เมื่อมาถึงร้านชานมเจ้าประจำ น้ำฟ้าก็ถูกทิ้งให้อยู่กับเหมราชเพียงลำพัง ดาวรีบวิ่งไปซื้อยา ที่ร้านขายยาที่อยู่ใกล้ๆ ฝ้ายเป็นคนอาสาไปสั่งน้ำมาให้ น้ำฟ้าจึงต้องอยู่กับคนที่หมอปืนใหญ่บอกว่าห้ามเข้าใกล้อย่างเลี่ยงไม่ได้
คนตัวเล็กแอบสังเกตคนข้างตัวเงียบๆ ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมหมอปืนถึงห้ามอะไรแบบนั้น เขาก็ดูเป็นคนดี ใบหน้าหล่อเหลาออกไปทางสวยดูอบอุ่นอ่อนโยน รอยยิ้มไม่ต่างจากเด็กๆ ดูไม่ค่อยมีพิษมีภัยอะไรด้วยซ้ำ
“หน้าผมมีอะไรติดเหรอ?”
รอยยิ้มอ่อนโยนส่งไปให้คนที่แอบสำรวจตัวเอง เขาเองก็นั่งสำรวจเธอมาสักพักแล้ว ไม่เข้าใจเลยว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรให้น่าสนใจ ทำไมปืนใหญ่ถึงเลือก เธอหลุดจากสเปกของปืนใหญ่ออกไปเยอะมาก เขาถึงพยายามที่จะพิสูจน์ให้ได้ ว่าเธอเป็นตัวจริงหรือเปล่า เขาจะได้ไม่ต้องเล่นงานผิดคน
“คุณดูสวย มากกว่าดูหล่อ… คือฉันหมายถึงคุณหน้าหวานมาก”
“ฮะฮ่า ฉันหน้าเหมือนแม่ ไม่หน้าดุเหมือนพ่อ ก็เลยไม่
