ทางด้านลั่วชิงอี หลังจากกลับมาถึงยังถ้ำหลังน้ำตก หญิงสาวตัวแข็งค้าง ใบหน้างามสะพรั่งพลันตะลึงงึงงัน มือขาวเนียนแตะไปที่ริมฝีปากแดงฉ่ำคล้ายกับว่าเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่ใช่เรื่องจริง
“ขะ…ข้าเสียจูบแรกให้กับชายแปลกหน้า” ดวงหน้างามแดงซ่านขณะกล่าว ในยามนี้…นางราวกับวิญญาณได้หลุดลอยออกจากร่าง ลอยไปยังทะเลอันไกลโพ้น
ใยความคิดบ้านั้นจึงผุดขึ้นมาในหัวข้าได้กัน! บ้าที่สุด!
ลั่วชิงอีขณะนี้แทบจะร่ำไห้ ภาพรอยจูบระหว่างนางและเขายังคงตราตรึงในห้วงภวังค์จิตไม่เลือนหาย
ขณะที่ลั่วชิงอีกำลังจมดิ่งอยู่ในภวังค์ ทันใดนั้นใบหน้าหนึ่งพลันปรากฎขึ้นตรงหน้า
ใบหน้านี้เป็นใบหน้าเดียวกับชายหนุ่มผู้นั้น นางไม่มีวันจำผิดอย่างเด็ดขาด...หรือนี่จะเป็นภาพลวงตา?
จังหวะที่กำลังจะยกมือขึ้นขยี้ตา มืออ่อนนุ่มคู่นั้นกลับถูกฝ่ามือใหญ่เกาะกุมเอาไว้ ดวงตาสีน้ำหมึกของเขาทอประกายวิบวับ “จะรีบไปใย ข้ายังไม่ทันได้ขอบคุณเจ้าเลย”
ลั่ว
