แผนรักกับดักคุณทนาย (ฐานทัพ+อบเชย)

กู้นอกระบบ

“นายเป็นบ้าอะไรของนาย ประสาทกลับหรอ”

“เอ้า ไม่เคลิ้มเลยหรอ สรุปยังไง ตกลงตามนี้ไหม ถ้าตกลงก็เซ็นเอกสารได้เลย”

“ฉันต้องทำอะไรบ้าง”

“ทำทุกอย่าง บนเตียง นี่สัญญาว่าจ้างทนาย ส่วนนี่สัญญาส่วนลด อ่านให้ครบล่ะ จะได้ไม่ต้องมาเรียกร้องอะไรทีหลัง” ฐานทัพยื่นเอกสารให้อบเชยสองใบ

ใบว่าจ้างทนายเธอได้อ่านละเอียดและยินยอมตกลงเซ็นสัญญาไปแล้ว แต่อีกใบที่เป็นส่วนลดนี่สิ มันแปลกๆ ป้ะ

สัญญาลดหย่อนค่าตัวทนาย

1.เป็นคู่นอนที่ห้ามเรียกร้องสถานะ จนกว่าจะจัดการคดีจบ

2.ระหว่างที่เป็นคู่นอนกัน ห้ามเป็นคู่นอนของคนอื่น

3.หากยกเลิกกลางคัน หากยกเลิกต้องชดใช้และจ่ายเงินคืน10เท่าของค่าตัวทนาย เท่ากับ2500000บาท

4.หากทำตามสัญญา ค่าตัวทนายที่ต้องจ่ายทั้งหมดคือ50000

อบเชยอ่านไปก็ขมวดคิ้วไป นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี้ย แล้วดูข้อตกลงสิ ส่วนลดอะไรวะ มีแต่นายนั่นได้อยู่คนเดียว ไหนบอกครั้งสองครั้งจบไง ทำไมสัญญาถึงได้บอกจนกว่าคดีจบ งั้นก็แปลว่าเธอต้องมีอะไรกับนายบ้านี่มากกว่า1ครั้งเลยหรอ นี่ไม่ต่างอะไรกับเธอขายตัวเลยนะ แถมยังมีข้อตกลงอีกเยอะแยะมากมายเป็นขบวนเลย

“ฉัน ไม่ ตก ลง นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”

“งั้นก็จ่ายค่าตัวผมมา2แสน5 จ่ายมาสิ เซ็นไปแล้วด้วย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นต่อ แถมสายตาที่มองผ่านเสื้อผ้าแม่ชีของหล่อนนั่นด้วย ดูยังไง ยัยอบเชยนี่ก็ต้องตกเป็นของเขา คอยดู เขาจะเอาเธอให้ได้ และคนอย่างฐานทัพ ถ้าอยากได้ก็ต้องได้!!

“ฉันมีไม่ถึง ขอเวลาหน่อยได้ไหม”

“จะไม่ยอมเอาส่วนลดใช่ไหม?” ฐานทัพเลิกคิ้วถาม

“ไม่ ฉันจะหาเงินมาจ่ายค่าตัวนายให้ได้”

“ป้า จะหวงตัวอะไรนักหนา จิ้มขำๆเอง ลองหน่อยดิ ผมเด็ดนะ”

“ทุเรศ!” พูดออกมาได้ไง ไม่อายปากบ้างหรือไง เอาเถอะ ยังไงเธอก็ต้องหาเงินมาจ่ายอีตาทนายบ้ากามให้ได้

“ผมให้เวลาถึงอาทิตย์นี้ จ่ายค่าตัวผมให้ครบ ถ้าหาไม่ได้ก็จ่ายค่าเสียหายมา5หมื่น...แล้วจะยกเลิกสัญญานี้ให้...อ้อ...นี่นามบัตร...เผื่อยังสนใจส่วนลดอยู่...แต่บอกไว้ก่อนนะ...ผมให้เวลาแค่วันอาทิตย์นี้เท่านั้น” แล้วฐานทัพก็ลุกออกจากร้านไปทันที

“บ้าเอ้ย!! นี่ฉันกำลังเจอกับคนประเภทไหนอยู่วะ” แล้วทำไมนายนี่จะต้องอยากได้เธอ ถึงขั้นหยิบยื่นมาเป็นส่วนลดขนาดนี้ด้วย มือเล็กนั่งมองนามบัตรนิ่ง ก่อนจะลุกออกจากร้านไปเช่นกัน

“อีก3วันจะไปหาเงินจากไหนวะ” อบเชยเอ่ยขึ้นกับตัวเอง พร้อมกับนั่งจัดตารางการเรียนการสอน และเตรียมทำรายงานส่งผอ.

แต่แล้วขณะที่นั่งเลื่อนดูเฟสบุ๊คระหว่างพักอยู่นั้น ก็เห็นเพื่อนแชร์เพจกู้เงินดอกเบี้ยต่ำ และน่าเชื่อถือ TH money. เธอจึงกดเข้าไปดูกู้ได้สูงสุดถึง1ล้านบาทเลย เอาวะ อบเชยจึงตัดสินใจทักไปที่เพจ ทักปุ๊บ ก็ตอบปั๊บประหนึ่งว่าเพจไม่มีลูกค้าคนอื่นๆ ที่ต้องดูแล

‘สวัสดีครับต้องการเงินด่วนทันใจ สนใจคลิ๊กที่นี่’

ข้อความพร้อมกับหลักฐานเพจ ใบประกอบ และสัญญาเงินกู้ที่ถูกกฎหมายหลายรูปที่ทางเพจส่งมาให้ดูก่อนตัดสินใจ ดูแล้วก็น่าเชื่อถือเลย แถมผู้ติดตามก็เป็นแสน เอาวะ 3วันใครจะไปหาทัน คงต้องกู้นอกระบบจริงๆ สุดท้ายแล้วอบเชยก็ตัดสินใจ กรอกแบบฟอร์มและยื่นกู้

ติ้ง!!

‘มีเงิน250000.โอนเข้าบ/ชxx1234 จากKTB X4321 TH.money’

ภายในเวลาไม่กี่นาที เงินจำนวน250000ก็เข้าบัญชีทันที รอยยิ้มหวานยกยิ้มขึ้น ทั้งชีวิตไม่เคยจับเงินมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย แต่ก็อย่างว่าแหละ เงินก้อนนี้มันคือหนี้ ดีกว่าที่ต้องไปเสียตัวให้ไอ้ทนายบ้านั่น

อบเชย : ฉันพร้อมจ่ายเงินที่เหลือแล้ว พรุ่งนี้เจอกันที่เดิม

ฐานทัพ :??? สรุปก็ไปกระเสือกกระสนหามาจนได้ นี่คุณข้อเสนอดีๆ ของผมไม่คิดจะสนใจจริงๆ หรอ

อบเชย : ข้อเสนอทุเรศใครจะไปสนใจ

อีกด้าน...

“เรียบร้อยดีใช่ไหมคุณวี” ฐานทัพเอ่ยถามวีที่นั่งอยู่หน้าคอม พร้อมกับยกยิ้มที่ทุกอย่างมันลงล็อกได้เป๊ะราวกับจับวาง

ใช่ ฐานทัพไปซื้อเพจ พร้อมผู้ติดตามหลักแสน แล้วให้โปรแกรมเมอร์มือดีจัดการมันทั้งหมด เพจเงินกู้ ที่มีข้อเสนอยิบย่อยตามมาทีหลัง ดอกเบี้ยต่ำ ไม่ได้แปลว่าไม่มีดอกเบี้ยเสียหน่อย

“หึๆ ไอยวริญ เดี๋ยวเราได้เจอกันแน่”

วันต่อมา...

หลังจากที่ทำการส่งนักเรียนตัวน้อยกลับบ้านจนครบทุกคนแล้ว อบเชยก็รีบไปตามนัด พร้อมกับรอจัดการค่าจ้างให้มันจบๆ แต่ดูเหมือนว่านายนั่นจะโอ้เอ้ ไม่ยอมมาตามนัดเสียที แล้วที่เธอมาไม่ใช่ใกล้ๆ เธอต้องขับรถข้ามจังหวัด จากนครนายกมาถึงกรุงเทพเลย คิดว่าเวลามันเดินช้ามากนักหรือไง ถึงได้ไม่รู้จักมารยาทแบบนี้

ฐานทัพ : ป้า มาที่นี่ได้ไหม ผมมีธุระต้องคุณกับลูกความคนอื่นอ่า เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นไปให้ 1 ชม. เจอกัน

อบเชย : ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น แล้วนี่ก็เย็นมากแล้ว บ้านฉันไม่ได้อยู่กรุงเทพนะ

ฐานทัพ : ก็ย้ายมาอยู่กรุงเทพสิ อยู่กับผมไหมล่ะ

อบเชย : ใครจะไปอยากอยู่กับนาย

ฐานทัพ : คอนโดผมน่าอยู่นะ ไม่อยู่หรอ

อบเชย : ไม่ ถ้างั้นก็ส่งเลขบัญชีมา ฉันจะโอนให้

ฐานทัพ : ผมไม่ชอบโอนเงินอ่า ผมชอบเงินสด ถ้าเผื่อคุณปลอมสลีปขึ้นมาผมก็เสียหายสิ

อบเชย : แล้วจะเอายังไง ฉันไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นนะ

ฐานทัพ : ก็ไปรอที่คอนโด อีก1ชั่วโมงผมจะไป คีย์การ์ด เดี๋ยวผมฝากไว้ที่ล็อบบี้ แจ้งชื่อที่ล็อบบี้แล้วขึ้นไปรอได้เลย

“ไอ้บ้านี่มันคิดจะล่อฉันขึ้นห้องใช่ไหม ได้!! เดี๋ยวเจอฉัน!!” อบเชยลุกขึ้นแล้วกำสายกระเป๋าผ้าแน่น จากนั้นก็มุ่งตรงไปสู่คอนโดสุดหรูของฐานทัพทันที