กลางดึก_
"จะไปไหน" ร่างสูงส่งเสียงถาม รับรู้แรงขยับเวลาที่หญิงสาวลุกจากเตียงนอน หลังจบบทสสวาทเสร็จแล้วเพิ่งหลับตาได้ไม่กี่นาที
"ไปเก็บของข้างล่างก่อนแม่มาหน่ะสิ เพราะคุณคนเดียวเลยทำวุ่นวายไปหมด" เธอบ่นว่าให้ทันที รีบหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ชั่วคราว
"ฉันจะกลับพอดี" คาเรนดีดตัวจะลงเตียง แต่ต้องหยุดนิ่งเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเสื้อผ้าเขายังอยู่ที่โซฟา เลยคว้าเอาผ้าขนหนูสีชมพูอ่อนพันรอบเอวสอบแทน
"จะบ้าเหรอ! นั่นมันผ้าของฉันนะ!" ดวงตาลุกวาวอย่างโมโห พุ่งไปจะกระชากสิ่งของส่วนตัว
"งั้นก็ดูให้เต็มตาสิ!"
"ไม่ๆ หยุดเลยนะ ไม่ดูแล้ว" เธอรีบยกมือปิดตาถอยหลัง อีกฝ่ายจะทำประเจิดประเจ้อให้เห็นอีกรอบไม่ได้เด็ดขาด
"รีบไปเอาชุดมา ฉันจะกลับ"
"รู้แล้ว อยากไล่ใจจะขาด" สองเท้ารีบวิ่งลงบันได แม้มือบางจะกุมหน้าท้องราบด้วยความกังวล มันยังหน่วงราวกับใช้งานค่อนข้างหนักเกินไป
เธอรีบจัดการเก็บสิ่งของให้เรียบร้อย
