เรื่องไม่คาดฝัน
1916 Words
เพราะเขาพูดแบบนั้น น้ำฟ้าจึงต้องยอมให้คนเอาแต่ใจขับรถไปส่งที่หอพักซึ่งอยู่นอกรั้วมหาวิทยาลัย เดินเข้าหอพักราคาถูกที่ตัวเองอาศัยอยู่ โดยมีคนตัวโตเดินตามขึ้นไปด้วย
“หอรวม?”
ปืนใหญ่พึมพำถามคนเดินนำ ตลอดทางที่เดินเข้ามา มีทั้งชายทั้งหญิงเดินสวนทางเขากับเธอไป หอพักไม่มีความปลอดภัยอะไรเลยสักอย่าง ใครจะเข้ามาก็ได้
“ค่ะ”
น้ำฟ้าหยุดยืน ตอบคำถามที่ได้ยินขณะล้วงมือหากุญแจในกระเป๋าใบเล็กที่ติดตัวอยู่ตลอด ไขประตูห้องเข้าไป ตั้งใจจะปิดลง แต่โดนคนตัวโตดันประตูออกกว้าง ซ้ำยังดันเธอเข้าไปในห้อง ปิดประตูลงกลอนเสียงดัง
“คุณ!”
“ฉันไม่ชอบให้คนเอาไปลือ ไปหยิบเสื้อมาสิ”
ร่างสูงเดินไปนั่งรอที่เตียงแข็งๆ มองสำรวจห้องเล็กๆของเธอก่อนจะถอนหายใจ เด็กนี่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ตลอดสี่ปีที่เรียนเลยเหรอ ห้องเล็กเท่ารูหนู ประตูหน้าต่างก็ดูเหมือนไม่ค่อยดี บางทีเพียงแค่ออกแรงผลักเบาๆ ประตูหน้าต่างพวกนั้น คงหลุดออกมาจากที่มันอยู่แน่
“นี่ค่ะเสื้อของคุณ”
น้ำฟ้ายื่นเสื้อคืนให้เจ้าของที่นั่งสำรวจห้องของเธออยู่ เขารับมันไปเงียบๆ และทำสิ่งที่เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะทำ
“ยี๋! มีกลิ่นตุๆติดด้วย”
ใบหน้าหล่อเหลาเบ้ขึ้นนิดหน่อย เงยมองคนที่ยืนอึ้งด้วยความรู้สึกแปลกแปร่ง กลิ่นที่ติดเสื้อแน่นอนว่ามันคือกลิ่นของเขาที่มีมากกว่า แต่มันก็มีกลิ่นอื่นรวมอยู่ด้วย ไม่แน่ใจว่ากลิ่นครีมอาบน้ำที่เธอใช้วันนั้น หรือกลิ่นตัวเฉพาะแบบที่เขาได้กลิ่นมันตลอดตอนที่อยู่ใกล้เธอ
“ก็ฉันยังไม่ได้ซัก”
ใบหน้าหวานสลดลง แอบก้มลงดมกลิ่นตัวของตัวเองไปด้วยเพื่อเช็คกลิ่น แม้วันนี้จะเรียนตั้งแต่เช้าจนบ่าย แต่เธอเรียนในห้องแอร์ แน่นอนว่ามันไม่ร้อน แต่ได้ยินเขาพูดแบบนั้นเริ่มหมดความมั่นใจมากขึ้น นี่เธอกลายเป็นคนมีกลิ่นตัวไปตั้งแต่ตอนไหน
“อย่าลืมทำตามที่พูด!”
“นะ แน่นอนค่ะ”
น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังจะก้าวออกไปจากห้องพักของเธอ ย้ำอีกครั้งให้เขามั่นใจ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ เมื่อเขาดูไม่ติดใจอะไรกับเธอแล้ว
คนตัวเล็กเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่ตากไว้ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ก่อนจะเปิดน้ำรินรดร่างกายที่ร้อนดังไฟของตัวเอง เธอพยายามอย่างหนักเพื่อดับความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ แต่เหมือนมันจะไม่ได้ผลเลย ยิ่งอยู่ใกล้เขา เธอยิ่งรู้สึกแปลกๆ สมองมักจะวนภาพของเขาในคืนนั้นขึ้นมาให้เธอเห็น ร่างกายเปลือยเปล่ากำยำที่ถูกผู้หญิงคนอื่นครอบครองอยู่ด้านบน
มือเล็กลูบไล้ครีบอาบน้ำไปทั่วร่าง หวังดับความร้อนที่ลาบเลียผิว แต่เหมือนยิ่งลูบ ยิ่งรู้สึกร้อน ความนุ่มของฟองสบู่ที่ถูกเข้ากับผิว ยิ่งเกิดความรู้สึกสยิวจนร่างกายบิดไปมา
“อ๊ะ อ๊า”
เสียงครางน่าอายดังขึ้นอย่างลืมตัว จนต้องกัดริมฝีปากปากล่างไว้แน่นไม่ให้เสียงครางน่าเกียจหลุดออกมาอีก แต่เหมือนมันจะไม่เป็นอย่างใจคิด ยามใดที่มือวนรอบแป้นอก เสียงครางยิ่งดังขึ้น ก่อนจะห้ามตัวเองไม่ได้ ยามที่มือเลื่อนลงสัมผัสจุดอ่อนไหวของตัวเอง
“อ๊ะ อื้อ!”
เป็นครั้งแรกที่เธอสัมผัสร่างกายตัวเองแล้วส่งเสียงน่าอาย มือเล็กขยับเบาๆบนกลีบเนื้อสีสวย ขยับตัวพิงผนังห้องน้ำ ก่อนจะกางขาออกกว้าง ลูบไล้กายสาวของตัวเองช้าๆ ก่อนจะลองทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน
“อร๊าย!”
นิ้วเรียวยาวขยับหายเข้าไปด้านในร่องรักฉ่ำเยิ้ม เพราะความคับแน่นทำให้เธอต้องทำทุกอย่างช้าๆ เมื่อจับจังหวะแห่งความสุขได้ ก็เริ่มชักนิ้วมือเข้าออกเร็วขึ้น ในขณะที่สายตาก้มมองสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ตลอด จึงไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเธอไม่ได้อยู่ในห้องน้ำเพียงลำพัง
ดวงตาสีดำสนิทหลับลงช้าๆ เพื่อให้ภาพที่เห็นตรงหน้าหายไป เพราะเขาไม่เห็นเธอตามออกมาล็อกห้อง จึงต้องวนกลับมาดูอีกครั้ง สรุปว่าห้องไม่ได้ล็อกจริงๆ ด้วยความเป็นห่วงนิดๆ จึงถือวิสาสะเปิดเข้ามา ตั้งใจว่าจะบอกเจ้าของห้องแล้วออกไป แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะเดินตามเสียงครางหวาน แล้วมาเจอภาพสุดวาบหวามแบบนี้
กายเนื้อที่สงบนิ่งแข็งขึ้นอย่างรวดเร็วจนปวดหนึบ ลืมตามองคนที่ชักนิ้วมือเข้าออกกลางกายด้วยจังหวะแปลกๆ ตัดสินใจก้าวเดินเข้าไปใกล้ ไม่สนใจสายน้ำที่ไหลผ่านร่างกาย วางมือลงบนมือเล็ก กระซิบบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“กางขาออกอีก นิ้วนี้วางตรงนี้ ขยับเข้าออกแบบนี้”
“อ๊ะ คุณ!”
“กางขาออก เอามือมานี่!”
“ไม่ ปล่อยนะ”
ดวงตากลมโตมองใบหน้าที่อยู่ใกล้ด้วยความตกใจ ชักมือออกจากการเกาะกุมด้วยความอาย หุบขาเข้าหากันแน่น ไม่ทำตามเสียงสั่งเข้มๆของเขา กายสาวสั่นระริกด้วยความอายระคนหวาดกลัว จนคนตัวโตสัมผัสถึงมัน
“ช่วยนะ”
ประโยคบอกเล่ามาพร้อมกับความรู้สึกคับแน่นกลางกาย ใบหน้าสวยแดงก่ำ แหงนเงยสบสายตาคนใจกล้าหน้าด้าน ที่สอดนิ้วมือเรียวยาวของเขาเข้ามาในร่างกายของเธอ
“กางขาออกอีก กอดคอฉันไว้!”
ใบหน้าสวยหันหนีสายตาวับวาวที่อยู่ใกล้ เธออายที่ร่างกายตอบสนองเสียงทุ้มห้วน ลำแขนเรียวสวยกอดรอบลำคอหนาไว้แน่น ปล่อยให้คนตัวโตชักนำไปพบกับความสุข
“อ๊ะ อร๊าง”
เสียงหวานครางลั่น เมื่อโดนนิ้วมือสอดเข้ามาเพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง มองใบหน้าที่อยู่ใกล้ผ่านม่านน้ำตา คนบ้า! ไม่รู้หรือไงว่ามันเจ็บ
“เจ็บ? อ้าขาออกอีก เดี๋ยวก็เสียว”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้า รู้สึกว่าเธอน่ารักก็ตอนนี้แหละ ไม่รอให้ความรู้สึกของตัวเองจางหาย กดจมูกลงไปแรงๆบนแก้มแดงปรั่ง ฉกริมฝีปากไปทั่วใบหน้า ขมเม้มใบหูเล็กด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อ๊า คุณ อื้อ”
“จะเสร็จแล้วเหรอ เอาเลยสิครับ”
มือหนาขยับเร็วขึ้นเมื่อร่องรักเริ่มรัดนิ้วมือตัวเอง งอนิ้วมือมากขึ้น ให้ปลายนิ้วสัมผัสโดนจุดเสียวด้านใน เป่าลมหายใจรดใบหูเล็กไปด้วย ก่อนจะกัดฟันแน่น เมื่อยัยตัวเล็กกระตุกเกร็ง ทั้งยังก้มลงกัดไหล่เขาอย่างแรง
“อื้อ~”
เกิดมาน้ำฟ้าเพิ่งจะเคยรู้สึกแบบนี้ ทั้งเสียวทั้งอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปจากไหล่กว้าง ได้แต่ซบใบหน้าอยู่แบบนั้น จนไม่รู้ว่ามือหนาที่เคยอยู่ในตัว ขยับมากอดเอวเธอไว้ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ไปแต่งตัว!”
เพราะอยู่ในท่าอย่างนี้มาหลายนาทีแล้ว เลยกลัวว่าเธอจะเป็นหวัด แอบติดนิสัยชอบสั่งอีกจนได้ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะลองพูดกับเธอดีๆ
น้ำฟ้าเงยหน้าไปมองคนชอบสั่ง ใบหน้าร้อนขึ้นอีกเมื่อพบว่าเขามองเธออยู่ก่อนแล้ว หัวใจดวงน้อยก็ช่างขยันทำงาน มันเต็มระส่ำจนเธอหอบหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ
“หึ! ติดใจเหรอ?”
“เปล่านะคะ”
ปฎิเสธเสียงสั่น จนคนฟังหัวเราะ ปากบอกไม่ แต่แววตามีความหวัง เหมือนยัยเด็กนี่จะติดใจนิ้วมือของเขาเข้าแล้ว
“อยากได้อีกไหม”
ลองแกล้งถามคนปากแข็งไปอย่างนั้น คนไม่มีประสบการณ์ไม่รู้ตัวสักนิด ว่าตอนนี้เขาอุ้มเธอขึ้น เกี่ยวขาเรียวสวยข้างหนึ่งเข้ากับเอวสอบ โน้มตัวเธอให้แผ่นหลังแนบกับกระเบื้องของห้องน้ำ เป็นท่าเตรียมพร้อมรับแรงกระแทกจากเขาอีกครั้ง
“มะ ไม่ อื้อ!”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างดันหน้าอกแกร่งออกห่าง มองนิ้วมือเรียวสวยแต่ใหญ่กว่าของเธอเอง ที่กำลังผุบเข้าผุบออกตรงกลางกาย กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ทำไมนิ้วของเธอกับนิ้วของเขา มันให้ความรู้สึกที่ต่างกันขนาดนี้
“เธอนี่หื่นเหมือนกันนะ”
ปืนใหญ่ชักจะถูกใจเด็กสาวตรงหน้า กดใบหน้าเข้าไปใกล้ ฉกฉวยริมฝีปากหอมหวานมาครอบครอง สอนลิ้นเข้าไปด้านใน ดูดดึงลิ้นเล็กเพิ่มความกระสัน ในขณะที่นิ้วมือเทียวเข้าๆออกๆในร่องรักคับแน่น
ถ้าเปลี่ยนจากนิ้วมือเป็นอย่างอื่น มันจะยังแน่นอย่างนี้ไหมนะ
“อร๊าง เบาสิคะ อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อือ คุณ”
“ฉันชื่อปืน ครางชื่อฉันดังๆสิน้ำฟ้า”
“อ๊ะ คุณปืน เบาๆค่ะ มันเสียว อ๊ะ แบบนั้นมัน อร๊าง”
มือหนาขยับเร่งจังหวะ มองใบหน้าเธอไปด้วย สลับกับก้มมองมือที่หายเข้าไปข้างในกายเธอด้วย ไม่พอใจเลยที่ถูกเรียกอย่างห่างเหิน เขาตัดสินใจแล้วว่า ต่อไปความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอจะเปลี่ยนไป บางทีแต่งงานกับเด็กนี่ก็ไม่เลว เขาได้ผู้หญิงสวยแบบเธอมาครอบครอง และที่สำคัญได้แก้แค้นผู้ชายที่มันแย่งคนรักของเขาไปด้วย
“พี่ปืน!”
“อ๊ะ คะ? อื้อ เบาสิ อ๊ะ”
“เรียกพี่ปืนเดี๋ยวนี้!”
“ไม่! อร๊าง”
ร่างเล็กกระตุกเกร็ง เมื่อโดนมือหนาคลึงตุ่มไตเล็กๆเหนือร่องหวานฉ่ำ ดวงตาคู่สวยทอดมองนิ้วเรียวยาวที่ชักออกจากตัว กลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นว่าเขาเอามันไปเลียอย่างไม่รังเกียจ
“ต่อไหม?”
ใบหน้าชั่วร้ายขึ้น ขณะเลียน้ำหวานตามนิ้วมือ เสียดายนิดๆที่สายน้ำจากฝักบัวข้างบน ชะล้างความหวานออกไปบ้างบางส่วน แต่กลิ่นหอมหวานยังอบอวนอยู่กับนิ้วของเขา กลิ่นหอมสะอาดที่ทำให้ร่างกายรู้สึกทนไม่ไหว
“ไม่เอาค่ะ ปล่อยฉันลงนะคะ คุณปืน”
ดวงตากลมโตกลับมาดื้อรั้นอีกครั้ง หลังจากพบพานความสุขถึงสองหน พยายามดิ้นรนลงจากท่อนขาเรียวยาวที่ซ้อนทับขาเธออยู่ รู้ว่าเขาหวังดีไม่อยากให้เธอตก แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันจบแล้วไง เขาควรปล่อยเธอลงได้แล้ว
“เห็นแก่ตัว จะเสร็จคนเดียวหรือไง ฉันช่วยเธอไปตั้งเยอะ นิ้วแทบล็อก”
ดึงรั้งคนเห็นแก่ตัวเข้ามาใกล้ กดใบหน้าลงไปจนหน้าผากชิด มองดวงตาดื้อรั้นด้วยความหมั่นไส้ เสร็จแล้วจะถีบหัวลงเลยสินะ เด็กบ้า!
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ คุณ คุณควรไปให้คนอื่นช่วย ฉัน ฉันทำแบบคุณไม่เป็นหรอก”
น้ำเสียงหวานเริ่มแหบพร่า ไม่ใช่เพราะแรงสิเน่หาอย่างเมื่อครู่ แต่เป็นเพราะว่าอยู่ท่ามกลางสายน้ำเป็นเวลานาน และคนที่เป็นหมอก็สัมผัสมันได้ จึงอุ้มเธอออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมคว้าผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่กับราวออกมาด้วย วางคนตัวเล็กลงบนเตียง ใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดผมยาวเปียกชุ่มแรงๆ
- Writer
