“ฟ้ายังไม่อยากกลับเลยนะ”
ปืนใหญ่ส่ายหน้าไปมา เมื่อน้ำฟ้าเริ่มมีอาการงอแง ร่างเล็กๆหันหน้าไปเกาะโซฟาไว้ ขาเรียวสวยยกขึ้นไปด้านบนโซฟาเพื่อช่วยยึดตัวเองไว้ เผลยแผ่นหลังเปลือยเปล่าที่เขาหวงแหนให้คนอื่นๆได้เห็น
“น้ำฟ้า! กลับ!”
“ไม่เอาค่ะ กว่าจะขอคุณได้ กว่าจะแต่งหน้าได้สวยขนาดนี้ ฟ้าไม่กลับ”
น้ำเสียงยานคางมีแววสะอื้นนิดๆ ปืนใหญ่พยายามจับใจความน้ำเสียงอู้อี้นั้นจนต้องถอนหายใจ เสียงเพลงก็ดังจนแสบแก้วหูอยู่แล้วไง แล้วยังมาพูดแบบนี้อีก ไม่รู้เรื่องเลยสักนิด!
“บ่นอะไรเนี่ย หืม?”
ปืนใหญ่ลงไปนั่งบังแผ่นหลังเล็กๆนั่นไว้ ซบหน้าลงกับไหล่บอบบางของเธอเบาๆ ราวกับกลัวว่าถ้าลงแรงมากกว่านั้น ไหล่เล็กๆนั่นจะหักเอาได้ เธอจะรู้ไหมว่า การแต่งตัวของเธอวันนี้ ทำเขาอยู่ไม่เป็นสุข มือมันอยากจะซุกซนไปเรื่อย มีความคิดชั่วๆผุดขึ้นมาตลอด ตอนนี้เขาคิดไม่ดีกับเธอเลย ยิ่งได้สัมผัสแนบชิดแบบนี้ เขายิ่งรู้สึกว่าตัวเองใ
