EP01.2 ll ผู้ชายสุดมึน
1000 Words
เหอะๆ ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ยอมท้องกับคนที่ไม่รู้จักหรอก! ยังไงก็ต้องป้องกันไว้ก่อน!
“เฮ้”
“?”
“หันมาได้แล้ว” ฉันสะกิดทำให้เขาหันกลับมาใช้นัยน์ตาคมกริบนั่นจ้องฉันอีกครั้ง
“...”
“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ช่วยอะไรฉันอย่าง” ฉันถอนหายใจพูดเสียงเรียบ
“ว่า???”
“ฉันจะอาบน้ำ”
“ให้ช่วยอาบ?”
“ไม่ใช่ย่ะ -*-” ฉันเบะปากทันทีเมื่อเห็นหมอนั่นอมยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างไม่น่าไว้วางใจ ทั้งทีก่อนหน้านี้ตีหน้าตายเหมือนซอมบี้แท้ๆ
“...”
“ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้หน่อยสิ” ฉันเก๊กหน้านิ่งเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่ความจริงมันไม่ได้ปกติสำหรับฉันสักนิด สาวเซ็กซี่รักนวลสงวนตัวแบบฉัน T^T ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่ฉันต้องใช้ยาคุมฉุกเฉิน กระซิกๆ
ความจริงฉันก็ไม่รู้ก่อนหรอกว่ามันต่างจากยาคุมธรรมดายังไง แต่ฉันเคยอ่านเจอแบบผ่านๆในกระทู้เว็บไซต์ผู้หญิงที่เล่นประจำ ว่ามันใช้สำหรับป้องกันการตั้งครรภ์หลังจาก....โดยที่ไม่ได้ป้องกัน และควรกินเร็วที่สุดด้วย TOT แต่ฉันไม่กล้าออกไปซื้ออ่ะ บ่องตรง! อาย อายโว้ย!!!
“ยา?” อีตานั่นขมวดคิ้ว
“ยาคุมฉุกเฉิน”
“มันคือ?”
“เออ ไปซื้อมาเถอะ ฉันจะรออยู่ที่นี่! จบนะ!”
“อือ” หมอนั่นพยักหน้ารับ แต่ฉันรู้สึกไม่ไว้วางใจยังไงชอบกล -_-;;;
“ยา-คุม-ฉุก-เฉิน นะ!”
“อือ” อีตานั่นตอบแบบขอไปที
“นี่นายเข้าใจจริงๆรึเปล่าเนี่ย -_-^” ฉันว่า
“อืม เข้าใจ” เขาปัดมืออย่างเซ็งๆก่อนจะเบี่ยงตัวหลบแล้วเดินออกไปเลย
เออ เอาเข้าไป การพูดจาให้เป็นประโยคยาวๆมันจะทำให้นายดิ้นตายเหรอฮะ?!? มีแต่ อือ เออ อืม นี่ฉันคุยกับคนหรือตอหม้อสะพานว่ะเนี่ย! นกแก้วบ้านพ่อฉันยังพูดมากกว่าหมอนี่เลย เหอะๆ!
หวังว่า แค่ออกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินแค่นี้นายคงทำให้ฉันได้นะ! แต่ไม่ไว้วางใจเลยให้ตายสิ!
-Kris Part-
ผมเดินออกมาจากห้องก่อนจะเกาหัวแกรกๆกับท่าทีที่ต่างจากเมื่อวานอย่างสิ้นเชิงของเธอ ทั้งๆที่เมื่อวานก็ดูเงียบและน่ารักกว่านี้แท้ๆ แต่ตื่นขึ้นมากลับโวยวายแว้ดๆเสียงดังน่าหนวกหูสุดๆ พูดอะไรก็ไม่รู้เรื่อง บ่นยังกับผมทำอะไรเธองั้นแหละ โอเค ผมก็ทำจริงๆอ่ะ แค่ปล้ำหน่อยเดียวทำเป็นบ่น
แล้วถ้ามีแปรงสีฟันสำรองก็ไม่บอกผมแต่แรกว่ะ ผมจะได้ใช้อันอื่น เห็นมีแปรงอันเดียวก็เลยหยิบๆมาใช้ แม่คุณดันโวยซะยับแถมทำหน้ารังเกียจอีกต่างหาก จูบก็จูบมาแล้ว แค่ใช้แปรงสีฟันอันเดียวกันไม่เห็นเป็นไรเลย ว่ามั้ย? -_-^
อีกอย่างผมเป็นพวกไม่ชอบมีปัญหาซะด้วยสิ! ก็เลยไม่อยากจะเถียง เอาเป็นเลยตามเลยละกัน
ว่าแต่ว่า ยัยนั่นบอกให้ซื้อยาอะไรวะ -_-^
อะไรอุอุสักอย่างเนี่ยแหละ ผมไม่ทันฟัง เผลอมองหน้านานไปหน่อย ผู้หญิงอะไรไม่รู้น่ากินชะมัด เห็นแล้วอยากจับโยนบนเตียงอีกรอบซะจริงๆ
โอเค ผมยอมรับว่าผมมันไม่สุภาพบุรุษ แล้วไง? เรื่องของผมละกัน จบนะ!
ผมเดินเปื่อยมาเรื่อยๆก่อนจะหยุดตรงร้านขายยาพร้อมดันประตูเข้าไปด้วยใบหน้านิ่งๆตามสไตล์
“ยินดีต้อนรับค่า” เสียงเภสัชกรที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ต้อนรับก่อนจะฉีกยิ้มหวานอย่างออกนอกหน้า “มาซื้อยาอะไรคะ ฉันแนะนำให้ได้นะ”
“...”
ยาอะไรวะ ลืมม -*-
“ได้ยินมั้ยเอ่ยยย?”
“อือ” ผมตอบรับก่อนจะพยายามนึกแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก เวรล่ะ! ขืนผมกลับไปตัวเปล่า คงไม่วายแว้ดใส่ผมอีกแหง ผมยิ่งไม่ชอบซะด้วยสิ -_-^
“อ๋อ ค่า ฉันแนะนำให้ได้นะคุณผู้ชายสุดหล่อ เเต่ว่ามาซื้อให้ใครกันเอ่ย??”
“เมีย” ผมตอบสั้นๆแต่ทำให้คุณเธอถึงกับเงียบกริบ..
เออ ผมพูดอะไรผิดงั้นเหรอ - -? ก็ถ้าพูดถึงสถานะตอนนี้มันก็น่าจะเป็นแบบนั้นนี่นะ? ผมต้องอธิบายให้เธอฟังรึเปล่าว่าตอนแรกก็ไม่ได้รู้จักหรอกแต่พึ่งได้กันเมื่อคืน
อืม...คิดว่าไม่ต้อง
“อ่ะ ค่า” เธอหัวเราะแห้งๆในขณะที่ผมลูบคางพลางนึกถึงหน้ายัยผู้หญิงเรื่องมากคนนั้นตอนสั่งผม ถ้าจำไม่ผิดชื่อมันยาวๆหน่อยแล้วก็ อะไร อุ อุ สักอย่าง
โอ๊ะ ผมว่าผมเริ่มจะจำได้แล้ว ผมจินตนาการถึงริมฝีปากอมชมพูที่กำลังขยับสั่งผม...
พระเจ้า! ผมอยากเข้าไปกระชากตัวเธอแล้วก็จูบซะเดี๋ยวนี้เลย!
“ว่าไงคะ?” เสียงเภสัชกรโพล่งขึ้นเรียกสติผมที่กำลังจินตนาการไปไกลทำให้ผมจิ๊ปากอย่างเซ็งๆแล้วกลับมาโฟกัสเรื่องยาที่ยัยนั่นฝากซื้อ
“อุ”
“คะ?”
“ยาอุอุ”
“เอ่อ มันคือยาอะไรกันค่ะนั่น”
“ไม่รู้”
“-*-”
“โทษที” ผมเกาหัวแกรกๆและใช้ความคิดอย่างหนัก “จำได้แต่มีสระอุ”
“ยาอุด ที่เอาไว้แก้ท้องเสียรึเปล่าคะ?”
“อ่า” ผมเกาหัวอีกรอบ
“ยาบำรุง?” เภสัชกรเริ่มเบะปากไม่พอใจกับความขี้ลืมของผม แต่ทำไงได้ล่ะ ก็ผมจำไม่ได้จริงๆนี่หว่า! จะโทรไปถามก็ไม่มีเบอร์ด้วยสิ เพราะยัยนั่นไม่ได้บอก โอ๊ย ทำไมมันเรื่องเยอะนักวะ! ยาอะไรก็กินๆไปละกัน!
“อือ นั่นแหละ” ผมพยักหน้ารับเพื่อตัดปัญหาแต่ไม่รู้เลยว่าการกระทำครั้งนี้ของผมนี่แหละเป็นปัญหาตัวฉกาจเลย!!!!!!
- Writer
