เสน่หานางไพร

Ep2 (1) : ศัตรูหมายเลขหนึ่ง by...kanokrot

“ขยับขึ้นมานั่งตรงนี้สิ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ”

เสียงเข้มพูดลอดไรฟัน มุมปากหยักหนายังคีบมวนบุหรี่ราคาแพงระยับไว้ ก่อนดึงออกแล้วพ่นควันลอยเหนืออากาศ สูดมันกลับเข้ามากักเก็บไว้ในปอดใหญ่ สายตาคมดุตวัดมองเรือนร่างขาวผุดผาด อวบอัดทุกสัดส่วน สะโพกพาย เอวคอดกิ่ว หน้าอกเต่งตึงแบบธรรมชาติแม่ให้มา ไม่ได้หย่อนคล้อยแถมยังน่าบีบขยำเสียให้แหลกหลานคามือเหลือเกิน

 พอเลื่อนสายตามองต่ำ ความงดงามแห่งวัยสาว สร้างความพึงพอใจให้แก่สิงห์หนุ่ม

 ความสวยสะพรั่งแห่งวัยสาวแรกแย้ม กลับเรียกเลือดลมพญาอินทรีอย่างสิงห์ เทอร์ดามอร์ ชายหนุ่มไทยเลือดผสมอเมริกันได้อย่างชะงักงัน

 ชายหนุ่มเลือดผสมกระตุกยิ้มร้ายด้วยรู้สึกพึงพอใจในตัวเชลยสาวแสนอ่อนหวาน นุ่มนิ่ม กลิ่นไม่ฉุนเหมือนบรรดาหญิงสาวที่เขาเคยควงเล่นคลายเครียด แล้วจบลงบนเตียงนอน หญิงสาวจำพวกนั้นเอามาเทียบกับเด็กสาวคนนี้ไม่ติดฝุ่น ถ้าจะพูดให้ถูก ไม่สามารถเอามาเทียบกันเลยจะดีกว่า

น้องสาวของไอ้ชาคร์มันช่างสวยเย้ายวนใจเขาดีแท้ แบบนี้สิมันถึงจะคุ้มค่ากับเม็ดเงินจำนวนนั้นที่เขาต้องสูญเสียให้มันไปหน่อย...

จำนวนเงินมหาศาลแลกกับความซะใจ ใครว่ามันไม่คุ้ม เขาว่ามันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม เมื่ออย่างน้อยตัวเขากำลังจะได้กลายเป็นน้องเขยของมัน...

ชายหนุ่มลอยแสยะยิ้มร้าย หรุบเปลือกตามองซอกหรืบขาวผ่อง ทำเอาชายหนุ่มหายใจถี่กระชั้นยามมองกลีบบานสะพรั่งมันทั้งอวบอัดทั้งขาวลออ อีกทั้งยังน่าลิ้มลองรสชาติด้วยปลายลิ้น

สีชมพูอ่อนตรงความเป็นหญิงบ่งบอกถึงความบริสุทธิ์ไม่ต่างจากหยาดน้ำค้าง สิงห์ต้องยับยั้งใจไม่ให้เผลอฉุดกระชากร่างอ้อนแอ้นนั้นมาขย่มให้หายคลุ้มคลั่ง สติยังสำนึกได้ว่าเจ้าหล่อนยังเด็กเกินกว่าจะรับความป่าเถื่อนจากเขาในเวลานี้

สิงห์จับจ้องเหยื่ออย่างไม่คาดสายตา รู้สึกถูกใจน้องสาวของไอ้ชาคร์ตั้งแต่แรกเห็น

แม่เจ้าประคุณเอ่ย ดูขาวสะอาดสะอ้านน่าโยกลำใหญ่เข้าใส่อะไรอย่างนี้ เจ้าหล่อนคงยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนสินะ ตามที่เขาให้คนสืบ แม่เด็กสาวน่าหม่ำของเขา ไม่ใช่เด็ดไวไฟอะไรออกจะเป็นแนวเด็กเรียนหวงเนื้อหวงตัวเสียด้วยซ้ำ

หึ...เจ้าหล่อนคงจะเก็บความสาวไว้รอเขาคนเดียว 

สิงห์คิดเข้าข้างตัวเองพร้อมเลียริมฝีปากจนเปียกชื้นอย่างหื่นกระหาย เธอผู้นั้นมองตามสายตาของเขา ก่อนจะปล่อยโฮเสียงสะอึกสะอื้นจนร่างเปลือยสั่นคลอน ดูช่างน่าสงสารจับใจแต่นั่นไม่ใช่ความคิดของพญาอินทรีอย่างนายสิงห์ เทอร์ดามอร์ อย่างแน่นอน...

 สาวน้อยผู้เคราะห์ร้ายค่อยๆขยับเดินเข้ามาใกล้ร่างน่ายำเกรงบนเก้าอี้ทำงาน นัยน์ตาแสดงความหวาดหวั่นชัดเจน เธอต้องหนีบลำขาเรียวเพื่อบดบังสายตาหื่นจากความเป็นสาว แล้วค่อยย่างก้าวขยับตามคำสั่งของพญามัจจุราชตัวร้าย ด้วยความรู้สึกกลัวจนตัวสั่นผวา ได้แต่แอบภาวนาขอให้พี่ชาคร์ส่งคนมาช่วยเหลือเธอไวไวด้วยเถิด

ชารีนคิดถึงคำเตือนของพี่ชาย พาลทำเอาน้ำตาสาวน้อยตกใน พี่ชาคร์บอกให้เธอระวังตัวไว้ให้ดี ช่วงนี้อย่าเพิ่งออกเที่ยวเตร็ดเตร่ที่ไหนตามใจชอบ ทว่าเธอนั้นดื้อรั้น อยากออกไปเที่ยว อยากเดินช๊อปปิ้งตามประสาวัยรุ่น ไม่อยากถูกจับกักบริเวณเหมือนทาสในเรือน เธอจึงคิดหลบหนีคนของพี่ชาย มุดร่างเล็กลอดรั้วออกมา เพื่อหวังได้เดินเที่ยวเล่นข้างนอกให้สมใจ

และนั่นจึงถือเป็นคราวซวยของเธอโดยแท้ เมื่ออยู่ดีๆเธอกลับถูกลักพาตัว จับอุ้มขึ้นรถตู้ แล้วโยนเธอมาให้ชายหนุ่มหน้าตาดุร้าย จิตใจอำมหิตตรงหน้า

 เขาจับเธอแก้ผ้า ลวนลามเธอด้วยสายตาหยาบโลนดูน่าเกลียด ความกลัวนั้นไม่ต้องพูดถึง มันสูงลิ่วจนเธอตัวสั่นงันงก   

เขาคือ สิงห์ เทอร์ดามอร์ คู่อริของพี่ชาคร์ตลอดกาล

เธอจำเขาได้ดีเชียวละ อาจด้วยรูปร่างหน้าตาหล่อแบบดิบเถื่อน มันทำให้สะดุดตา ผู้ชายคนนี้คือคู่แข่งทางธุรกิจของพี่ชาคร์ คอยชิงดีชิงเด่นแย่งงานกันในด้านการค้ามาโดยตลอด

และเมื่อเร็วนี้ พี่ชาคร์ชนะการประมูลตัดหน้าผู้ชายป่าเถื่อน เขาถึงได้โมโห พาลพาโลด้วยการจับเธอมาแก้แค้น คงจะเสียหน้านั่นแหละจะมีอะไร ในเมื่อพี่ชายของเธอดันได้ในสิ่งที่นายคนนี้ต้องการไปครอบครอง แต่มันไม่เห็นจะเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ เขาจะสู้รบหรือขัดแย้งกันในเรื่องธุรกิจ มันก็เป็นเรื่องของพี่ชายกับนายคนนี้

แต่แล้วทำไม เขาต้องลากเอาเธอเข้ามาแก้แค้นทดแทนในสิ่งที่เขาพลาดพลั้งด้วยเล่า มันไม่เห็นจะยุติธรรมสำหรับเธอเลย...

“เดินให้มันเร็วหน่อยสิชารีน... แม่สาวน้อยแสนสวยของฉัน”

สิงห์เร่งเสียงเข้ม ใบหน้าคมเข้มฉายแววพึงพอใจ เขายื่นลำแขนแกร่งออก พร้อมรวบร่างอ้อนแอ้นยกขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ เจ้าของร่างตาเหลือกน้ำตาไหลออกมาเป็นเขื่อนแตก สิงห์ผลักเก้าอี้แบบล้อลากถอยห่าง กักกันร่างงดงามไว้ด้วยสองมือ ก่อนลากไล้สายตามองแม่เชลยเนื้อนุ่มทุกตารางนิ้ว ไม่เว้นแม้แต่ซอกหลืบของกลีบผกา ซึ่งประดับด้วยมุขเม็ดงาม

“สวย...” เด็กสาวคนนี้สวยจนเขาเพ้อ

สิงห์ลากฝ่ามือหยาบ จากหน้าท้องแบนราบจวบจนถึงความงดงามไร้ที่ติ ก่อนแยกกลีบน่ากินนั้นออกกว้างจนแลเห็นเนื้อสีชมพูด้านใน บนหัวมีเม็ดมณีชูช่อตั้งเด่น เขาแกล้งหยอกเอินด้วยการสะกิดผ่าน

ชารีนถึงกับร้องลั่นให้ความเสียวซ่านที่เธอไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน

“อืม....อย่าทำหนู ได้โปรด ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ หนูไม่ได้ทำอะไรผิด คุณจับหนูมาทำไม” สาวน้อยรีบหุบขา ไม่อยากให้เขาจับต้องหรือจ้องนานเกินกว่านี้ เธอกลัวแล้วก็อายสายตาหื่นกระหาย เขาเอาแต่จ้องเอาจ้องเอา

สิงห์เองรู้สึกจักจี้หูพิกลยามน้องสาวของไอ้ชาคร์เรียกแทนตัวเองว่าหนู จะว่าเป็นเด็กก็เด็ก แต่เป็นเด็กที่น่าจับกินลงท้องที่สุดในโลกถึงจะถูก

“สวยแบบนี้ใครจะอดใจไม่ทำไหวล่ะอีหนู ขอจับหน่อยก็แล้วกันนะ อย่าห้ามกันเลยเด็กดีของฉัน”

เขาเงยหน้าขึ้นบอกเสียงกระเส่า ไม่เคยรู้สึกใจสั่นกับเรื่องแบบนี้สักครั้ง ให้ตาย เด็กสาวคนนี้ทำให้เขาเกิดอาการหายใจติดขัด มือไม้อ่อนยวบยาบยามได้สัมผัสแตะต้อง  

“ไม่..คุณอย่าทำอะไรหนูเลยนะ หนูจะบอกให้พี่ชาคร์ยอมคืนงานชิ้นนั้นให้คุณก็ได้ ขอแค่คุณยอมปล่อยตัวหนูกลับบ้าน หนูสัญญาด้วยชีวิต หนูจะขอร้องพี่ชาคร์ให้คืนชิ้นงานนั้นให้กับคุณให้ได้”

 สาวน้อยชารีนยกมือพนมไหว้อ้อนวอน ส่งสายตาร้องขออย่างน่าสงสาร เธอพูดพร้อมหลั่งน้ำตาไหลอาบสองข้างแก้มใสในวัยสิบเก้าปี หญิงสาวรีบขยับร่างหนีมือร้ายกาจของเขา หนีบเรียวขาไว้แน่นเพื่อป้องกันของสงวนให้รอดพ้นสายตาหื่นกระหายจากศัตรูของพี่ชาย

พี่ชาคร์ขา...รีบมาช่วยชารีนเร็วๆหน่อยสิคะ. ชารีนกำลังถูกคนเลวทำร้ายอย่างแสนสาหัส..

“มันไม่สายไปหน่อยเหรอแม่หนูน้อย บังเอิญว่าตอนนี้ฉันไม่ได้ต้องการอยากได้ไอ้งานชิ้นเซ็งกระบวยนั่นอีกแล้วเสียด้วยสิ แต่ทว่า...ฉันอยากได้อย่างอื่นเพื่อทดแทนเสียมากกว่า...และคิดว่ามันดูสะใจกว่ากันตั้งเยอะ”

เขากวาดสายตามองเรือนร่างอวบอัดเพื่อบอกในสิ่งที่ตนเองต้องการ ทำเอาร่างบอบบางหนาวสะท้าน กระเถิบสะโพกถอยห่างอัตโนมัติ

“ได้โปรด ปล่อยหนูไปเถอะ หนูกลัวแล้ว คิดว่าสงสารหนูบ้าง...” สาวน้อยชารีนอ้อนวอนพร้อมหยาดน้ำตาเอ่อ อยากให้เขาเห็นใจแล้วยอมปล่อยเธอกลับบ้าน

“เอาน่าแม่สาวน้อยแสนหวาน คิดว่าเธอกำลังจะหาประสบการณ์แปลกใหม่ให้กับชีวิตก็ได้ และฉันจะเป็นคนสอนบทเรียนเสียวซ่านถึงใจอย่างที่เธอไม่เคยเจอะเจอมาก่อนในชีวิต แต่เอไม่แน่นะ...เธออาจจะช่ำชองจนฉันเป็นฝ่ายตะลึงแทนก็ได้”

สิงห์พูดเสียงเหี้ยม กระชากร่างงดงามมาไว้ตรงหน้า เขาปัดลำขาออกกว้าง จนแลเห็นนวลเนื้อ ก่อนใช้มือตะปบลงบนกลีบดอกอย่างไม่เบาสักเท่าไหร่

“อืมมมม...ไม่...อย่าทำหนู” ชารีนพยายามสะกดกั้นเสียงคราง เกร็งร่างรับสิ่งที่ไม่คุ้นเคย

 ร่างแน่งน้อยเริ่มดิ้นรนขัดขืนให้พ้นมือหยาบชวนให้หวาดผวา เขาจงใจแทรกมันเข้ามาบดบี้เนื้อนุ่มอ่อนไหวต่อสัมผัส ไม่ถึงขั้นสอดใส่ก็จริงแต่เธอก็รู้สึกเสียวสยิวกับความรู้สึกแปลกใหม่จากสิ่งที่ถูกยัดเยียดเข้ามา  

 อีกทั้งสองขาเรียวยาวยังถูกเขากดไว้ด้วยฝ่ามือว่างอีกข้าง เขาพันธนาการเธอไว้ด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า ต่อให้ดิ้นหนีเขาให้ตายเท่าไหร่ มันก็ไม่ทำให้เขาสะเทือนได้เลย

“คุณมันใจร้าย” เธอดิ้นพร้อมต่อว่า

“ก็ไม่เคยบอกว่าเป็นคนใจดี อีกอย่างนะ...ยิ่งเธอดิ้นฉันกลับยิ่งชอบ ดิ้นเลย ดิ้นให้แรงๆกว่านี้อีก”

 สิงห์ที่กำลังลำพองใจเอ่ยบอกเสียงต่ำพร่า มีหรือคนอย่างเขาจะยอมหยุดเพียงเพราะเสียงห้ามจากคนตัวเล็กเท่าแมว...

เมื่อเขาหมายตาว่าอยากได้เจ้าหล่อนมาเก็บสะสมไว้ในสต๊อก ให้เป็นนางบำเรอ เขาก็ต้องช่วงชิงให้ได้มาอย่างใจต้องการ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ที่เขายกขึ้นมาแอบอ้าง มันยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของความต้องการอยากเขมือบร่างขาวผุดผ่องของแม่สาวน้อยน่ารักคนนี้ ความต้องการของเขามันสะกิดเตือน นับตั้งแต่วันที่เขาแอบเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มกำลังแย้มยิ้มส่งให้คนเป็นพี่ชาย ในห้างสรรพสินค้าเมสเตรในเมืองเวนิสประเทศอิตาลี

วันนั้นเขาแทบอยากกระโจนเข้าหาร่างงดงาม ดูดกลืนเธอเข้ากักเก็บไว้ในท้องให้ได้ ดีที่เมโรเข้ามาขวางห้ามไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นมีหวัง ห้างสรรพสินค้าชื่อดังคงได้เกิดเรื่องโกลาหลขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย  

และยิ่งเป็นการดีที่เจ้าหล่อนเป็นน้องสาวของไอ้ชาคร์ เพราะมันยิ่งทำให้เขารู้สึกท้าทาย กระหายอยากได้มาครอบครอง

 สะใจทุกครายามลงมือขยี้ร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าให้แหลกลาญย่อยยับ

“เพราะอะไร คุณถึงทำกับหนูอย่างนี้”

“เพราะร่างกายเธอมันน่าขยำเล่นให้แหลกคามือไง” เขายังจงใจข่มเธอด้วยคำพูด นิ้วมือเรียวแหวกว่ายผ่ากลีบปิดสนิท สัมผัสมันด้วยหัวนิ้วมือ

“อืม...คนใจร้าย...อย่าเอามันเข้าไปข้างนะ...ฮือ...ไม่ หนูบอกว่าอย่าเอาเข้าไปไง ฮือ...คนใจร้าย”

เสียงห้ามปรามพร้อมเสียงสะอื้นไห้จนตัวโยนไม่อาจทำให้สิงห์สำนึกในทางด้านดีได้ ชายหนุ่มกัดฟันกรอดยามเมื่อกลีบขาวอวบเริ่มผลิตน้ำหวาน กลีบสวยปิดสนิทเนื้อภายในยังเป็นสีชมพูอ่อนชี้ชัดถึงความบริสุทธิ์อ่อนหวานของสาวน้อยของเขา

สิงห์ ตกใจกับความคิดของตัวเองเลยเกร็งร่างขึ้นเล็กน้อย ชารีนเป็นของเขา ให้ตาย! รู้สึกดีเป็นบ้า

“เธอสวยเหลือเกินสาวน้อย” พูดพร้อมบรรจงกรีดปลายนิ้วสัมผัสแผ่วเบายังเนื้อสีชมพู

ชารีนอยากกรีดร้องให้หายคับแค้นใจ เขาทำกับเธอเหมือนไม่ใช่คน ทำราวกับเธอเป็นเพียงสัตว์เลี้ยงสักตัว นึกอยากกระทำย่ำยีอย่างไรก็ได้

 เขาคงรู้สึกภูมิใจมากสินะที่สามารถรังแกคนไม่มีทางสู้ เธอรู้สึกขยะแขยง สะอิดสะเอียน รังเกียจการกระทำเลวทรามของเขาจนจับหัวใจ สาบานว่าชาตินี้ทั้งชาติ เธอจะเกลียดผู้ชายคนนี้ไปจนวันตาย จะไม่มีทางให้อภัยหากในวันข้างหน้า เขาสำนึกผิดได้ขึ้นมา

“ยิ่งตรงนี้ก็ยิ่งสวย” นัยน์ตาสีสนิมวาววับยามได้เห็นสิ่งถูกใจ

“อย่า...หนูเจ็บ”

 ด้วยเพราะร่องหลืบของเธอไม่เคยเปิดเผยให้ใครได้เชยชมมาก่อนนั้น ตอนนี้มันกำลังถูกปลายนิ้วแข็งแรงของคนใจร้ายจาบจ้วง เย้าแหย่แหวกว่ายจนเกิดน้ำเมือกซึมผ่านไม่รู้มันมาจากไหนไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

“เธอคงเกิดอารมณ์แล้วสิท่า ดูนี่สิ ทั้งเยิ้ม ทั้งแฉะเชียวนะ” สิงห์กระตุกยิ้มร้าย บี้เม็ดพลอยตรงหัวผกามาศเมื่อเขาอยากนึกแกล้งคนเจ้าน้ำตา