When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
รุ่งเช้า... ระหว่างที่หวายเปิดประตูห้องออกมาธาดาก็เปิดประตูออกมาจากห้องฝั่งตรงข้ามเช่นกัน “ อรุณสวัสดิ์ค่ะ ” หวายยิ้มให้กับธาดา เป็นรอยยิ้มสดใสที่ทำให้คนที่พึ่งลุกจากที่นอนรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที “ อรุณสวัสดิ์ ” ธาดาทักกลับเหมือนเช่นทุกวัน “ ทำไมอาจารย์ยังไม่ไปทำงานล่ะคะ " หวายถามด้วยความแปลกใจเพราะปกติเวลานี้ธาดาต้องออกไปทำงานแล้ว “ วันนี้ผมไม่ได้ไปสอน ผมทำข้าวเช้าไว้แล้วนะไปอาบน้ำแล้วก็รีบกิน ผมจะพาไปหาคุณยาย ” “ จริงหรอคะ ” หวายดีใจมาก ทีแรกเธอคิดว่าวันนี้จะได้ไปหายายคนเดียว หลังจากที่อยู่กรุงเทพมาเป็นเดือน วันนี้คุณยายของเธอก็จะกลับนครสวรรค์แล้ว เวลาต่อมา ณ บ้านหลังเล็กของคุณปู่ หลังจากที่ยายหลานร่ำลากันอยู่นานสองนานก็ถึงเวลาที่ต้องจากกัน หวายยืนกอดยายไม่ยอมปล่อย เธอไม่อยากให้ยายกลับไปอยู่ที่บ้านคนเดียว “ เอ็งอยู่ที่นี่ก็เชื่อฟังคุณเขาแล้วก็อย่าดื้อล่ะ ” คุณยายพูด