“พูดดีด้วยแล้วนะ!”
“อย่านะคะ!”
“ฮึ่ม!”
เสียงครางฮึ่มแสดงความไม่พอใจ กดใบหน้าเข้าใกล้ ก่อนจะหอมแก้มระเรื่อเบาๆ เขาก็ไม่อยากฝืนใจใครนักหรอก ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายขนาดนั้น แม้จะถูกคนทั้งโลกตัดสินว่าเลว เพียงเพราะเรื่องที่คนไม่รู้ความจริงก็ตาม
“อื้อ”
หลังจากหลับตาไว้แน่น จำต้องลืมขึ้นมองช้าๆ เมื่อถูกสัมผัสอ่อนโยนแตะเบาๆที่แก้มมากกว่าจะเป็นที่อื่น แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่โล่งได้ไม่นาน ก็ต้องสะดุ้ง เมื่อริมฝีปากนั้นเลื่อนลงต่ำ รู้สึกแสบร้อนบริเวณผิวเนื้อที่คอ รู้เลยว่าหลังจากที่เขาทำแบบนั้น ผิวเธอต้องแดงแน่ๆ
“อ๊ะ! อื้อ!”
เขาเป็นคนที่เดาทางไม่ถูกเลย เมื่อกี้เธอนึกว่าเขาจะปล่อยแล้ว แต่ทำไมถึงยังไม่ปล่อย ไม่เพียงแค่ริมฝีปากที่เปลี่ยนจุดหมายไปเรื่อย แต่มือของเขาที่เคยกดทับมือเธออยู่ ก็เริ่มอยู่ไม่นิ่ง
“เธอทำให้ฉันไม่มีความอดทน”
หา! เธอทำแบบนั้นตอนไหน อยากจะถามแต่เสียงที่ออกจากปากกลับเป็น
