บทที่6 โรคประจำตัว
2340 Words
หลังจากที่พิธีการต่างๆเสร็จสิ้นลง ธาดากับหวายก็ขึ้นมายังห้องสวีทของโรงแรมเหมือนคู่แต่งงานคู่อื่นๆที่คืนแรกจะพักผ่อนกันที่โรงแรมก่อน แขกเหรื่อยังคงพาสังสรรค์อยู่ในงาน เวลานี้พวกเขาต่างก็คิดว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวคงจะกำลังเข้าหอกันอยู่
“ เราจะไปอาบน้ำก่อนมั้ย ”
ธาดาถามขึ้นหลังจากที่เขากับหวายนั่งกันอยู่ที่ปลายเตียงมาสักพักหนึ่ง หงส์คู่รักสีขาววางอยู่ท่ามกลางกลีบกุหลาบสีแดงโปรยปรายไปทั่วเตียงขนาดใหญ่ ไวท์รสเริศถูกจัดไว้พร้อมกับแก้วสองใบที่โต๊ะข้างๆเตียง เทียนหอมหลายเล่มจุดทิ้งไว้นานจนส่งกลิ่นหอมอบอวล บรรยากาศภายในห้องตอนนี้คงจะเต็มไปด้วยความโรแมนติคและชวนให้คู่รักร่วมปฏิบัติภารกิจสำคัญ ถ้าหากว่าเขาสองคนเป็น….คู่รักกันจริงๆ
“ เอ่อ เอางั้นก็ได้ค่ะ ”
หวายคิดว่าถ้าเธอไปอาบก่อนก็ดีเหมือนกันและต่อให้เธอจะนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาก็คงจะไม่เป็นอะไร เพราะยังไงซะ ธาดาก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงอยู่แล้ว
หวายใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำประมาณสิบกว่านาทีก่อนจะออกมาพร้อมกับนุ่งผ้าเช็ดตัวพันรอบอกเอาไว้ เธอเดินเช็ดผมออกมาด้วยท่าทางสบายใจ ฮำเพลงเบาๆ
“ หนูอาบเสร็จแล้วค่ะ ”
ธาดาเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเล่มหนึ่งที่เขาอ่านเพื่อค่าเวลา จังหวะที่เขาจะเดินไปเข้าห้องน้ำก็เห็นหวายยืนอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างล่อแหลม
ธาดารีบหันหน้าไปทางอื่น
“ ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน ”
ธาดารู้สึกแปลกนิดหน่อย เขาพยายามจะไม่มอง
จากนั้นธาดาก็เข้าไปอาบน้ำ เขากลับออกมาในชุดคลุมตัวยาวแบบมีสายผูกคาดเอวที่ทางโรงแรมเตรียมเอาไว้ แม้ว่าหวายไม่ได้ตั้งใจมองแต่ก็เห็นหน้าอกขาวๆนั้นเต็มสองตา ตอนนี้หวายเองก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำของโรมแรมเช่นกันแต่ของเธอดูสั้นกว่า
“ เรานอนบนเตียงแล้วกันนะ ผมจะไปนอนที่โซฟาเอง ”
ธาดาพูดพร้อมกับหยิบหมอนไปที่โซฟา ถ้าเทียบกับความสูงของเขา โซฟาตัวนั้นดูจะเล็กไปหน่อย
“ ไม่เป็นไรค่ะ คุณมานอนบนเตียงก็ได้ ”
หวายที่คิดว่าธาดามีรสนิยมชอบผู้ชายเลยไม่ได้คิดจะระวังตัว
แค่นอนเตียงเดียวกันสักคืนคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
“ ไม่ดีกว่าเรานอนไปเถอะ ”
ธาดารีบปฏิเสธเพราะเขาคิดว่าชายหญิงไม่ควรจะนอนเตียงเดียวกัน แต่หวายกลับไม่ได้คิดแบบนั้น
“ โซฟานั่นเล็กจะตายไปคุณจะนอนยังไงคะ มานอนบนเตียงด้วยกันดีกว่านะ ”
หวายเดินไปดึงแขนธาดาให้ตามมาที่เตียง เพื่อให้ธาดาสบายใจ เธอเอาหมอนคั่นไว้ตรงกลาง เบียดหงส์คู่รักจนเกือบจะตกเตียงอยู่แล้ว
“ ผมว่าอย่าดีกว่า ”
“ ไม่เป็นไรจริงๆค่ะนอนเถอะหนูง่วงแล้ว ”
หวายที่ทั้งง่วงและเหนื่อยเพราะต้องยืนปั้นหน้ายิ้มรับแขกในงานตั้งแต่เช้า จึงรีบทิ้งตัวลงนอนแล้วก็หลับไปเลย ส่วนธาดากลับไปนอนที่โซฟาเหมือนเดิม
กลางดึก...ระหว่างที่กำลังหลับอยู่นั้น ธาดาก็ตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกหนักๆ เขามองเห็นหวายนั่งหลับอยู่แต่ว่าตอนนี้หวายนั่งอยู่บนตัวเขา
“ หวาย หวาย ”
ธาดาพยายามปลุกแต่หวายก็ยังนิ่งเหมือนไม่ได้ยินที่เขาเรียก ธาดาจึงตัดสินใจจะค่อยๆจับเธอออกแล้วพาไปนอนที่เตียงดีๆ
“ หยุดเลยนะ! คิดจะทำอะไรหนูน่ะ!! ”
หวายพูดออกมาเสียงดัง ธาดาตกใจมากจึงรีบปล่อยมือออกจากเธอ แล้วหวายก็นิ่งไปเพราะเมื่อกี้จริงๆเธอแค่ละเมออกมาเท่านั้น
ธาดาค่อยๆประคองตัวหวายอีกครั้งและอุ้มไปที่เตียงได้ในที่สุดแต่ในตอนที่ธาดากำลังจะกลับไปที่โซฟา อยู่ๆหวายก็ละเมอลุกขึ้นนั่งแล้วดึงธาดาเข้าไปกอด
“ พ่อจ๋า แม่จ๋าขอหวายกอดหน่อย ”
หวายละเมอออกมาเสียงงัวเงีย ตอนนี้เธอกำลังฝันว่าตัวเองได้กอดพ่อกับแม่อยู่ ในขณะเดียวกัน ธาดายังนอนตัวแข็งทื่อเพราะเขาไม่เคยถูกใครจู่โจมแบบนี้มาก่อนแถมยังเป็นสาวน้อยอีกต่างหาก หวายกอดธาดาเอาไว้แน่นจนธาดาไม่กล้าขยับตัวไปไหนนอกจากปล่อยให้เธอนอนกอดอยู่อย่างนั้น…จนกระทั่งเช้า
หวายตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสดชื่นแต่ธาดากลับตรงกันข้าม เมื่อคืนเขาไม่ได้นอนซักหยิบ ตาค้างมาจนตอนนี้
“ เมื่อคืนนอนหลับสบายมั้ยคะ ”
หลังจากลุกขึ้นบิดขี้เกียจ หวายก็หันไปถามธาดาที่ตอนนี้นอนลืมตาอยู่ ตั้งแต่เมื่อคืนหวายพึ่งจะยอมปล่อยให้ธาดาเป็นอิสระเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้เอง
ทั้งคู่เช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรมทันทีที่ทานมื้อเช้าของคู่รักที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้ วันนี้ธาดามีสอนที่มหาวิทยาลัยตอนสิบโมงจึงต้องรีบกลับ ความจริงงานของเขาค่อนข้างยุ่งมาก วันที่ไม่มีสอนส่วนมากก็จะขลุกอยู่ห้องวิจัย
เขากำลังทำการวิจัยเกี่ยวกับมะเร็งตับอ่อน
ธาดามาส่งหวายไว้ที่คอนโด เป็นคอนโดที่เขาที่ซื้อไว้นานแล้วแต่ไม่ค่อยได้อยู่เพราะถูกปู่ของเขาบังคับให้ไปนอนที่บ้านแต่หลังจากนี้เขาคงต้องใช้มันเป็นเรือนหอปลอมๆไปก่อน
“ ขอโทษด้วยนะวันนี้ผมต้องรีบไปสอน ที่นี่เป็นคอนโดผมเอง อยากกินอะไรก็โทรสั่งได้เลย ผมจดเบอร์ไว้ให้แล้ว ”
วันนี้ธาดาใส่สูทเนี๊ยบอย่างเคย เขาเลือกเนคไทด์สีที่ตัดกับชุดได้อย่างลงตัวบวกกับบุคลิกของอาจารย์ที่ดูน่าเชื่อถือ เป็นภาพที่ไม่ว่าใครได้เห็นก็คงจะอดมองไม่ได้และหวายก็เผลอมองเขา
“ มีอะไรหรือเปล่า ”
ธาดาหันไปถามเมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกอีกคนจ้องมอง
“ ปะ…เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร คุณไปทำงานเถอะค่ะ ”
พอถูกจับได้หวายก็รีบปฏิเสธด้วยอาการเลิ่กลั่ก
หลังจากที่ธาดาออกไปแล้วหวายก็ไม่รู้จะทำอะไรในห้องของเขา
วันแรกหลังคืนแต่งงานของเราทำไมมันเหี่ยวเฉาแบบนี้นะ ไม่เห็นเหมือนในนิยายเลย เห้อ!
หวายเปิดกระเป๋าโน๊ตบุ๊คแล้วลงมือแต่งนิยายต่อจากตอนที่ค้างไว้หลายวัน
✍คุณชายซาตานเจ้าขา นิยายโดย : ม่านหมอก
ถานเอ๋อ นั่งทอดถอนหายใจออกมาหลังจากเมื่อคืนที่เกือบจะถูกคุณชายลู่ล่วงเกินไปแล้วถ้าไม่ติดที่ว่าคุณชายลู่ของเธอมีสายสำคัญโทรเข้ามาซะก่อนและเขาก็ต้องรีบร้อนออกไป
มือเล็กยกขึ้นจับไปยังริมฝีปากของตัวเองเบาๆ หญิงสาวยังจดจำรสจูบอันแสนหวานและดูดดื่มนั้นได้ดี ใบหน้าหล่อเหลาและสายตาอันเยือกเย็นของคุณชายลู่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้ถานเอ๋อรีบสลัดความคิดบ้าๆนี้ออกไป
ไม่ได้ เราจะใจอ่อนไม่ได้เด็ดขาด
ถานเอ๋อ หรือเนี่ยถานเอ๋อ สาวใช้ที่ถูกขายเข้าตระกูลลู่หยางเมื่อสามปีที่แล้ว พ่อแม่ของเธอติดหนี้ก้อนโตจนไม่มีปัญญาชดใช้จึงต้องจำใจขายลูกสาวอย่างเธอ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เธอก็ตกเป็นทาสของทุกคนในบ้านหลังนี้และยังตกเป็นทาสรักของซาตานร้ายที่ได้ชื่อว่าเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็งที่ไม่เคยมีผู้ใดพังทะลายลงได้อย่างคุณชายใหญ่แห่งตระกูลลู่หยางที่ใครๆก็รู้จักในนามของ.....ลู่หมิงเฟย
“ เธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ”
น้ำเสียงเข้มของคุณชายลู่เอ่ยถามขึ้นทำให้ถานเอ๋อถึงกับหลุดออมาจากภวังค์
“ ฉัน….ฉัน…. ”
“ คงไม่ใช่ว่าเธอเอาแต่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่หรอกนะ ”
สายตาคมกริบดุจคมมีดดาบของคุณชายลู่จ้องไปยังใบหน้าของสาวใช้ ถานเอ๋อที่รู้ว่าตัวเองถูกจับได้ถึงกับหน้าแดงเผือด
“ มะ...ไม่ใช่ค่ะคุณชาย ”
“ ยังจะปฏิเสธอีกหรอ เห็นทีฉันคงจะต้องสั่งสอนเธอให้รู้สำนึก! ”
คุณชายลู่ไม่พูดเปล่าเขาดึงแขนถานเอ๋อเข้าไปในห้องของเขาด้วย
“ อย่าทำอย่างนี้เลยค่ะคุณชาย ”
ถานเอ่อพยายามขอร้องและหลบสายตาของคุณชายลู่ตลอด
“ ถ้าฉันจะทำ เธอจะทำไม! ”
คุณชายลู่จับปลายคางของถานเอ๋อให้เชิดขึ้นก่อนจะบังคับให้เธออ้าปากรับรสจูบอันดูดดื่มและร้อนแรง
ถานเอ๋อถูกอุ้มให้นั่งบนตัวของคุณชาย ชุดสาวใช้มิดชิดถูกถกขึ้นสูงจนเผยให้เห็นเนินอกอวบอั๋น
" เธอนี่ก็ซ่อนรูปเหมือนกันนะ! "
คุณชายลู่ไม่พูดเปล่ายังเอื้อมมือไปด้านหลังของถานเอ๋อแล้วปลดตะขอชุดชั้นในออกไปด้วย
************************************
ปั่ง!! // เสียงตบโต๊ะ
“ โอ๊ยยย!!! ทำไมคิดไม่ออกเลยนะ หวาย!แกมีตอนสำรองอีกแค่ไม่กี่ตอนเท่านั้นนะ แกต้องรีบปั่น เข้าใจม้ายยย!! ”
หวายบ่นกับตัวเองก่อนจะลงไปนอนกลิ้งอยู่ที่เตียงเพราะเธอคิดพล็อตนิยายฉากต่อไปไม่ออกสักที เธอพิมพ์แล้วลบอยู่หลายครั้งแต่เนื้อเรื่องก็ยังไม่คืบหน้าเพราะตอนนี้เธอไม่มีแรงบันดาลใจอะไรให้แต่งฉากหวานๆของพระนาง
เวลาทั้งวันของหวายผ่านไปอย่างเชื่องช้าจนกระทั่งธาดากลับมาในตอนเย็น
“ นี่คือสัญญาของเรา อ่านดูก่อนค่อยเซ็น ”
ธาดายื่นเอกสารฉบับหนึ่งให้หวาย รายละเอียดในนั้นมีทั้งหมดสี่ข้อด้วยกัน ซึ่งหวายก็กำลังอ่านอย่างถี่ถ้วน
ข้อที่หนึ่ง ฝ่าย ก. (ธาดา) จะไม่ล่วงเกินร่างกายใดๆหรือลวนลามฝ่าย ข.(หวาย) หรือกระทำการใดๆที่จะทำให้ ฝ่าย ข. รู้สึกไม่ปลอดภัยโดยเด็ดขาด
ข้อสอง ฝ่าย ก. และฝ่าย ข. ยังมีอิรสะและการตัดสินใจในการใช้ชีวิตของตนเอง
ข้อสาม แม้ว่าฝ่าย ก. และฝ่าย ข. จะได้รับอิสระแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นกยังจำเป็นต้องรักษาความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาตามกฎหมาย ไม่กระทำการใดๆที่จะทำให้อีกฝ่ายเกิดความเสียหาย
ข้อสี่ ฝ่าย ก. ยินดีแบ่งทรัพย์สินของตนเองให้แก่ฝ่าย ข.ครึ่งหนึ่งตามที่ฝ่าย ข. สมควรจะได้รับในการเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายจนกว่าจะสิ้นสุดการเป็นสามีภรรยาในอนาคต
“ มีตรงไหนที่เราไม่เข้าใจมั้ย ”
ธาดาถามหลังจากที่คิดว่าหวายคงจะอ่านสัญญาจบแล้ว
“ ข้อสามค่ะ ที่บอกว่าไม่กระทำให้อีกฝ่ายเกิดความเสียหาย มันคืออะไรบ้างคะ ”
ธาดาทำท่านึกก่อนจะตอบ
“ อย่างเช่น ตอนที่เราสองคนอยู่ต่อหน้าคุณปู่หรือแม่ผม น้องชายผมหรือแม้กระทั่งยายของเรา อาจจะต้องเล่นบทสามีภรรยากันเพราะถ้าความแตกเราสองคนต้องถูกพวกเขาเล่นงานแน่ๆ ”
“ อ่อ ได้สิคะ ไม่มีปัญหา ”
“ งั้นก็ดีแล้วเราอยากเพิ่มเติมอะไรลงไปในสัญญามั้ย ”
“ ไม่ค่ะ แต่หนูว่าข้อสี่ไม่จำเป็นก็ได้นะคะ หนูเกรงใจ ”
“ ไม่เป็นไรหรอก ผมเต็มใจจะให้เพราะเราแต่งงานกับผมก็เสียหายพออยู่แล้ว ดังนั้นผมเลยคิดว่าเราก็น่าจะมีอะไรชดเชยให้ตัวเองบ้าง อ่อ ส่วนห้องนี้ผมอาจจะต้องแบ่งพื้นที่กันใช้ด้วยนะ ตอนเช้าผมต้องใช้ห้องน้ำเวลาหกโมงทุกวัน ส่วนอาหารเช้าผมจัดการเองได้แต่อาหารเย็นอาจจะต้องรบกวนเราเพราะผมยุ่งมากคงจะกลับบ้านช้าหน่อย ทำอาหารเป็นมั้ย ”
“ เป็นค่ะ ”
“ ดี ส่วนโซฟาแบ่งกันคนละตัวแล้วกัน ทีวีผมไม่ค่อยได้ดู เราเปิดดูได้ตลอดแต่ห้ามเสียงดังหรือเวลาคุยโทรศัพท์ก็คุยเบาๆเพราะผมไม่ต้องการให้มีเสียงรบกวนเวลาทำงาน ส่วนห้องนอนมีสองห้อง ห้องฝั่งนั้นเป็นของผมถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องเข้าไป เสื้อผ้าต่างคนต่างซัก การทำความสะอาดห้อง ผมไม่ได้จ้างแม่บ้านเพราะผมไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งย่ามในห้อง ฉะนั้นจันทร์ถึงพฤหัส ผมจะทำเอง วันศุกร์ถึงวันอาทิตย์เราเป็นคนทำ แล้วก็ต้องทำให้สะอาดและเรียบร้อยด้วย มีอะไรสงสัยมั้ย ”
“ ไม่มีค่ะ เอ่อ แล้ว.....เรื่องที่จะช่วยติวให้หนูล่ะคะ ”
“ ผมกำลังจะบอก ผมว่างแค่เสาร์อาทิตย์และเวลากลางคืนของทุกวันเท่านั้น ผมจะติวให้ช่วงนี้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เซ็นสัญญาได้เลย ”
ธาดากับหวายต่างคนต่างเซ็นชื่อในช่องของตัวเอง พอเรียบร้อยธาดาก็เข้าไปในห้องของเขาและเป็นห้องที่หวายเข้าไปนอนแช่ทั้งวัน พอเดินเข้าไปธาดาก็เห็นโน๊ตบุ๊คเปิดทิ้งไว้ ตัวหนังสือขนาดกำลังพอดีให้อ่านที่ได้บรรยายคำพูดชวนวาบหวิวพวกนั้น
ธาดากำลังอ่านมันอยู่
" ตายแล้ว!! "
หวายวิ่งเข้ามาทันทีที่นึกได้แล้วรีบเก็บโน้ตบุ๊คของตัวเอง
“ ขอโทษค่ะหนูไม่รู้ว่านี่คือห้องของคุณก็เลยถือวิสาสะเข้ามา ”
หวายรีบอธิบาย ในใจก็แอบกลัวว่าธาดาจะได้อ่านนิยายที่เธอแต่งค้างไว้
หวังว่าเขาจะยังไม่ได้อ่านหรอกนะ
อิหวายเอ๊ย! ไม่น่าเล๊ย!!
ธาดามองไปยังโน๊ตบุ๊คที่หวายเอาไปซ่อนไว้ด้านหลัง ในหัวของธาดาตอนนี้กำลังประมวลผลไปด้วย
ทำไมเด็กสมัยนี้ถึงได้แก่แดดขนาดนี้นะ
- Writer
