ประกาศิตรักนายหัว

นายหัวสายเปย์

    "ว่าแต่เพื่อนพริกเป็นอะไรไปหรือคะพี่เหม หน้างอ ใบ้กินไปแล้ว" พริกหวานถามนายหัวเหมราช

    "อ๋อ เขาไม่อยากให้พี่ตามมาด้วย เขาอยากเป็นสาวโสดละมั้งครับ" เหมราชบอกพริกหวาน

    "ก็รู้ว่าไม่อยากให้มายังจะตามมาอีก" เนื้อแพรว่า

    "โอ๊ยเล่นตัว ท่าเยอะเบื่อชะนี เปลี่ยนใจมาชอบนนท์แทนเถอะค่ะพี่เหม นนท์ยอมทิ้งหมอมาซบอกพี่เหมเลยนะคะ" อานนท์พูดให้ดูเป็นเรื่องสนุกสนาน

    "อุ๊ย! ไม่ดีกว่าครับ" นายหัวเหมราชสะดุ้งแรง

    "ว่าแต่ไปซื้อของกินกันก่อนดีกว่านะครับ ใครเอาอะไรบ้างเดี๋ยวพี่จัดการให้" เหมราชถาม

    "เอาป๊อปคอร์นแบบผสมค่ะ เค็มและหวาน แพรอยากกิน" เนื้อแพรบอก

    "นังชะนีน้อย หายงอนว่าที่ผัวขึ้นมาเชียว" อานนท์เหน็บเรียกเสียงหัวเราะจากเหมราชและพริกหวาน

    เมื่อซื้อของกินเล่นเสร็จเหมราชจ่ายเงินแล้วก็พาเดินเข้าโรงหนัง นั่งดูหนังจนจบ สองชั่วโมงกว่าออกมาจากโรงหนังก็เย็นแล้ว เหมราชจึงชวนเพื่อนของเนื้อแพรทานข้าวกันก่อน

    "แพรกับเพื่อนๆจะกินข้าวหรือไปเดินซื้อของต่อ" เหมราชถามเนื้อแพรเมื่อออกมาจากโรงหนัง

    "แพรจะซื้อเครื่องสำอาง แต่พริกกับนนท์ยังอยากกินชาบูหรือเปล่า ไปกินชาบูกันก่อน" เนื้อแพรบอกเหมราชและถามเพื่อน

    "อยากกิน" ทั้งพริกหวานและอานนท์พูดพร้อมกัน

    "งั้นไปกินชาบูกัน กินเสร็จแพรค่อยไปซื้อเครื่องสำอาง" เหมราชพูดสรุป

    "พี่เหมใจดีจังเลย อิจฉานังแพร" อานนท์พูด

    "เดี๋ยวฉันจะฟ้องพี่หมอว่าแกแอบมองว่าที่ผัวเพื่อน" พริกหวานพูดว่าอานนท์

    "เดี๋ยวเถอะแกสองคน ว่าที่ผัวอะไรของแก หยาบคาย เข้าไปในร้านเลย จะกินไหมชาบูน่ะ" เนื้อแพรแกล้งพูดแก้เขิน

    "เขินด้วย มันดื้อจะตายพี่เหม อย่าตามใจมันเยอะนะ" อานนท์ว่าเนื้อแพรและฟ้องเหมราชเรื่องเนื้อแพรดื้อ

    "ดื้อจริงครับ แต่พี่ไม่ค่อยได้ตามใจเขาหรอกงานพี่ยุ่งมากอยู่เกาะตลอด" เหมราชพูดบอกเพื่อนๆของเนื้อแพร

    เมื่อกินชาบูกับเพื่อนๆของเนื้อแพรเสร็จ เพื่อนทั้งสองคนของเนื้อแพรก็ขอตัวกลับก่อน เหมราชจึงพาเนื้อแพรไปซื้อเครื่องสำอางต่อ

    "น้องแพรอยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม เดี๋ยวพี่ซื้อให้" เหมราชถามเนื้อแพร

    "ไม่เอาแล้วค่ะ เดี๋ยวแพรค่อยมาซื้อวันหลังไปส่งแพรที่คอนโดได้แล้วค่ะ" จริงๆเนื้อแพรอยากได้ชุดชั้นในใหม่แต่ไม่สะดวกใจที่จะซื้อเพราะมีเหมราชอยู่ด้วย

    "ใครบอกว่าจะไปส่งคอนโด จะพากลับบ้านก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาส่ง" เหมราชพูด

    "ไม่เอาแพรไม่กลับ" เนื้อแพรไม่ยอมกลับไปเช่นกัน

    "ไม่กลับงั้นพี่ก็จะนอนกับแพรที่คอนโด และไม่นอนอย่างเดียวแน่ ๆ เลือกเอาจะกลับไปบ้านพี่ก่อนแล้วพี่กลับมาส่งตอนเย็นวันพรุ่งนี้ หรือจะให้พี่นอนด้วย" เหมราชถามเนื้อแพร

    "ไม่เอาไม่ให้นอนด้วย พี่เหมแพรก็เสียเปรียบพี่ทั้งขึ้นทั้งล่องนะสิ" เนื้อแพรพูดอย่างหงุดหงิด

    "ก็ถ้ากลับบ้านพี่สัญญาพี่จะไม่ปล้ำแพรเป็นเมีย แต่ถ้าอยู่ที่นี่ แม่ก็ไม่อยู่ พ่อก็ไม่อยู่ จะทำอะไรก็ง่ายมาก" เหมราชพูดขู่อีก

    "งั้นกลับบ้านไปนอนบ้านป้าสานะ ไม่นอนเรือนเล็กของพี่เหม" เนื้อแพรต่อรอง

    "โอเคไม่นอนเรือนเล็กก็ได้ กลับบ้านเลยนะเอาอะไรอีกหรือเปล่าพี่จะซื้อให้" เหมราชถาม

    "รวยจริงๆเลยนะ ถนัดเพย์ผู้หญิง เจ้าชู้" เนื้อแพรว่าเหมราชและเดินนำหน้าไปขึ้นรถ

    "อ้าว ผิดอีกกู" เหมราชบ่นกับตัวเองและเดินตามไป

    เมื่อกลับถึงบ้านของนายหัวเหมราช เนื้อแพรก็เดินขึ้นบ้านตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง ส่วนเหมราชนั้นเดินไปเอาของที่เรือนเล็กแต่วันนี้จะกลับมานอนที่ห้องนอนที่บ้านใหญ่ของแม่ แม่และพ่อของเหมราชตอนนี้ย้ายลงมานอนข้างล่างถาวรทำห้องใหม่เพราะคุณอุษากระดูกขาไม่ค่อยดีเดินขึ้นลงบันไดลำบาก

    เนื้อแพรอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอน เตรียมตัวจะเข้านอนจึงปิดไฟหัวเตียง แต่เมื่อนอนหลับไปได้สักพัก ก็ต้องตกใจตื่นเมื่อมีโจรย่องเบาเข้ามาปล้ำจูบตนเองถึงในห้องนอน

    "ช่วย แพ " เนื้อแพรร้องด้วยความตกใจ แต่เหมราชเอามือปิดปากเนื้อแพรไว้เสียก่อน

    "แพรพี่เอง ไม่ต้องร้องโอเคไหมแล้วพี่จะปล่อย" เหมราชบอกขึ้นและมองหน้าเนื้อแพรในความมืด เนื้อแพรพยักหน้าและเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง 

    "เข้ามาในห้องแพรทำไม พี่เหมมีอะไรไว้คุยกันพรุ่งนี้นะคะ ออกไปได้แล้วแพรจะนอน" เนื้อแพรพูดดีๆกับเหมราชทำเป็นใจดีสู้เสือ

    "ขอพี่นอนกับแพรด้วยนะ พี่หนาว" นายหัวเหมราชพูด

    "หนาวก็ห่มผ้าสิคะ ลดอุณหภูมิแอร์ก็ได้" เนื้อแพรพูด

    "พี่อยากกอดแพร ขอนอนด้วยนะแพรนะ" เหมราชอ้อน

    "ถ้าพี่เหมไม่ยอมออกไปแพรจะร้อง ให้คุณป้าคุณลุงได้ยิน ออกไปนะพี่เหม" เนื้อแพรขู่

    "กลัวที่ไหนละ ร้องเลย ร้องดังๆเลย พี่อยากให้แม่ได้ยินจะแย่ ถ้าให้ดีนะโทรบอกพ่อแพรด้วย แพรจะได้ไม่ต้องไปเรียน แต่ต้องแต่งงานเลย" เหมราชท้าทาย

    "งั้นพี่เหมจะเอายังไงว่ามา จะรังแกแพรเหรอ แพรยังไม่พร้อมนะ" เนื้อแพรพูดอย่างกลัวๆ

    "แล้วเมื่อไหร่จะพร้อม เฝ้ามาเป็นปีแล้วนะแพร ขอพี่ชื่นใจหน่อยนะแพรนะ" เหมราชอ้อน

    "เอาอย่างนี้ แพรให้พี่นอนกับแพรด้วยก็ได้แต่พี่ต้องสัญญาว่าจะนอนเฉย ไม่เอ่อไม่ปล้ำแพรนะแพรกลัว" เนื้อแพรประนีประนอมกับเหมราช

    "ครับ งั้นปิดไฟนอนเลยนะ เปิดหัวเตียงดวงเดียวก็พอ" เหมราชพูด

    "ค่ะ พี่เหมไปนอนฝั่งโน้น แพรจะนอนฝั่งนี้" เนื้อแพรพูดและลากเอาหมอนข้างมาวางไว้ตรงกลาง

    "มานอน ไม่ต้องเอาหมอนมากั้นหรอกหมอนแค่นี้ขว้างพี่ไม่ได้หรอกถ้าพี่จะปล้ำ"เหมราชดึงเนื้อแพรลงมานอนซบอกแกร่งของตนเอง

    "โอ๊ยแพรเจ็บนะ ทำไมต้องกระชากแรงด้วยเล่า" เนื้อแพรว่าเหมราช

    "ก็แพรดื้อ นอนได้แล้ว" เหมราชบอกเนื้อแพรแต่มือของนายหัวนั้นทำงานเป็นหนวดปลาหมึกคอยลูบไล้เนื้อตัว แขนเรียวของเนื้อแพรอยู่ตลอดเวลา

    "พี่เหม นอนนิ่งๆได้มั้ยคะ ขยับออกไปหน่อยแพรอึดอัด" เนื้อแพรดุเหมราช