‘พ่อ! อย่าทำนาเลย พ่อขา นาขอร้อง’
‘พล่ามอะไรของมึงอยู่ได้! อีนา! มานี่!’
‘พ่อ! อย่า!’
‘กูบอกให้มานี่!’
‘อย่าทำลูกนะ!’
‘มึงเสือกอะไรอีลัก! ถอยไป ไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่!’
‘จะฆ่าก็ฆ่า แต่อย่ามาแตะตัวลูกฉัน!’
‘กูบอกให้ถอยไปไงอีเวรนี่! ถอย!’
พลั่ก!
โอ๊ย!’
‘แม่!’
‘ถ้าจะทำลูกก็ข้ามศพฉันไปก่อน! นา! มานี่ลูก เราจะออกจากนรกนี่กัน!’
เฮือก!
ภาพความวุ่นวายระหว่างพ่อแม่ที่ทะเลาะกันในวัยสิบห้าปีของลานนาฉายวาบเข้ามาในภวังค์เมื่อเธอใกล้จะตื่นทำเธอสะดุ้งหลุดออกจากความฝันเฮือกใหญ่
ฝันนั้นช่างเหมือนเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้เหลือเกิน เสียงสากตีศีรษะพ่อจนเลือดไหลนองยังคงติดตาเธอดีชนิดลืมเลือนไม่ลง แต่ที่ติดตายิ่งกว่านั้นคือภาพของพ่อที่เมาจนคุมสติไม่อยู่แล้วพยายามจะลวนลามเธอ ถ้าวันนั้นแม่ไม่กลับมาบ้านแล้วเข้ามาช่วยได้ทัน รวมถึงรวบรวมความกล้าในการหยัดยืนแล้วพาเธอออกมาจากบ้านหลังนั้นของแม่
