Phoebe Romero: Chapter 9
1409 Words
PHOEBE
One week na ko sa bahay ni Steven. Everyday may nangyayari sa aming dalawa and I love it.
Dahil pakiramdam kong mahal na mahal talaga niya ako. It's already ten in the morning and naisipan kong dalhan si Steven ng lunch.
"Okay na 'to. Sweet and sour chicken wings, apples and one cup of rice." Inayos ko na ito at nilagay sa tupperware.
Pumunta ako sa company, alam kong nandoon si Steven may meeting sila with others investor.
Nagpabook ako ng grab, kasi kay Steven ako sasabay pauwi. Nang makarating sa company nagbayad na ko at bumaba.
Bumati ang mga guards and ibang employee sa akin. Kilala nila ako rito. And, only daughter of Mr. Romero from now on.
Pinindot ko ang elevator sa floor ni Steven. Nang bumukas ito, nakita ko si James ang secretary niya.
Nagulat ito nang makita ako, "M-ms. Romero..."
"Yes. Is Steven in the office right now?" I asked.
"Y-yes ma'am. Kausap po si Amanda."
Kumunot ang aking noo nang marinig ang pangalan ng babaeng iyon, "What is she doing here? Asking Steven again for money?"
Hindi ito sumagot sa akin. Nilagpasan ko ito at agad na pumasok sa office niya. Kitang-kita ko kung paano siya lumuhod kay Steven.
"What are you doing here?" Lumapit ako rito at napatayo si Steven. Nilapag ko ang aking bag sa desk ni Daddy at tinignan ang nakaluhod pa ring si Amanda.
"What are you doing here? You're so desperate woman! Get out!" Sigaw ko rito.
Pero, di pa rin siya tumatayo. Hinawakan ko ang kanyang balikat at pilit na pinapatayo.
"Gusto mo bang magpapunta pa ako rito ng mga guards to push you outside this company? Ha? You want?" Nanggigigil talaga ako rito.
"K-kakausapin ko lang si Steven. Iyon lang... Wala akong ibang gagawin." Nakita kong napayuko siya.
"Then, what? Manghihingi ka ng pera to buy your luxurious? Bakit di ka magwork to buy it! Get out here b***h!" Tinutulak ko na siya nang pigilan ako ni Steven.
"What? Ipagtatanggol mo iyan?" Di siya naka-imik.
"Mag-uusap lang kaming dalawa. Sige na Phoebe, lumabas ka muna." Tinignan ko siya.
"Really? Ako iyong aalis? So, kinakampihan mo iyan? Matapos kang hingihan ng pera at ipagpalit sa iba. Magsama sama kayo!" Tinulak ko siya at umalis.
Wala akong narinig sa kanya. Hindi man lang niya akong sinundan. So, mas matimbang sa kanya iyong babaeng iyon? Magsama-sama sila!
Umuwi ako sa amin. Umiyak lang ako nang umiyak nang makauwi ako. Pinagtatapon ko ang aking mga unan sa sahig at minumura sila sa isip ko.
Paano kung may ginagawa na sila roon?
"Fck you Steven! Urgh! I hate you! I hate you!" Sigaw ko at binasag ang picture frame niyang na rito sa k'warto ko.
"I need you, Dad!" Kinuha ko ang aking phone, bumungad sa akin ang maraming miss-called galing kay Steven.
Si Dad ang kailangan ko pero I know sinundan niya si Alisse. Akala ko happy na? Bakit kailangan pang umepal and manira ng relasyon?
Napatingin ako sa hawak kong phone nang umilaw ito. Si Steven.
"Baby, let's talk? Please... I'm sorry, okay. May kailangan lang kaming pag-usapan ni Amanda. Baby?"
Iyon lang ang text niya at paulit-ulit ng "let's talk."
Pinatay ko ang aking phone at natulog na lang baka sakaling matangay lahat ng problema ko.
##
Nagising ako dahil sa sunod-sunod na katok na nagmumula sa pinto ng aking k'warto.
"Wait lang..." I shouted.
Tumayo ako at binuksan ang pinto.
Bumungad sa akin ang maid namin, "M-ma'am? S-si Mr. Steven po nand'yan. Hinahanap po kayo." Nauutal na sabi nito.
Nahismasmasan ako sa sinabi niya, "sabihin mo 'ya, wala rito. Umalis. Hindi mo alam kung sa'n pumunta. At, wag na wag mong papapasukin ha?"
"P-pero, kanina pa po siya nagwawala roon sa labas. Ilang beses din po namin sinasabing wala kayo rito pero nagpupumilit pong pumasok." Ani nito.
"Call security guards. Ipadampot niyo kung ayaw pa rin tumigil." Sabi ko rito at sinarado ang pinto.
Bumalik ako sa pagkakahiga nang may kumatok ulit. Si Yaya na naman siguro ito.
Binuksan ko ang pinto pero nagkamali ako. Isasarado na ulit dapat pero napagilan niya.
"What are you doing here? Sinabi naman sayo na wala ako rito?" Galit na sabi ko rito.
"Please, mag-usap tayo..." Hinawakan niya ang aking kamay pero tinanggal ko ito.
"You know Steven, bumalik ka na lang kay Amanda. I don't need you, okay? Kaya p'wede bang umalis ka na? Hindi kita kailangan!" Isasarado ko na sana ang pinto ng itulak niya ako papasok at sinarado ang pinto.
"Ano ba! Umalis ka na nga! Ano bang ginagawa mo rito!" I shouted.
Nang hindi siya gumalaw. Kinuha ko ang aking phone tatawag na sana ako ng security guards pero hinablot niya ang aking phone at tinapon sa sahig.
"Oh my gosh! My phone! Ano ba kailangan mo ha?" Galit na galit ako sa kanya.
"Bakit? Tapos na kayo magjugjugan ni Amanda? At, ako naman ang hinahanap mo? P'wede ba get lost!" Tulak ko rito at pinulot ko ang phone kong sira na.
"Bibilhan kita ng bago." Sabi nito sa akin.
"I don't need your money. Kaya kong bumili, mas marami pa."
"Bakit ayaw mong makinig? You're so spoiled brat, Phoebe! Wala nangyari sa amin ni Amanda. Ang sabi ko lumabas ka muna mag-uusap kami. Pero, ano pagkalabas ko wala ka na roon! Isang minuto lang kaming nag-usap..." Tinignan niya ako pero di ko siya tinapunan nang pansin.
"Nanghihingi siya ng tulong sa akin para ipagamot niya ang kanyang sarili..." Tumitig ako rito, "she have a HIV, Phoebe, and Breasts cancer stage 3. Kaya nandoon siya para kausapin ako at tulungan siyang ipagamot."
"Paano ka nakakasiguro? Paano kung niloloko ka lang niya." Sabi ko rito.
"Si James. Siya ang pinapasunod ko sa kanya. Totoo lahat nang sinabi niya, Phoebe. Pinaalis kita dahil alam kong ayaw niya ipagsabi sa ibang may sakit siya. Maski ang mga kaibigan niya ay kanyang nilayuan. Please, Phoebe, maniwala ka naman sa akin... Hinding-hindi kita sasaktan..."
"P-paano niya nakuha niyong HIV?" Pagtatanong ko rito.
"Sa huling katalik niya. Iyong Tristan. Hindi niya alam may sakit iyon, sinabi lang sa kanya ng mga kaibigan niya at nagpatest siya. Positive, she have HIV."
"Please, I'm sorry, baby. Forgive me..." Napaiyak na ako rito at niyakap siya.
"I'm jealous, Steven! Paano kung agawin ka niya sa akin? Paano kung lasunin niya isipan mo? Ayoko!" Niyakap niya ako pabalik.
"Hindi mangyayari iyon, baby... Ikaw lang." Nilayo niya ako sa kanya st lumuhod bigla.
"This is not the right time, baby, but I love so much..." May nilabas itong small red box.
"Oh my gosh!" Binuksan niya ito at nakita ko ang diamong infinity ring.
"Phoebe Romero, You Will Marry Me! I can't accept no, baby..." Napatawa ako sa kanya at tumango-tango.
"Of course, I can't accept no also, Daddy. It's a super duper Yes! I will marry you!" Sinuot niya ito sa aking palasingsingan at hinalikan iyon.
"So, My wife?" Umiling ako, "I prefer baby. Or, Baby Wife?" Hinalikan ako nito.
Gumanti ako ng halik at napahiga kami pareho sa kama.
"Ugh! Daddy! I w-wait, I will call Alisse na magpapakasal na tayo." Tumango siya sa akin pero abala pa rin ang kanyang bibig sa aking dibdib.
"P'wede ko bang gamitin phone mo? Sinira mo phone ko, right?" Binigay niya ito at di-nial ko ang number ni Alisse.
"Oh, Daddy!!" Ungol ko nang nagpasok siya ng dalawang daliri sa aking lagusan habang subo-subo ang aking dibdib. Hinawakan ko ang kanyang buhok at tinitignan siya.
"S-stop for awhile, Daddy." Tumango ito pero ngumisi sa akin. Hindi ito makikinig.
Kinagat niya ang aking ütöng at hinila nang siyang nagpaungol sa akin nang malakas. Buti na lang 'di pa sinasagot ni Alisse. Pinalo ko ito.
I texted her na lang at sinabing magpapakasal na kami ni Steven. And, tuwang-tuwa ang gaga.
"What she said, babywife?" He asked habang abala pa rin ang kanyang daliri sa aking lagusan.
"Happy! Alam niya ang lahat sa atin, Daddy! She's my best friend." Sabay ungol ko nang bilisan niya.
Naka-received ulit ako ng text message galing sa kanya.
"Kami raw muna sabi ng Dad mo!"
"Oh my gosh, Daddy! Sila Dad daw muna!" Ungol ko nang malakas ng labasan ako.
"What? Wow! Alam ng Dad mong hindi tayo tututol. Ayos lang ba sayo, babywife, next year na tayo?" I nod.
"Of course, basta ikaw ang groom ko, Daddy! Fck me hard, Daddy!" He grinned and agad pinasok ang kanya at puro ungol na naman ako.
- Writer
