3 ชั่วโมงต่อมา
วาคิมจากที่ผมแค่แวะนั่งซักพัก แต่กับลากยาวจนกระทั้งถึงตี 1 ไหนๆ เอมมี่เธอก็กลับมาไทยแล้ว คืนนี้ผมและไอ้มอสเลยอาสาเลี้ยงตอนรับการกลับมาของเอมมี่หน่อย
“เชี่ย...มอส วาคิม เอมมี่คนสวยคับ ...ผมกลับแล้วนะคับ มาววะ กูมาว” รามเอ่ยขณะที่เดินเซ ออกจากโต๊ะ
“อ่อ ดีวะที่วันนี้กูแม่งมากับไอ้โรม”
“เชี่ยโรม มึงไม่เมา” ผมถามเพราะสภาพพวกมันสองตัวไม่ต่างกันเท่าไหร่ ทั้งพี่ทั้งน้อง
“หวายกูหวาย” ไอ้โรมมันหันมาตอบผม พร้อมกับทำมือ เอโค ให้กับผมกับไอ้มอส
“ระวังพ่อมึงตั้งด่านนะโว้ย เอาดีๆ ไม่ไหว ข้างบนยังมีห้องพัก” ผมหันไปบอกสองพี่น้องด้วยท่าทีเป็นห่วง
“โด่ว...แค่นี้สบายมาก ขอบใจพวกมึงสองตัวมากที่มีน้ำใจเลี้ยงเหล้าพวกกู บายวะ ไว้เจอกัน ผมกลับคนนะคับคนสวย” โรมโบกมือให้เอมมี่
“ขับรถดีๆ นะคะ” พอคอยหลังโรม ราม สองพี่น้องไปแล้วนั้น
“มี่ว่าไง จะกลับเลยไหม เดะเราไปส่ง” มอสถาม ด้วยสีหน้าเป
