“บ้านหลังนี้รึเปล่านะ” ฉันมองเข้าไปในบ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้หลังหนึ่ง เมื่อจีพีเอสบอกว่าถึงจุดหมาย ไม่แน่ใจว่าตัวเองมาถูกไหม เพราะไม่เห็นรถของคนที่คุยกันก่อนหน้านี้จอดอยู่
“นิวมาถึงแล้วนะคะ” เมื่อไม่แน่ใจฉันจึงต่อสายโทรออก กลัวว่าถ้าเดินดุ่ม ๆ เข้าไปแล้วไม่ใช่บ้านหลังที่ว่า จะโดนข้อหาบุกรุกเอา
(โอเคครับ เดี๋ยวพี่ออกไปรับ) วางสายเสร็จก็ลงจากรถ หยิบของที่ตัวเองเต็มใจถูกไหว้วานมาถือไว้ แล้วไม่กี่วินาทีคนที่แต่งตัวสบาย ๆ ในชุดเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์สีน้ำเงิน กับกางเกงขาสั้นสีเดียวกันก็เดินยิ้มหล่อเข้ามาหา
“ขอบคุณนะครับ รถติดไหม” ฉันยื่นของในมือให้แล้วส่ายหน้าเป็นคำตอบ “เข้าไปข้างในก่อนไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ นิวกลัวรบกวน” ได้ยินว่าทำงานกันแบบไม่ได้พัก ถ้าเข้าไปแล้วรบกวนสมาธิการทำงาน ฉันเองก็ไม่อยากจะเข้าไป
“ไม่รบกวนเลยครับ อีกอย่างพี่ก็อยากอยู่กันนิวด้วย เข้าไปนั่งเล่นสักแป๊บนะ แล้วค่อยกลับ” พ
