“ขอโทษที่ทำให้ตื่นครับ” ฉันส่ายหน้า ใช้มือขยี้ตาก่อนจะเปิดเปลือกตามองคนที่กำลังสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน
“พี่ฟิลด์มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ออกจากสถานีตำรวจเฮียน็อตก็พาฉันไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล พอถึงห้องฉันก็อาบน้ำกินยาแล้วหลับยาว เลยไม่รู้ว่าพี่ฟิลด์มาถึงตั้งแต่ตอนไหน
“มาได้ไม่นานครับ คุยกับไอ้น็อตแป๊บหนึ่งก็อาบน้ำมาหานิว” ฉันพยักหน้ารับรู้ ขยับตัวเข้าหาอ้อมกอดอุ่น พี่ฟิลด์เองก็โอบกอดกันไว้แน่น “พี่ขอโทษนะครับ ที่ทำให้นิวต้องมาเจอเรื่องแบบนี้” น้ำเสียงที่เอ่ยขอโทษฟังไม่ดีเลย ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมองคนที่มองกันอยู่ก่อนแล้ว
“นิวบอกแล้วไงค่ะว่าไม่ใช่ความผิดของพี่ฟิลด์ ถ้าขืนนิวได้ยินว่าพี่ฟิลด์โทษตัวเองอีก นิวโกรธจริง ๆ ด้วย” ฉันยื่นคำขาด ไม่อยากเห็นพี่ฟิลด์ต้องคิดมาก ฉันชอบให้คนหล่อของฉันยิ้มแป้นมากกว่าที่จะทำหน้าเศร้าอยู่แบบนี้
“โอเคครับ พี่จะไม่พูดอีก” ริมฝีปากอุ่นกดลงมาที่หน้าผาก “ไ
