ตุ๊บ!
"ไม่ได้นะที่นี่มันในโรงพยาบาล คุณทำไม่ได้เด็ดขาด" แรงผลักของคาเรน ทำเธอเอนตัวล้มนอนอยู่บนโซฟา แต่ในใจก็แสนกลัวว่าจะมีคนหลงเข้าห้องมา
"เธอจะทำเองไหมล่ะ ถ้าฉันไม่เสร็จ...อะไรก็เอาไม่อยู่"
"แต่มันไม่ใช่ในห้องส่วนตัว แล้วก็มันคือโรงพยาบาล...คุณช่วยละอายใจหน่อยได้ไหม" สองมือบางดันบ่ากว้างให้คนหยาบคายหยุดการกระทำ
"ถ้าเธอทนฉันไหวก็แล้วแต่" มือหนากระตุกเชือกกางเกงผู้ป่วยถลกลงเรียวขา เผยกลีบกุหลาบงามสีชมพูอ่อนเรียกความหื่นกระหาย
"คุณ! อย่าเล่นพิเรนเด็ดขาด มันไม่น่าสนุกนะ!" ร่างสูงขยับตัวลงไปหน้าเสมอกับระหว่างกลางกายสาว ลมหายใจร้อนอุ่นราดรดสร้างความรู้สึกสยิว
ทั้งที่เธอก็เขินอาย ไม่เคยมีใครได้มองเห็นมัน
"ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน คนอย่างเธอจะเก่งได้ขนาดไหนเชียว" นิ้วมือยาวลูบไล้เนินสาว ขนไรอ่อนปกคลุมบางๆ บ่งบอกการดูแล ก่อนจะคลี่แหวกกลีบงามสีชมพู เห็นยันร่องน้ำน้อยน่าจุมพิตสัมผัส
สัน
