วันต่อมา
15:40 น.
หลังจากนอนซมมาทั้งวัน ก็หอบร่างกายบอบช้ำขึ้นจากเตียง เธอไข้ขึ้นเมื่อช่วงเช้า กินยาแล้วนอนต่อ สรุปว่าวันนี้ขาดเรียนไปแบบไม่ได้ลา แม้ว่าไม่ต้องเก็บเวลาเรียนแล้วก็เถอะ แต่หายไปเลยแบบนี้ ดาวกับน้ำฟ้าต้องเป็นห่วงแน่ๆ
เดินมาหยิบโทรศัพท์ที่ชาร์จไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเลือกนั่งอยู่ตรงนั้น เพื่อดูว่าใครโทรมาบ้าง ได้ยินเสียงมันดังบ่อยๆตอนที่นอนอยู่ แต่ไม่สามารถขยับตัวลุกขึ้นมารับได้จริงๆ
“จะโทรมาทำไมวะเนี่ย”
เมื่อเห็นว่าไม่ได้มีเพียงเบอร์ของดาวและน้ำฟ้า ใบหน้าก็ตึงขึ้นทันที ปวดหัวตุบๆ เมื่ออดีตคนรักอย่างบิว โทรเข้ามาเกือบสิบสาย มีคนใหม่ไปแล้วแท้ๆ ทำไมยังไม่เลิกวุ่นวายกับเธอ
ก๊อกๆ
ใบหน้าซีดเซียวหันไปมองประตูที่ถูกเคาะด้วยความรู้สึกหวาดกลัว อย่าบอกนะว่าบิวมาหาเธอถึงที่นี่ ตั้งแต่คราวนั้นเธอก็รู้สึกกลัวเขามากขึ้น ยอมรับว่าหลังจากวันนั้นเธออยู่อย่างคนหวาดระแวงมาตลอด
ก๊อกๆ
คนป่
