“โอเค แล้วอย่าลืมลองเอาข้อเสนอของผมไปพิจารณาอีกทีละ เผื่อว่าคุณจะเปลี่ยนใจ” นาธานไม่ยี่หระกับวาจาไม่ไว้หน้า แถมยังตบท้ายด้วยถ้อยคำที่ทำให้บรรยากาศในห้องอึมครึมขึ้นเป็นทบทวี
“เฮอะ…คิดเหรอไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์ ว่าคนอย่างฉันจะหลับหูหลับตาตกลงรับข้อเสนอโคตรเห็นแก่ตัวของแก” คล้อยหลังลูกหนี้หัวหมอ เจ้าพ่อหนุ่มก็ทำเสียงกรุ่นโกรธขึ้นจมูกทันควัน
เมื่อรถของนาธานเคลื่อนตัวออกมาจากเจย์ลาสโคนีทาวเวอร์ ตาเฒ่ามากเล่ห์ก็ล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋า แล้วกดโทรออกทันที
“สวัสดีครับ” เมื่ออันโตนิโอ บอนเนอร์ เจ้าของบริษัทแอนนาเจมส์กรอกเสียงมาตามสายอย่างสุภาพ ประมุขของปิเอโร่ก็ยิ้มกริ่มด้วยความสมใจ ดีนะที่เขาเอาเบอร์ใหม่โทรไป ไม่งั้นอีกฝ่ายคงทำเป็นเพิกเฉยด้วยการไม่รับสายเหมือนหลายๆ ครั้งที่ผ่านมาแน่
“ผมนาธานนะ” แค่ได้ยินชื่อผู้โทรมาอันโตนิโอก็แทบจะปาดเหงื่อด้วยความหนักใจ หากแต่ไม่อาจแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ด้วยการ
