"เพราะมึง ไม่ใช่คนอื่นสำหรับกู" ผมพูดไปอย่างพยายามยับยั้งอารมณ์ที่ยากจะควบคุมมันได้
ในห้วงแห่งความปรารถนาที่ยากเกินที่เราทั้งคู่ต่างสับสน และไม่เข้าใจในความรู้สึกที่มันกำลังเกิดขึ้น
ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ผมรู้จักมาตั้งแต่เด็ก ผู้หญิงที่ผมอยากจะเติบโตเพื่อดูแลมันไปตลอด ผู้หญิงที่ถึงมันจะร้ายกาจแค่ไหน ผมก็ไม่เคยเบื่อที่จะปราบพยศ
เอวาลีนยังคงนอนแน่นิ่งไปเราสองคนมองหน้ากันอย่างเต็มไปด้วยความสับสน และเมาหนัก
เราขาดสติกันทั้งคู่ ทุกอย่างที่พูดที่อยากที่เกิดขึ้น มันคือความเมา หรือจิตใต้สำนึกกันแน่ ผมเองก็สับสน
"แล้วกูเป็นใคร สำหรับมึง?" เอวาลีนขมวดคิ้วถามกลับมาอย่างคล้องใจ
ผมนิ่งไปทันทีร่างกายของเราในตอนนี้มันแนบชิดจนแทบหยุดหายใจ..คำถามจากปาก ของผู้หญิงขี้เมาคนหนึ่ง คำถามที่ผมเองก็ไม่รู้คำตอบ
มือของเอวาลีนคล้องเข้าที่ต้นคอของผม และโน้มใบหน้าให้จ่อไปตรงหน้าของตัวเอง แววตาเมาๆของมันที่หวานหยาดเ
