หลังจากปล่อยให้แม่ผู้หญิงหน้าด้านหน้าทนนั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเองสมใจอยาก พ่อคนอารมณ์ร้ายก็คิดจะเดินกระแทกเท้าออกมาสงบสติอารมณ์ที่หน้าบ้าน แต่เกรงว่าคุณปู่จะรู้ระแคะระคาย จึงเบนเข็มทิศมาระบายความหงุดหงิดงุ่นง่านที่ห้องโถงแทน
“โธ่โว้ย!” เจ้าพ่อค้าเพชรแผดเสียงกัมปนาทด้วยความโมโหสุดขีด กรามแกร่งที่ประดับอยู่บนใบหน้าหล่อกระชากใจกระติกยิกๆ มือทั้งสองถูกรวบตึงเป็นหมัด
“เอะอะอะไรกัน เจ้าปีเตอร์” เสียงเอ็ดตะโรลั่น ทำให้คนที่ตั้งใจว่าจะเดินมาดูหน้าหลานสะใภ้ถึงกับย่นหว่างคิ้วเข้าหากัน
“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณปู่” ปีเตอร์กัดฟันข่มความเดือดดาล แล้วเอ่ยปฏิเสธด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายมารับรู้ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง
“ไม่มีอะไรได้ยังไง ก็ปู่ได้ยินเต็มสองหู” ครั้นนั่งลงเสร็จสรรพผู้นำสูงสุดของตระกูลเจย์ลาสโคนีก็เอ่ยปากคาดคั้น เพราะรู้ดีว่าถึงตัวเองจะแก่ แต่โสตประสาทก็ยังไม่ได้เ
