ประกาศิตรักนายหัว

แพรไม่ได้เป็นคนเรียบร้อย เข้าใจใหม่ด้วยนะคะ

    เช้าของวันใหม่บนที่นอนกลางห้องใหญ่ ร่างของสาวสวยนอนอิงแอบแนบชิดอยู่กับอกแกร่งของนายหัวเหมราช นายหัวรู้สึกตัวตื่นก่อนเนื้อแพรจึงคิดหากำไรเล็กๆน้อยๆในตอนเช้าที่อากาศเย็นสบาย จนนายหัวเหมราชแทบไม่อยากลุกออกไปทำงาน

    นายหัวนอนลูบไล้ผิวขาวเนียนละออของเนื้อแพรเล่นเพลินๆ เนื้อแพรก็ยังไม่รู้สึกตัวตื่นยังคงนอนหลับสนิท แต่นายหัวเหมราชนี่สิตื่นไปหมดทั้งตัว

    "ผิวเนียนสวยจริงว่าที่เมียกู คนตั้งชื่อช่างตั้งได้เหมาะเจาะกับผิวพรรณ เนื้อแพร ผิวนุ่มสวยดุจผ้าแพรเนื้อดี" เหมราชคิดในใจอย่างเพลิดเพลิน

    "อีกตั้งหนึ่งปีกว่าจะเรียนจบ พี่จะอดใจไหวไหมล่ะเนี่ยน้องเนื้อแพร" เหมราชคิดอย่างท้อแท้ใจกลัวหลุดควบคุมความต้องการไว้ไม่ได้

    "ตัวเล็ก แต่นมใหญ่เป็นบ้าเลย อย่างนี้พ่อก็ฟิน มีลูกคงยิ่งต้องฟิน ก้นงอนเหมือนไปโกรธใครมาเลยว่าที่เมียกู" เหมราชคิดอย่างเพลิดเพลินมือก็ลูบไล้สะโพกสวยของสาวน้อยที่กำลังหลับสบายไปด้วย

    "หลับสบายเสียจริงนะแม่คุณ พี่นี่ทรมานจะขาดใจแล้วรู้บ้างหรือเปล่า" เหมราชเผลอหลุดพูดความคิดออกมา ทำให้เนื้อแพรเริ่มรู้สึกตัวตื่นและรู้สึกตกใจมากที่ตนเองมานอนอยู่ในอ้อมกอดของเหมราช แถมมือใหญ่ของเหมราชก็ยังวางอยู่ที่ก้นงอนของตัวเองอีก

    "อุ๊ย พี่เหมปล่อยแพร" เนื้อแพรตกใจอุทานออกมาและออกแรงดิ้นให้พ้นจากวงแขนแข็งแรงนั้น

    "ตื่นแล้วออกฤทธิ์ออกเดชแต่เช้าเลยนะแพร อย่าดิ้นสิครับเดี๋ยวได้ตกเตียงกันพอดี" เหมราชดุเนื้อแพร

    "ก็ปล่อยแพรสิคะ ชอบใช้นิสัยฉวยโอกาสกับผู้หญิง แพรอยากกลับบ้านแล้วยิ่งอยู่ยิ่งเปลืองตัว" เนื้อแพรว่านายหัวเหมราชแล้วก็ผลักนายหัวแรงๆให้ปล่อยตนเอง 

    "แหม หวงตัวจริง ๆนะแม่คุณ จะหวงไว้ให้ใครไม่ทราบครับ ในเมื่อว่าที่ผัวของแพรก็นอนอยู่ตรงนี้" เหมราชว่าเนื้อแพรอย่างนึกรำคาญใจ

    "ลามก หยาบคาย ลุกสิคะแพรจะไปอาบน้ำแล้ว" เนื้อแพรว่าเหมราช

    "ลามกตรงไหนก็เป็นว่าที่ผัวจริง ๆ หรืออยากอัพสถานะเลยก็ได้นะน้องแพร" เหมราชพูดเสียงดัง แสดงออกชัดเจนว่าอยากอัฟสถานะมากแค่ไหน

    "ไม่เอา ไม่อัพปล่อยแพรนะพี่เหม แพรปวดฉี่อยากจะเข้าห้องน้ำและอยากไปอาบน้ำแล้วค่ะ" เนื้อแพรพูดบอกนายหัวเหมราช

    "ขออาบด้วยคนสิ นะครับ" เหมราชอ้อน

    "พี่เหม แพรไม่ชอบผู้ชายที่ชอบมาฉวยโอกาสกับแพร แพรอุตส่าห์มาเพราะแพรเป็นห่วงคิดว่าพี่โดนยิงอาการสาหัส แต่พี่กลับหลอกแพรให้แพรมาดูแผลเท่ารอยแมวข่วน แล้วพี่ยังจะมาเอาเปรียบแพรอีก นี่เหรอคนที่พ่อแม่ของแพรจะฝากชีวิตแพรไว้ให้ช่วยดูแล เจ้าชู้ กะล่อน นี่ไม่รู้ว่าแอบไปไข่ทิ้งไว้เรี่ยราด แต่งงานแล้วแพรต้องมานั่งเลี้ยงลูกของคนอื่นด้วยหรือเปล่า" เนื้อแพรว่าเหมราชชุดใหญ่

    "มาเป็นชุด ทำไมปากคม ชอบเถียงชอบว่าพี่ พี่เองก็เริ่มคิดแล้วเหมือนกันนี่เหรอว่าที่เมียเด็กที่แม่จัดหาให้ ประกาศสรรพคุณว่าดีนักดีหนา ไหนบอกว่าเรียบร้อย น่ารัก หัวอ่อน ว่าง่าย ยังไม่ทันได้ทำเมียเลยจะเป็นแม่พี่เสียอีกคนแล้วไหมล่ะ" เหมราชบ่นเนื้อแพรคืนบ้าง

    "งั้นเข้าใจไว้เสียใหม่ด้วยเลยนะพี่เหม แพรไม่ได้เป็นคนเรียบร้อย ไม่ได้หัวอ่อน และจะไม่ยอมพี่เหม รู้แล้วถ้าไม่พอใจก็ถอนหมั้นกันได้เลย รู้ไว้เสียด้วยถ้าแม่พี่ไม่ใช่ป้าสา แพรไม่มีวันยอมหมั้นกับพี่หรอกปล่อยแพรค่ะ" เนื้อแพรโมโหเหมราชด้วยเช่นกัน

    "เออ เอะอะก็จะขอถอนหมั้นตลอด เดี๋ยวพ่อก็ปล้ำทำเมียเสียเลยดีไหม" เหมราชขู่เนื้อแพร

    "ถ้าพี่ทำอะไรแพรนะ แพรจะถอนหมั้น แพรไม่แคร์หรอกนะบอกไว้เลย แล้วก็ช่วยปล่อยแพรด้วย" เนื้อแพรพูดน้ำเสียงเอาจริงจนทำให้เหมราชชักจะกลัว จึงยอมปล่อยให้เนื้อแพรไปอาบน้ำ

    เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเนื้อแพรก็ลงมาทำอาหารเช้า เหมราชรับประทานอาหารเสร็จก็ออกไปทำงาน เนื้อแพรเห็นว่าเหมราชหายดีแล้วจึงอยากกลับบ้านเลยลองพูดดู

    "พี่เหมแพรอยากกลับบ้านแล้ว คือแพรอยากกลับไปเที่ยวงานวัด นะคะพี่เหมให้แพรกลับบ้านนะคะ" เนื้อแพรเข้าไปจับแขนของเหมราชและพูดอ้อนนิดๆ

    "แต่พี่ต้องอยู่ทำงานก่อน รอไปวันเสาร์พร้อมกันได้ไหมล่ะ แล้วพี่จะพาไปเอง" เหมราชบอกเนื้อแพร

    "วันเสาร์ก็ไม่มีงานวัดแล้วนะสิคะ งานปิดทองฝังลูกนิมิต 10วัน 10 คืน มันจะหมดวันพรุ่งนี้แล้ว นะคะพี่เหมก็อยู่ทำงานไปสิ แพรกลับคนเดียวก็ได้ค่ะ" เนื้อแพรบอกเหมราช

    "แพรอย่างอแงเป็นเด็กได้ไหม ก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่ต้องทำงาน พี่ทำงานแพรก็ต้องรอพี่ก่อน" เหมราชยืนยันว่ายังกลับไม่ได้เพราะตนเองต้องอยู่ทำงาน

    "ก็แพรอยากไปเที่ยวงานวัด" เนื้อแพรพูดเสียงเบาแอบงอนเหมราช

    "เอาละ เอาละ เอาเป็นว่าวันนี้พี่จะรีบเคลียร์งานที่สำนักงานให้เสร็จเร็วๆ แพรจะไปนั่งเล่นรอพี่ทำงานหรือเปล่า พี่จะเข้าไปเคลียร์เรื่องเอกสารการส่งออกรังนกไปขายต่างประเทศ" เหมราชชวนเนื้อแพร

    "ไปค่ะ แพรไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว" เนื้อแพรพูด

    "ถ้าจะไปก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อน" เหมราชสั่งเนื้อแพร

    "ไปชุดนี้ก็ได้ค่ะ" เนื้อแพรบอก

    "จะใส่กางเกงขาสั้นไปเหรอ ถ้าไม่ไปเปลี่ยนก็ไม่ต้องไป ขืนพี่ให้แพรใส่ชุดนี้ไปนะมีหวังคนงานไม่เป็นอันทำงานเพราะมัวแต่มาจ้องมองขาเรียวสวยของแพรกัน" เหมราชบอกพร้อมกับมองมาที่ขาเรียวสวย

    "ไปเปลี่ยนก็ได้ค่ะ" เนื้อแพรรับคำ

    เนื้อแพรมานั่งเฝ้าเหมราชเคลียร์งาน หลังจากที่กระถินเอาอาหารกลางวันมาเสิร์ฟให้ กินอิ่มแล้วเนื้อแพรก็ง่วงเผลอนอนหลับไปที่โซฟาตรงมุมห้องทำงานของเหมราช เหมราชเห็นเนื้อแพรหลับจึงรีบทำงานให้เสร็จ

    "เนื้อแพร น้องแพรครับตื่นได้แล้วกลับบ้านกันงานพี่เสร็จแล้ว" เหมราชปลุกให้เนื้อแพรลุกขึ้นเพราะตั้งใจไว้ว่าวันนี้จะพาเนื้อแพรไปเที่ยวงานวัดอย่างที่เนื้อแพรอยากไป อยากเอาใจว่าที่เมียเสียหน่อย

    "เสร็จงานแล้วเหรอคะ แพรเผลอหลับไป" เนื้อแพรลืมตาตื่นขึ้นมาและพูดกับนายหัวเหมราช