เล่ห์สวาททาสมาเฟีย

ตอนที่ 2 กับดัก

ทว่าชายหนุ่มกลับไม่สนใจ หย่อนกายลงบนเตียงข้างคนเมา โน้มใบหน้าเข้าหา จ้องมองความงดงาม เธอสวยมากเสียจนหัวใจมันสั่น ทำเอาร่างกายร้อนขึ้นมาทันที มือยกลูบไล้ใบหน้าแผ่วเบา ก่อนโน้มศีรษะเข้าหา ริมฝีปากช่างดูเย้ายวนชวนให้อยากลิ้มลอง แนบริมฝีปากตวัดลิ้นร้อนเพื่อควานหาความหวาน คนใต้ร่างเริ่มสั่นสะท้าน ยกมือผลักดัน แต่เขากลับสอดแขนโอดรัดร่างนั้น

เธออ้าปากหมายร้อง คนตัวใหญ่สบโอกาส เรียวลิ้นแทรกผ่าน ควานหาความหวานอย่างช่ำชอง จนอีกคนสะท้านไหว ดิ้นรนมากกว่าเดิม ราชินทร์รู้สึกกระหายมากขึ้น ร่างกายต้องการอย่างหนักหน่วง เธอทำให้เขาอยากลิ้มลองมากขึ้นไปอีก มือหนาลูบไล้ตามร่างกาย เธอขยับหนีส่งเสียงในลำคอ เขาถอนริมฝีปากออกมา ดวงตาเรียวสวยจ้องมองผ่านแสงสลัว สีหน้าตื่นตระหนก

“คะ...คุณเป็นใคร ที่นี่ที่ไหน!” คนตัวเล็กถามเสียงสั่น

“อะไรกัน เธอมาหาฉันที่นี่เอง แล้วมาถามแบบนี้มันหมายความว่ายังไง”

“ปล่อยฉันไป ฉันจะไปจากที่นี่!”

“ฉันไม่ต้องการคนอื่นนอกจากเธอ เธอทำให้ฉันอยากทำเรื่องอยากว่าขนาดนี้ แล้วจะละทิ้งกันไปง่าย ๆ นะเหรอ” เขาย้อนเสียงแหบพร่า

อะไรนะ อยากทำเรื่องอย่างว่างั้นเหรอ บ้าไปแล้วหรือไง ไม่ได้รู้จักกัน ทำไมถึงมาอยู่ในห้องนี้ได้

“ไม่! ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้!”

“อยากเพิ่มค่าตัวงั้นเหรอ ฉันจ่ายให้ได้ ถ้าเสร็จงาน”

“ไม่ใช่!”

“หยุดพูดมากได้ไหม ฉันอยากทำอย่างอื่นแล้ว”

“ไม่ใช่นะ! อื้อ!” ริมฝีปากถูกครอบครองอีกครั้ง

ร่างบางดิ้นรนขัดขืน ทว่าอีกฝ่ายกลับใช้ความช่ำชองกว่า ทำเอาเธอเคลิ้มเคลิ้มไปชั่วระยะ มือสอดเข้าแผ่นหลัง ดึงซิบรูดลงมา รั้งชุดราตรีสีดำออกจากเรือนร่างงาม ท่อนบนมีเพียงที่ปกปิดยอดบัวงาม แค่สะกิดแผ่ว แผ่นสีเนื้อหลุดออก เผยให้เห็นความงามกำลังชูชัน รอดูดดื่ม เขาชะงักถอนริมฝีปาก

อโรชาตระหนกสีหน้าเผือดลง ยกมือปกปิด ร่างกายเหลือเพียงซับในจีสตริงสีดำสนิท ปกปิดท่านล่างอย่างหมิ่นเหม่เท่านั้น

“ยะ...อย่า” เธอร้องบอกเสียงแหบพร่า ดวงตาฉ่ำปรือ

“ฉันคงทำไม่ได้หรอก ก็เธอน่ากินซะขนาดนี้”

ยอดบัวชูชันถูกครอบครอง เพราะอะไรเธอถึงได้รู้สึกวาบหวามเพียงนี้ มือสอดเข้าเรือนผม แอ่นกายหาราวกับต้องการมาแสนนาน หรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ มือหนาข้างหนึ่งกอบกุมทรวงงามเต็มมือ ลิ้นร้อนตวัดหยอกเย้ายอดบัว ทำเอาคนใต้ร่างสะท้าน

“อืม..” เธอครางออกมาด้วยความพึงพอใจ

มือลูบไล้ไปทั่วร่างงาม จนกระทั่งมาถึงปราการสุดท้าย เขาสอดนิ้วรั้งมันออกจากเรียวเขา เผยให้เห็นดอกไม้งามปกคลุมไปด้วยแพรไหมสีน้ำตาลอ่อน อโรชาตระหนกตกใจ รีบยกมือปกปิดหุบขาเข้าหากัน ตอนนี้เหมือนร่างกายมันร้อนไปหมด เธอไม่ควรปล่อยกายปล่อยใจเช่นนี้

ทว่าไม่นานนัก ร่างบางกลับต้องสะดุ้ง เมื่อรู้สึกได้ถึงตัวตนกำลังดุนดันต้นขา บัดนี้ชายหน้าตาหล่อเหลา ไม่เหลืออาภรณ์ติดกาย อโรชาดวงตาเบิกกว้าง กระถดถอยหลัง เมื่อเข้าโน้มเข้าหารับยกมือผลักดัน

“ปล่อยฉันไปนะ ฉันจะไปจากที่นี่!” เธอร้องเสียงหลง มันเลยเถิดไปใหญ่แล้ว มือควานหาเสื้อผ้าตนเอง

ทว่าอีกคนกลับไม่ฟังเสียง คว้าเรียวขาลากกลับมา อโรชาดิ้นรน

“ไม่นะ ปล่อย!”

“มาทำเล่นตัวอะไรป่านนี้ ฮะ!” เขาคำรามในลำคอ

เรียวขาถูกจับแยกออก ใบหน้าโน้มเข้าหาอย่างรวดเร็ว ตวัดลิ้นร้อนตรงเกสรดอกไม้ ทำเอาเจ้าของสะดุ้งโหย่ง พยายามหุบเรียวขาเข้าหากัน

“อื้อ ยะ..อย่า ได้โปรด...” เธอร้องเสียงหลง

คนกระทำไม่ฟังเสียง ยังคงตวัดเรียวลิ้นหยอกเย้า ทำเอาคนงามสะท้านไปทั่วร่าง ความเสียดเสียวพุ่งทะยาน มือบางกอบกุมศีรษะไว้แน่น ราวกลับกลัวว่าเขาจะหนีหาย เสียงหวานครางระงมอย่างลืมอาย

ราชินทร์ใช้ความชำนาญ ลากลิ้นร้อนไปตามช่องทางรัก วนกลับมาหยอกเย้าเกสรอย่างไม่รู้หน่าย เจ้าของแอ่นสะโพกเข้าหา กัดริมฝีปากส่งเสียงครางกระเส่า

“ฉันไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊าย!” เสียงกรีดร้องดัง พร้อมร่างกระตุกเกร็ง เขาใช้นิ้วมือสำรวจ น้ำหวานอาบชโลมนิ้วตนเอง เขาอมยิ้มพึงพอใจ

ชายหนุ่มหยัดกาย รั้งต้นขาคนตัวเล็กเข้าหา แล้วโน้มกาย กดแทรกตัวตนเพื่อครอบครอง

“อ๊ะ!” อโรชาร้องประท้วง

สีหน้าคนตัวใหญ่เครียดเขม็ง กรามขบแน่น พยายามผลักดันตัวตนเข้าหา ร่างบางผวากอดรัด ปลายนิ้วเรียวจิกลงบนท่อนแขน จนเกิดรอยแดง

“จะ..เจ็บ” เธอส่งเสียงอีกครั้ง เมื่ออีกฝ่าย กำลังโน้มเข้าหามากขึ้น ความอึดอัดปวดร้าวกำลังเข้าแทรก

“อดทนหน่อย ฉันไม่รู้ว่าเธอยังไม่เคย แต่ฉันห้ามตัวเองไม่ได้แล้ว” เขาบอกเสียงแหบพร่า

ราชินทร์ผลักดันตัวตนจนสุดทาง เห็นน้ำตาคนใต้ร่างปริ่มขอบ เขาก้มลงจุมพิต แล้วขยับสะโพกอย่างเชื่องช้า มือหนาสอดผสานมือบาง แล้วเร่งเร้าจังหวะมากขึ้น

“อ๊ะ อ๊า” หญิงสาวส่งเสียงครางเป็นระยะ

เขาขยับสะโพกหนักขึ้น แรงขึ้น ร่างเปลือยเปล่าสะท้านไหว ไปตามแรง มือบางโอบรัดอีกฝ่าย จิกเล็บลงบนแผ่นหลังแล้วลากจนเกิดรอยแดง ทว่าอีกคนไม่ได้สนใจ กลับเร่งจังหวะเร็วขึ้น

“อื้อ อื้อ ไม่ไหวแล้ว อ๊าย!” คนตัวเล็กกรีดร้องออกมา เป็นช่วงเวลาเดียวที่เขาหยุดขยับ ซุกซบใบหน้ากับทรวงอกอวบอิ่ม แล้วพลิกกายนอนลงเคียงข้าง

สองร่างเปลือยเปล่านอนนิ่ง หอบหายใจสะท้าน ก่อนทุกอย่างจะเงียบลง ราชินทร์ขยับกายลุกนั่ง มองดูหญิงสาวซึ่งนอนไม่ขยับ เขาขยับกายโอบร่างบาง มือบางยกผลักดันทันที

“หยุดนะ หยุดได้แล้ว”

“อะไรกัน เราเพิ่งทำไปแค่ครั้งเดียวเองนะ”

“ฉันไม่ต้องการแล้ว คุณควรหยุดได้แล้ว” เธอบอกเสียงสั่น

“มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อเธอถูกส่งมาให้ฉัน”

อโรชานิ่งงัน ถูกส่งมางั้นเหรอ หมายความว่ายังไงกัน

“ไม่ใช่นะ ฉันไม่ใช่!”

“ไม่ใช่ได้ยังไง ในเมื่อมีคนโทรคอนเฟิร์มแล้วน่ะ”

เธอส่ายหน้า ความสับสนถาโถม ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน”

“คงไม่ได้หรอก ฉันยังอยากมีอะไรกับเธออยู่เลย ดูสิตอนนี้ฉันพร้อมอีกแล้วล่ะ”

อโรชามองตัวตน เห็นมันกำลังแข็งขืนขึ้นมา เขาโน้มกายเข้าหากดจุมพิตในทันที แม้พยายามดิ้นรน ขัดขืน ผลักดันเท่าไหร่ แต่ไม่ได้ผลเลย เมื่อเรี่ยวแรงเขาเยอะกว่า กว่าค่ำคืนเลวร้ายจะจบ ทำเอาตัวเธอแทบแหลกสลาย