ร่างบางที่เซไปมาในคราแรกค่อย ๆ ล้มตัวลง ด้วยระยะห่างที่ไกลพอสมควรทำให้ลำแขนหนาที่ยื่นออกไปคว้าได้เพียงแค่อากาศ
“มิล่า!” เคเรนด์รีบไปช้อนเธอขึ้นก่อนที่เขาจะแตะฝ่ามือลงที่แก้มนวลเบา ๆ “เธอ...ได้ยินฉันไหม”
ไร้เสียงตอบรับ ใบหน้านวลชื้นไปด้วยเหงื่อ ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะถอดเสื้อโค้ตตัวยาวคลุมชุดนอนตัวบางของเธอ เขาช้อนร่างบางขึ้นแนบอกก่อนจะรีบพาเธอออกจากห้อง
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
“เอารถออกให้กู”
“นายครับ...” วิลเลี่ยมเดินไปขวางหน้า เขาก้มหน้าลงเมื่อเคเรนด์สบตากับเขาในคราแรก
“กูจะพามิล่าไปหาหมอ”
“ผมอยากให้นายคิดอีกที” วิลเลี่ยมว่าเสียงเรียบ ตอนนี้พี่ชายของนายเขาอยู่โรงพยาบาล และโรงพยาบาลบนเกาะซิซิลีก็มีที่เดียว มันไม่ยากเลยที่เขาทั้งคู่จะเจอกัน
“หลบไปสิวะ!!” ลำคอหนาเต็มไปด้วยเส้นเลือดหลังจากที่เขาตะเบ็งเสียงออกไป อย่าให้เขาต้องคิดเลยเพราะยิ่งคิดคำตอบมันยังคงเหมือนเดิมคือพาเธอคนนี้ไปหาหมอ
วิล
