“บอกได้ไหม? ว่านี่คือใคร”
“รู้ไปทำไม?”
“อ้าว!!นี่นายหาว่าฉันเสือกงั้นเหรอ” ใบหน้าสวยเริ่มหาเรื่องพายุ เหมือนเขาจะด่าเธอทางอ้อมในฉบับของเขา
สถานที่เงียบสงบได้ยินแต่เสียงของตะวันที่พร่ำพรูออกมาจนพายุเองถึงกับถอนหายใจในความช่างถามของเธอ
“แม่” กึก!!ร่างบางของตะวันนิ่งลงเมื่อได้ยินคำตอบจากพายุ เขาหันมาบอกกับเธอก่อนจะหันหน้าไปมองป้ายที่หลุมศพอีกครั้ง
“แม่นายงั้นเหรอ?” เธอพึ่งรู้ว่าพายุเสียแม่ไปแล้ว ทำให้เธอเริ่มไม่แปลกใจว่าทำไมคนพายุถึงได้มีนิสัยห้าวไร้ความอ่อนโยนแบบนี้
“อืม”
“นี่นายพาฉันมาไหว้แม่นายคิดอะไรกันฉันรึเปล่าเนี้ย” ร่างบางหันไปเอ่ยแซวพายุเพื่อเปลี่ยนเรื่องให้เขารู้สึกดีขึ้นบ้าง เมื่อเห็นใบหน้าและแววตาที่เศร้าของเขา
“คิด!!” กึก!!ไม่รู้ว่าวันนี้ทำไมเธอถึงได้สตั้นกับคำพูดของพายุครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะหยดคำพูดเถื่อน ๆ ในแบบฉบับของเขาแต่สามารถทำให้หัวใจดวงน้อยของตะวันเต้นแรงแท
