ครืน~ ครืน~
"ฮัลโหลค่ะพี่ปราณ" ร่างบางรีบกระโดดพุ่งมาที่เตียงนอน คว้าเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย
~พี่รู้ว่าเรายังไม่นอนง่ายๆ หรอกใช่ไหม~ ปลายสายยังคงมีน้ำเสียงอบอุ่น
"รู้ใจจังนะคะ" ใบหน้าใสฉีกยิ้มจนตาหยี แค่ได้ยินเสียงของปราณนับว่ามีผลต่อความรู้สึกในใจดวงน้อยๆ
~พี่มีอะไรจะให้เราดู ออกมามองเร็ว~
"พี่ปราณมาบ้านมิเหรอคะ" หญิงสาวรีบดีดตัวลุกไปยืนข้างหน้าต่าง ชะโงกมองเห็นชายหนุ่มกำลังถือดอกไม้ไฟ เกิดแสงหลากสีสวยงามในความมืด จนเธอต้องรีบออกจากห้อง ลงมาหาเขาอย่างตื่นเต้น
"ช่วงนี้เราทำงานไปนะ พี่ไม่ค่อยได้เจอหน้าเลย" น้ำเสียงอบอุ่นบอก ยื่นดอกไม้ไฟให้อันนึง
"นามิขอโทษนะคะ ที่ละเลยความรู้สึกพี่ปราณเอามากๆ" นับเป็นความผิดมหันต์ที่เธอพลาดไป ความคิดนึงก็นึกถึงคนอันตราย ที่ตั้งแต่เจอเขาชีวิตเธอไม่เคยสงบสุขเลย
"พี่ไม่โกรธเราหรอกนะ แค่เห็นเรายิ้มพี่ก็มีความสุขแล้ว" มือหนายกขึ้นเกลี่ยพวงแก้มเ
