เนเน่ที่ถูกวาคิมถาโถมแก่นกายขนาดใหญ่เข้าใส่อย่างหนักหน่วงนานนับชั่วโมงนั้น
“อ่าส์...อืม วา คิม พอก่อนสิ” ข้าวต้มที่ฉันทำไม่รู้เย็นหมดแล้วไหม ร่างบางใบหน้าสวยสายตาเนเน่จือปากมองบน ด้วยความเสียวทรมาน ยกแรก วาคิมจับฉันนั่งบนตัวของเขา ยกที่สองเขาจับฉันนอนราบตัวไปกับโซฟา ถึงปากจะบอกให้แฟนหนุ่มหยุดการกระทำที่เสียวซ่านทรมานเช่นนี้ แต่ร่างกายของฉันกับไม่ปฏิเสธสิ่งที่วาคิมอัดแร่นกายกเข้ามา วาคิมเป็นฝ่ายรุก ส่วนฉันรับ
“พอได้ไงเนเน่ เหงื่อฉันยังไม่ทันจะออก แค่นี้มันไม่หายหรอก อ่าส์ ไหนเธอบอกจะช่วยฉันไง อ่า...ช่วยแล้วก็ช่วยให้สุดสิ” วาคิมครางรับด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ปนทรมาน
“ข้าวต้ม...นายจะไม่ทานแล้วเหรอ” เนเน่ๆ ถามขณะร่างกายของเธอสั่นคลอนไปตามจังหวะวาคิมกระแทกใส่
“เดี๋ยวค่อยทานคับ ตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว เนเน่ ตัวเธอมันน่ากินยิ่งกว่าข้าวต้มร้อนๆ ในหม้อนั้นอีก อ่าส์” วาคิมไม่พูดป่าว ท่อนเอ็นขนาดใหญ่
