นั่งโง่ๆอยู่เป็นชั่วโมง ยัยตัวเล็กก็วางกระเป๋าใบเล็กลงตรงหน้า เดินไปมาตั้งนาน มีของแค่นี้?
“เสร็จแล้ว?”
“ค่ะ”
“ของมีแค่นี้ แล้วเดินทำอะไรเป็นชั่วโมงๆวะ”
“ก็มันไม่ได้อยู่ที่เดียวกันนี่ค่ะ”
ที่เธอเดินไปหยิบนั่นหยิบนี่ เพราะอยากมีเวลาคิดทบทวนต่างหาก แต่เธอคงบ้ามากที่คิดว่าการไปอาศัยคอนโดของเขาเป็นเรื่องดีกว่าอาศัยอยู่ที่นี่ต่อ เธอเองก็ไม่อยากอยู่กับความรู้สึกหวาดกลัวอีกแล้ว จะหวังพึ่งกราฟตลอดก็ไม่ได้ รายนั้นก็ไม่ค่อยอยู่ห้องเท่าไหร่ กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีอย่างที่เขาว่า แต่ก็กลัวเขาจะทำเรื่องไม่ดีกับตัวเองเช่นกัน
ปืนใหญ่พาตัวน้ำฟ้าออกไปจากห้องทันที ไม่ต้องเอากุญแจไปคืนเจ้าของหอ เพราะเขาทิ้งมันไว้ในห้อง พร้อมกับเงินจำนวนหนึ่ง จังหวะที่เดินลงมาจากชั้นที่เธอพักอยู่ เจอเข้ากับเพื่อนของเธอพอดี
“จะไปไหน!”
“กราฟมาพอดีเลย ฝากคืนห้องด้วยนะ”
น้ำฟ้าพูดเร็วๆ เพราะคนตัวโตไม่หยุดเดิน ซ้ำยังดึงให
