ประตูบ้านไม่ได้ล็อค แล้วแขกไม่ได้รับเชิญก็เปิดเข้ามา ร่างสูงใหญ่ชะงัก หยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ตรงประตูหน้าบ้าน ดวงตาแข็งกร้าว เยือกเย็น เพ่งมองสองคนที่นั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกัน แล้วคำพูดของเธอเมื่อวันไปกินข้าวที่บ้านใหญ่ก็ลอยเข้าหูมา
‘ถึงนอนกับนายวิชญ์ หรือไอ้เดย์ก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน’
ใบหน้าเครียดขรึม สีหน้าดุดัน กรามขบแน่น เมื่อภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือคนทั้งคู่กำลังนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะ หัวเราะสนิทสนม จนเขาแทบอยากจะพุ่งเข้าไปกระชากพวกเขาแยกออกจากกัน
ที่เจนจิราเคยพูดใส่หน้าเขา เธอคงไม่ทำแบบนั้นจริงๆ หรอกนะ...อย่าแม้แต่จะคิด! ถึงไม่รักไม่ชอบ แต่ของๆ เขา ใครหน้าไหนก็ห้ามแตะ และเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับใครทั้งนั้น
“เจน!!”
หญิงสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเจ้านายดังมาจากหน้าบ้าน
เป็นไปไม่ได้น่า!!?
เจนจิราหันขวับไปมอง แล้วดวงตากลมโตก็เบิกกว้าง สีหน้าตกตะลึง ไม่อยากเชื่อ แต่พอ
