เช้าวันถัดมา
ลั่วชิงอียืนอยู่บนยอดเขาสูงเหนือผืนป่าฟ้ากระจ่าง
นางมองสลับไปมายังค่ายที่ห่างไกลออกไปทั้งสองแห่ง มองเห็นกลุ่มคนจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ที่นั่น
“ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตระกูลจากเมืองหมอกเมฆาจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ แม้ข้าจะไม่รู้ว่าเรื่องบาดหมางระหว่างตระกูลหวางกับตระกูลซ่างกวานเป็นอย่างไร? แต่ทั้งสองตระกูลนี้ก็แข็งแกร่งยิ่งกว่าตระกูลใหญ่ในเมืองฟ้ากระจ่างอยู่หลายขุม...”
ลั่วชิงอีจองมองไปยังสองตระกูล นางขมวดคิ้วมุ่น พละกำลังของทั้งสองตระกูลมหาศาลยิ่งกว่าสี่ตระกูลใหญ่แห่งเมืองฟ้ากระจ่าง กระทั่งกองทัพของกลุ่มเจ้าเมืองฟ้ากระจ่างยังด้อยกว่าสองตระกูลนี้อยู่หลายส่วน
ตลอดทั้งเช้า ลั่วชิงอีติดตามการเคลื่อนไหวของตระกูลหวางโดยมีพลังจิตคอย ช่วยเหลือ นางพยายามหลีกเลี่ยงที่จะถูกหวางตงจับได้
ระหว่างทาง ลั่วชิงอีก็ต้องตกใจที่ค้นพบว่าสองตระกูลนี้มีอำนาจมากเพียงใด ทำเอา นางต้องอุทานออกมาอย่างป
