มินตราก้าวขาเข้ามาใกล้ ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเงยหน้าขึ้นมองเธอพร้อมกับยื่นแขนออกไปข้างหน้าเพื่อให้มินตราอุ้มกรุงโรมต่อ
“ตัวคุณอุ่นนะคะ” เธอว่าเสียงแผ่วเบาและไม่ได้เข้าไปอุ้มกรุงโรมอย่างที่ควรจะเป็นซึ่งคำพูดของเธอทำให้เขาก้มหน้ามองบุตรชาย หน้าผากเล็กไม่มีเหงื่อใหม่ผุดขึ้นแล้ว ก่อนที่มินตราจะเอาแผ่นเจลลดไข้แปะที่หน้าผากของเขา
“ขอบคุณนะคะ” เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนจะอุ้มตัวเล็กออกจากอ้อมแขนของเขา ก่อนที่เธอจะมีท่าทางเหมือนจะเดินออกจากห้องของเขาไป
“ไปไหน”
“กลับไงคะ กรุงโรมดีขึ้นแล้ว” เธอว่าเสียงอ่อน ใจของเธอชื้นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของลูกที่มีสีสันขึ้น ทว่า
“อยู่ต่อสิ เกิดเป็นอะไรอีกจะทำไง” เขากระแอมเสียงออกมาก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น ซึ่งคำพูดของเขา...
“จะดีเหรอคะ”
“แล้วไม่ดีหรือไง” มินตรากลืนน้ำลายลงคอ เธอก้มหน้ามองกรุงโรม ดีมันดี มันดีต่อกรุงโรมมาก...แต่มันไม่ดีต่อใจของเธอเลย
“ค่ะ” สุดท้ายเรื
