EP03.2 ll Fucking Bad Guy [2]
1258 Words
“แต่มันจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว! ให้ตายสิถ้าฉันท้องขึ้นมาจะทำยังไง!!!”
“ก็โทรมา”
ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นเฟ้ย TOT
“ฉันไม่ได้กังวลเรื่องนั้นเฟ้ย!” ฉันเบ้ปาก
“0826978xxx” อีตานั่นพูดเสียงเรียบพร้อมใบหน้าตายอีกครั้งทำเอาเส้นเลือดฉันแทบปริแตกเพราะความเดือดดาลในใจ!
ย้ากกก! อยากจะบ้า TOT คุณคริสค่ะ ฉันไม่ได้กังวลเรื่องเบอร์โทรศัพท์นายนะ! ฮือๆ ปั้นหยาหัวจะแตกตายแล้วนะ หมอนี่ต้องเป็นมนุษย์ต่างดาวแน่ๆ ทำไมฉันถึงคุยกับเขาไม่รู้เรื่องล่ะ
“ฉันเกลียดนาย TOT”
“เกลียด?” เขากระตุกคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ
“ใช่ เกลียดที่สุด! ออกไปจากห้องของฉันเลยนะ ไม่ต้องตั้งท่าจะข่มขืนฉันเลย!”
“เปล่าข่มขืน” อีตานั่นโกหกหน้าตายแล้วคลานขึ้นมาบนเตียงเข้าใกล้ฉันในระยะอันตราย ฉันเลยชิ่งหยุดเขาด้วยการปาหมอนข้างใส่เขาอีกรอบ
“แต่นายกำลังจะปล้ำฉัน!”
“เปล่าปล้ำ” และเขาก็เขยิบเข้ามาอีกสองเซนติเมตร อย่ามาตีเนียนนะ!
“แล้วไอ้ที่ทำอยู่นี่เรียกว่าอะไร!” ฉันตั้งท่ามวยไว้รอคราวนี้โดนไม่โดนไม่รู้ แต่เรื่องอะไรฉันจะยอมโดนปล้ำง่ายๆล่ะ เฮอะ!
“กระทำชำเรา”
ขอสตั๊นแปป
“มันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอไอ้บ้า!”ฉันแยกเขี้ยวขู่ใส่อีตานั่นอย่างโมโห “ถ้านายยังดื้ออีก ฉันจะแจ้งตำรวจจับนายข้อหากระทำชำเราขืนใจฉัน! นายต้องติดคุกหัวโตแน่ๆ”
“แล้ว?”
โอเค ดูท่าจะยังไม่เข้าใจ -_-^
“ฉันจะโกรธนาย เกลียดนาย สาปแช่งนายให้ตกนรกโดนตัดคริสน้อย สืบพันธุ์ไม่ได้ไปสิบชาติ”
“อือ” แล้วอีตานั่นก็ยังจะตีเนียนเขยิบเข้ามาอีก ย้ากกก! ฉันเหนื่อยจะหาข้ออ้างแล้วนะ TOT
“ฉันจะไม่คุยกับนายแล้ว ฮือ T^T” ฉันตีหน้าเบ้เสียใจที่อีตานั่นไม่ยอมฟังเลยสักนิด ตอบรับแต่ทำท่าจะพุ่งเข้าใส่ลูกเดียว ฉันก็เหนื่อยเป็นนะ คงเป็นเพราะเมื่อวานฉันเมาแล้วเราก็...เพราะแบบนี้ เขาเลยคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงง่ายสินะ เฮอะ น่าสมเพชตัวเองซะจริงๆ ปั้นหยา!
“ไม่ก็ไม่” อีตานั่นพูดเสียงนิ่งก่อนจะถอนหายใจยาวทำเอาฉันเบิกตาโพลงเหมือนได้ฟังเรื่องไม่น่าเชื่ออะไรเทือกนั้น –O-;; “อย่าทำหน้าแบบนั้น”
ฉันเงียบก่อนจะแอบยิ้มชั่วๆในใจ เจอจุดอ่อนอีตาบ้านี่แล้ว! *O*
“กลับละ” แล้วหมอนั่นก็ลุกพรวดก่อนจะสะบัดหน้านิ่งๆไปอีกทาง
“ดีๆๆๆ กลับเลย ฉันกับนายถือว่าเราไม่เคยเจอกันละกันนะ! เรื่องเมื่อคืนก็คิดซะว่าฝันไปเถอะ” ฉันลาส่งท้ายแล้วโบกมือไล่แม้จะเสียดายที่อีตานี่หล่อและเซ็กซี่แต่สกิลความหื่นรุนแรงขนาดนี้ฉันรับไม่ได้ -_-^
“ฝัน?” หมอนั่นชะงักเท้ากึกแล้วหันกลับมามองด้วยสายตาคมกริบที่เชือดเฉือนฉันได้แม้ไม่ได้พูดอะไร
อะ อะไร ฉันพูดอะไรผิด –O- หมอนั่นกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กๆแล้วสาวเท้าฉึบๆมาทางฉันที่กำลังอ้าปากพะงาบๆอย่างตกใจ เวรล่ะ ฉันไปพูดอะไรสะกิดต่อมนายเข้าอีกล่ะ หยุดนะ อย่าเข้ามา TOT อีตานั่นชะโงกหน้าเข้ามาทำให้ฉันสบตากับนัยน์ตาประกายนั่นชั่วครู่ราวกับถูกสายตาของเขาล่อลวงไปอีกโลก...
ปึด! หือ เสียงอะไรฟะ ?!? ฉันขมวดคิ้วก่อนจะเห็นรอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา...
เอื๊อก! ฉันกลืนน้ำลายพร้อมกับความรู้สึกหวาดหวั่นเล็กๆ ใบหน้านั้นกลับมาเป็นปกติและเริ่มขยับห่างออกไป แล้วอีตานั่นก็หมุนตัวไปอีกทางตัวพร้อมกับ...
OoO! อุต้ะ! พระเจ้าช่วย กล้วยต๊กกะใจ! บราเซียสีชมพูวิ้งๆสกรีนหน้าเพอร์ซี่แจ็คเสินรุ่นลิมิตเต็ดอิดิชั่นของวาโก้เก๋ติดมือเขาไปด้วย! หยะ หยุดน้า นั่นมันของรักของหวงของฉันนะเฟ้ย >O[2]
- Writer
