วันรุ่งขึ้น
12:45 น.
น้ำฟ้าขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ เมื่อคืนเธอร้องไห้อยู่คนเดียวทั้งคืน เพราะเขาไม่กลับเข้ามาที่ห้องอีกเลย จนถึงตอนนี้ด้วย ห้องสุดหรูแห่งนี้เธออยู่ลำพังตลอดทั้งคืน เมื่อคิดว่าเขาคงไม่กลับมาอีกแล้ว จึงเดินไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้าชุดเดิม และออกไปจากสถานที่ที่ตัวเองสร้างความอับอายไว้
โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์ น้ำฟ้าจึงไม่ต้องห่วงเรื่องเรียน และที่สำคัญเธอไม่คิดที่จะไปทำงานที่คลีนิกอีก ตั้งใจว่าจะคืนห้องเขาด้วย จึงกลับมาเก็บของในคอนโดเตรียมไว้ เลือกติดต่อไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชาย เพื่ออาศัยรถของพี่มาช่วยขนของที่มีไม่มาก เพิ่อไปอยู่ที่อื่น
Tru Tru
น้ำฟ้ามองหน้าจอที่มีสายเรียกเข้าจากเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก ไม่กล้ากดรับจึงปล่อยให้สายมันถูกตัดไป นั่งเก็บของต่อไม่นาน หน้าห้องก็มีคนมากดกริ่ง จึงวางมือจากสิ่งที่ทำอยู่ เดินไปที่ประตู เพราะคิดว่าคงเป็นพี่ชายเธอแน่ๆ
“ไม่เห็นมี
