ตอนที่4. ปราบพยศคนดื้อ/4
1258 Words
“ไอ้พี่ภู นิดเกลียดไอ้พี่ภูที่สุดในโลก เกลียดๆๆๆๆ”
ณิชชาตะโกนใส่ท้องทะเลระบายความหงุดหงิดในใจ เธออยากกัดลิ้นตายจะได้ไม่ต้องทนหมั้นหมายกับคนที่ตัวเองไม่ชอบ นึกโมโหคนต้นเรื่องหากเขาไม่ปล้ำจูบเธอจนถูกปาปารัสชี่ถ่ายรูปไว้ แล้วรูปนั้นดันถูกนำมาให้คุณอาทิตย์ดู เธอคงหาทางเลี่ยงไม่ต้องหมั้นหมายกับเขาได้ แต่นี่เหมือนขว้างงูไม่พ้นคอหลักฐานภาพถ่ายพร้อมคลิปวีดี ทำให้ผู้ใหญ่ตระกูลสุริยะกุลใช้เป็นข้ออ้างจับเธอกับเขาหมั้นหมายกัน เธอจะหาทางรอดพ้นจากผู้ชายนิสัยเสียอย่างภูผาได้อย่างไร
“โบราณว่าไว้ เกลียดอะไรมักได้สิ่งนั้น”
เสียงคุ้นหูของภูผาดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ณิชชาเบ้ปากอย่างเสียอารมณ์ หญิงสาวหมุนกายหันไปมองคนนิสัยไม่ดี พบอีกฝ่ายกำลังยืนล้วงกระเป๋ากางเกงส่งยิ้มยียวนกวนตับมาให้
“แต่สำหรับนิด เกลียดสิ่งไหนแล้วไม่มีวันอยากได้สิ่งนั้น ฝันไปเถอะว่านิดจะยอมหมั้นกับพี่ภู นิดจะบอกคุณพ่อให้ปฏิเสธคุณปู่อาทิตย์ หรือไม่ก็ขอเปลี่ยนไปหมั้นกับพี่วินด์แทน” หญิงสาวยังไม่เลิกหวังในตัวเวหา
“เฮ้อ หนูนิดจ๋า พี่ว่าหนูนิดนั่นแหละที่ฝันกลางวัน ไอ้วินด์มันคงเอาเธอหรอกนะ”
ภูผาส่ายหน้าในความดื้อดึงเกินพิกัดของณิชชา ถึงขนาดนี้แล้วยังหวังว่าจะเลิกล้มความต้องการของผู้ใหญ่ได้ เขารู้ดีว่าพ่อแม่ของหญิงสาวต้องการเกี่ยวดองกับคนในตระกูลสุริยะกุล และเขาคือเป้าหมายที่ท่านทั้งสองวาดหวังไว้ เพราะในบรรดาหนุ่มๆ สี่คน คนที่กำราบณิชชาได้มีเพียงเขาคนเดียว เวหาเองก็หาทางเลี่ยงสาวนักตื้อคนนี้มาตลอดบวกกับชื่อเสียงเรื่องความเจ้าชู้ระดับคาสโนวาตัวพ่อ ทำให้ผู้ใหญ่ไม่ไว้วางใจให้ดูแลลูกสาว ตัวเขาเองดูเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดในบรรดาตัวเลือกทั้งหมด ภูผาเองก็อยากปราบพยศยายตัวร้ายให้สยบยอมอยู่เหมือนกัน เขาอยากทำให้คนฤทธิ์มากสิ้นฤทธิ์ดูสักที
“นิดจะเอาพี่วินด์ ตราบใดที่เรายังไม่ได้หมั้นกัน นิดก็มีสิทธิ์ทำให้พี่วินด์รักนิดได้” สาวเจ้ายังคงดื้อดึงน่าหมั้นไส้
“คิดว่าไอ้วินด์มันจะยอมกินเดนพี่ต่อเหรอ” ภูผาแค่นยิ้มหยัน
ณิชชาหน้าแดงก่ำ “นิดไม่ใช่เดนใครนะ พี่ภูอย่ามามั่วนิ่ม แค่จูบกันทีเดียวไม่ได้ทำให้นิดสึกหรออะไรสักหน่อย พวกดาราเขาก็จูบกับพระเอกละครกันถมไป ไม่เห็นมีใครว่าเหลือเดนใคร” เธอโมโหที่เขามาแอบอ้าง
“ไม่สึกหรอ ฮึ”
ภูผาขยับเข้ามาใกล้ กระชากร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น จับคางแหลมเล็กให้มองสบตาคมวาวของตน
“อ๊ะ อย่านะพี่ภู” ณิชชาเกร็งตัวขัดขืน
“อย่าอะไร”
ภูผายิ้มร้าย มองท่าทีตื่นตระหนกของณิชชาด้วยความหมั่นไส้
“นิดบอกพี่ว่าจูบกันทีสองทีไม่สึกหรอ พี่จะจูบนิดอีกสักทีสองทีมันคงไม่ทำให้นิดสึกหรอเพิ่มขึ้นใช่ไหม”
เขายื่นหน้าเข้ามาหา ดวงตาคมทอประกายวาววาม ลมหายใจร้อนๆ ผะผ่าวรินรดใบหน้านวลแผ่วๆ ชวนสะท้าน
“บะ บ้าเหรอ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ ปล่อยนิดนะพี่ภู”
ณิชชาเบิกตากว้าง ตกใจกับท่าทีคุกคามของชายหนุ่ม พยายามดิ้นหนีจากวงแขนแข็งแรงที่โอบรัดร่างงามอยู่ ภูผาคิดจะรังแกเธออีกแล้วใช่ไหม เขามันบ้ากามหื่นแบบไร้ศีลธรรม หาเรื่องทำให้เธอหมองมัวได้ตลอดเวลา เธอไม่น่าเปิดโอกาสให้เขาเข้ามาใกล้อีกเลย
“ปล่อยนิด ฮึ รังเกียจพี่มากเหรอ ถึงยังไงนิดก็ต้องเป็นของพี่”
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกโด่งแทบชนกัน คิ้วเข้มขมวดนิ่วเมื่อเห็นหญิงสาวหันหน้าหนีเขา
“อย่านะพี่ภู นิดไม่ชอบ อย่าทำแบบนี้”
“นิดไม่ชอบ แต่พี่ชอบ”
ภูผาบีบนิ้วล็อกคางหญิงสาวไว้ ก่อนจะก้มลงไปแนบริมฝีปากกับเรียวปากอิ่มแสนหวานที่เขาชื่นชอบ จูบเธออย่างหนักหน่วงจนหญิงสาวหอบหายใจแรง บทลงทัณฑ์ยังคงต่อเนื่องจนร่างงามอ่อนระทวย ริมฝีปากหวานนุ่มถูกเขาดูดดึงรสหวานจนบวมเจ่อ เรียวลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นเล็กดูดดุนจนลิ้นแทบชา
“อื้อ พี่ภู”
เสียงหวานครางประท้วงในลำคอ เมื่อเขายังจูบเธอไม่เลิกรา
“หนูนิดจ๋า อืม”
ดูเหมือนภูผาจะติดลมกับรสจูบซาบซ่านของหญิงสาวจนไม่อยากปล่อยเธอไปง่ายๆ ร่างสาวนุ่มเนียนมือยามกอดรัดก่อเกิดแรงปรารถนาประทุขึ้นในกายหนุ่ม มือหนาลูบไล้ป่ายปะไปทั่วผิวนุ่ม บีบคลึงในส่วนนุ่มหยุ่น ลูบโล้บนความเนียนละเอียดของผิวกายขาวผุดผ่อง ริมฝีปากค่อยผละออกจากเรียวปากอิ่ม จุมพิตซุกไซ้จมูกโด่งงามสูดดมความหอมระรื่นของกลิ่นกายสาวเข้าปอดอย่างหลงใหล โดยหลงลืมไปว่าเขาและเธออยู่ในที่โล่งแจ้งการกอดรัดนัวเนียแนบชิดแบบนี้ย่อมมีผู้คนผ่านไปพบได้โดยง่าย
“นิดจ๋า พี่รู้ว่านิดก็ชอบจูบของพี่”
ชายหนุ่มกระซิบเย้ยสาวน้อย ที่กำลังอ่อนระทวยแนบซบอกเขาหลังจากเธอถูกเขาฟัดจนแทบหมดแรง หากที่นี่เป็นที่รโหฐานภูผาคงไม่ยอมยุติบทพิศวาสหวามนี้ลงง่ายๆ
“ไม่ ไม่ชอบ... นิดเกลียดพี่ภู นี่แหนะ!”
ณิชชายังไม่วายต่อต้านเขา หญิงสาวสลัดตัวพ้นอ้อมกอดของคนตัวใหญ่กว่า แล้วสะบัดฝ่ามือตบหน้าคนฉวยโอกาสฉาดใหญ่ ก่อนจะวิ่งหนีเขากลับไปยังห้องพักปล่อยให้อีกฝ่ายยืนกุมแก้มมองตามหลังด้วยแววตาหมายมาด
“ฝากไว้ก่อนเถอะยายตัวดี พี่จะทำให้นิดยอมสยบต่อพี่ ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างภูผา สุริยะกุลคนนี้ จะทำให้เธอรักพี่ไม่ได้”
เขาคาดโทษคนดื้อดึง แล้วหมุนกายเดินกลับไปยังที่พักของตนเองบ้าง ราตรีนี้เขาคงกลับไปร่วมงานเลี้ยงต่อไม่ได้เพราะฝ่ามือน้อยๆ ของเธอทำให้แก้มเขาแดงเป็นริ้ว ขืนให้ใครเห็นคงมีคนเดาได้ว่าเขาโดนฝ่ามือพิฆาตของหญิงสาวแน่ๆ
ทว่าภาพของผู้บริหารหนุ่มกับดาราสาวชื่อดังถูกมือดีเก็บภาพไว้ได้อีกครั้ง โดยช่างภาพมือหนึ่งของวงการที่ชื่อเวหา สุริยะกุล
“พี่ภูร้ายไม่ใช่เล่น ยายนิดเธอเสร็จแน่ หึ หึ”
เวหาลงทุนแอบตามพี่ชายกับณิชชาออกมา และได้ภาพเด็ดติดมือมาด้วย แน่นอนว่าเขาจะส่งเขาจะส่งภาพนี้ให้เพื่อนนักข่าว และมันจะเป็นภาพข่าวหน้าหนึ่งในหัวข้อกอซสิบบันเทิงที่จะทำให้ข่าวนี้แพร่กระจายปากต่อปากอย่างรวดเร็วในแวดวงสังคม โดยที่ทั้งสองไม่อาจแก้ตัวว่ามันเป็นแค่ภาพตัดต่อ แผนจับมัดสลัดสาวนักตื้อจะสัมฤทธิ์ผลในไม่ช้านี้แน่นอน ชายหนุ่มคิดอย่างเจ้าเล่ห์
- Writer
