“พี่พลเป็นไงบ้างคะ” ดวงเดือนเข้าไปประคองร่างจอมพลที่เซเล็กน้อย มือเขากุมตรงจุดที่ถูกแทง
“คงแค่เฉียด พี่หลบทัน” จอมพลตอบ แต่ก็รู้สึกเจ็บ มีเลือดไหลออกจากบาดแผล ซึมตามเสื้อที่เขาสวมใส่ “เดือนเป็นไรไหม ไอ้ก้องทำอะไรเดือนนอกจากที่พี่เห็นหรือเปล่า”
แม้ว่าตัวเองจะเจ็บ ทว่าจอมพลก็ยังห่วงใยดวงเดือนตามประสาคนแอบรัก
คนถูกถามอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ไม่คิดว่าเขาจะพูดประโยคนี้กับตน เธอแสดงความไม่ชอบหน้าเขาอย่างเปิดเผย อยู่บ้านเดียวกันแต่แทบจะไม่มองหน้าเขา ห่างเหิน ทำราวกับว่าไม่มีตัวตนในบ้าน ทว่าจอมพลไม่โกรธหรือไม่พอใจความหมางเมินนั้น กลับแกล้งเธอมากขึ้น ชอบทำให้ตนหงุดหงิด และนั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่อยากเสวนากับจอมพล แล้วยังกระโดดช่วยเหลือตนเป็นคนแรกที่ถูกข่มเหงรังแก ที่เขาต้องเจ็บตัวครั้งนี้ก็เพราะเธอ ความรู้สึกผิดเกิดขึ้นในจิตใจดวงเดือน
“เดือนไม่เป็นไรค่ะ เดือนจะพาพี่พลไปหาหมอนะคะ”
“พี่ว่าแผลนิดเดีย
