หลายวันต่อมา
น้ำฟ้าวิ่งกระหืดกระหอบเข้าไปในคลินิกชื่อดัง แน่นอนว่าที่นั่นมีเจ้าของชื่อเขตขันธ์ เธอทำงานที่นี่วันที่สามแล้ว เป็นการทำงานแบบเต็มเวลาตลอดสามวัน ส่วนวันนี้เธอแจ้งพี่ๆที่ดูแลแล้วว่าจะเข้ามาช่วงเย็น เรียนเสร็จเธอจึงรีบวิ่งมา ยังไม่ได้เดินเข้าไปภายในอาคาร ข้อมือก็ถูกคว้าไปจับ เธอจึงต้องเงยหน้าจากการยืนหอบหายใจขึ้นไปมองคนที่สูงกว่า
“หวัดดี!”
“”คุณปืน!”
“ทำไม? ดีใจหรือไงที่เห็นฉัน”
“ค่ะ”
น้ำฟ้าตอบไปตามความจริง เธอดีใจจริงๆที่เห็นเขา หลังจากที่ไม่เจอเลยตลอดหลายวันที่ผ่านมา นึกว่าจะได้เจอเขาที่นี่แต่ไม่ใช่ เธอมีเรื่องมากมายจะเล่าให้เขาฟัง
“มีปัญหาอะไร?”
ปืนใหญ่มองใบหน้าที่ดูกังวล ขณะที่คนตัวเล็กมองซ้ายขวา เมื่อทางสะดวกก็ดึงมือคนตัวโตเดินไปด้านหลังคลีนิค โดยที่การกระทำนั้นถูกคนที่สูงกว่ามองด้วยรอยยิ้ม
ถูกลากมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง!
“คุณปืน ห้องคุณมีผี!”
“หะ? จะมีได้ยังไ
