“แม่คะ หนูขอเงินไปซื้อกระเป๋าหน่อยค่ะ” มีนาเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านไม้สองชั้น ขาเล็กก้าวเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่พร้อมกับผู้เป็นสามี
“อะไรของแก วันนั้นแกก็ซื้อแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ตอนนี้มีคอลเลชั่นใหม่มาค่ะ เหมือนกันซะที่ไหนล่ะแม่”
“ก็ให้ลูกไปสิ ลูกอยากได้” เสียงทุ้มของสมศักดิ์พ่อของมีนาเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อตามใจ ร่างบางถึงกับโน้มตัวไปออดอ้อนผู้เป็นพ่อพร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่
“แต่เงินที่ได้จากการตายของเพนนี ใกล้จะหมดแล้วนะคะคุณ”
“ก็ไปขอใหม่สิวะ”
“ได้ยังไงคุณ เราไปขอทางโน้นมาสองรอบแล้วนะคะ” ประพาเอ่ยบอกกับสมศักดิ์แต่ก็ถูกผู้เป็นสามีตอกหน้ากลับมาด้วยความหงุดหงิด
“แล้วยังไงวะ? ทางนั้นรวยจะตาย ที่ให้มาก็แค่เศษเงินพวกเขาทั้งนั้น” น้ำเสียงติดหงุดหงิดของสมศักดิ์เอ่ยบอกกับประพาโดยมีลูกสาวคนเล็กนั่งฟังอยู่ด้วย
“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ถ้าหนูได้แฟนรวย พวกเราก็สบายแล้ว”
