“พี่ชอบเธอก่อนต่างหาก” ฉันนิ่งเงียบไปสายตายังคงจับจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของคนพี่ มือหนากุมมือของฉันเอาไว้แน่น “พี่ชอบเธอก่อนที่เธอจะเห็นพี่ที่สนามบาสฯ อีก เพราะพี่รู้ว่าแข่งกับวิศวะฯ พี่เลยลงแข่งด้วย ไม่งั้นตอนที่ไปเจอเธอที่ผับพี่คงไม่เข้าไปถามว่าเธอจะกลับยังไง รู้ไหมว่าพี่ต้องรวบรวมความกล้ามากแค่ไหนกว่าพี่จะกล้าเข้าไปทักเธอ”
สายตาของหนุ่มรุ่นพี่สั่นไหวเวลาที่พูดมัน เขายังคงพูดต่อไปโดยที่ฉันไม่ได้เอ่ยขัด
“พอพี่เห็นเธอที่สนามแข่ง พี่ดีใจแทบตายแน่ะตอนนั้นพี่หวั่นใจมากเลยนะที่เธอรู้จักกับรันเวย์ พี่คิดว่าเธอจะชอบรันเวย์ มันดีกว่าพี่ทุกอย่าง”
“อย่างพี่รันเวย์น่ะเหรอคะ สู้พี่ไม่ได้หรอก” ฉันยกยิ้มกว้างเรียกความมั่นใจให้พี่ธีร์ที่สายตาแสดงออกมาถึงความประหม่าอย่างเห็นได้ชัด
“พี่ขอโทษนะที่ตอนนั้นพี่พูดว่าความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มต้นเพราะเงินอะ เพราะตอนนั้นพี่รู้ตัวว่าชอบเธอแต่พี่ไม่กล้าเข้าหา
