“เดี๋ยวก่อน! คุณปืนคิดไปไกลขนาดไหนแล้วเนี่ย!”
“ก็คิดเรื่องแต่งงานและหลังแต่งงาน ฉันจะสามสิบแล้วนะ ถ้ารอให้อายุมากกว่านี้แล้วค่อยมี อย่าว่าแต่ช่วยเธอเลี้ยงลูกเลย แค่อุ้มลูกช่วยเธออาจจะทำไม่ได้ สังขารอาจจะไม่ไหว”
“ฮะฮ่า ฮะฮ่า”
น้ำฟ้าหลุดขำกับคำว่าสังขาร มันก็ฟังดูสมเหตุสมผลอยู่หรอก แต่เธอไม่เอาด้วยหรอกนะ มีลูกตั้งแต่อายุยี่สิบต้นๆ เรื่องนี้มันไม่เคยอยู่ในหัวเธอเลย
“ขำอะไรนักหนา ก็เธอเกิดช้าเอง!”
“ฟ้าไม่อยากมีลูกนะ ฟ้าเพิ่งเรียนจบนะคุณ ยังมีอะไรที่อยากทำอีกเยอะเลย”
“หนึ่งปี!”
“น้อยไปค่ะ”
“สามปี แต่งงานสามปีแล้วมีลูกกัน”
“น้อยไปค่ะ เอาไว้เรื่องนี้ค่อยคุยได้ไหมคะ”
“เรื่องมากจัง! เธอกลัวอะไรกันแน่?”
ปืนใหญ่มองอย่างจับผิด คนที่คิดไปหลายต่อหลายเรื่อง ถึงกับขยับตัวไปมา ไม่รู้จะพูดหรือไม่พูดดีกว่า ตัดสินใจไม่ได้เลย อยากพูดแหละ แต่ไม่รู้ว่าสมควรพูดไหม
“ฟ้า… ไม่อยากล้มเหลวกับการแต่งงา
