น้องนักเลงคนนั้น
1245 Words
@ร้านเหล้าหลังมหาลัย
“กว่าจะมาได้นะยะ” มดหรือมดยักษ์ทักทายตะวันที่กำลังเดินเข้ามาภายในร้านคนสุดท้ายซึ่งเพื่อนทุกคนต่างพากันรวมตัวกันครบแล้ว
“สวัสดีกะเทยและผองเพื่อน”
“ว่าแต่วันนี้ทำไมดูชิวจัง”
“หลับลืมตื่น ถ้าพวกแกไม่โทรหาฉันก็คงหลับยาวถึงเช้า” ร่างบางแต่งตัวธรรมดาแต่กลับดูสวยสะพรั่งจนผู้ชายโต๊ะอื่นถึงกับต้องหันมามองเธอ
“แค่สายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้น คีบรองเท้าเตะ ผู้ชายยังหันมองเป็นตาเดียวเลยนะยะ”
“แน่นอน ก็คนมันสวย” ตะวันยักไหล่ตอบรับคำพูดของเพื่อน เธอนั่งลงกินกับแกล้งอย่างสบายใจเพราะตอนนี้เธอรู้สึกหิวมาก
“ยัดหญ้าเข้าปากเสร็จรึยัง”
“เรียบร้อย” มือบางลูบหน้าท้องแบนราบของตัวเองปรอย ๆ เธอยื่นมือไปรับแก้วเหล้าจากไวน์ที่ยื่นมาให้กรอกเข้าปากแทนน้ำเปล่า
“เบาหน่อยสิยะ ฉันไม่แบกแกกลับนะ”
“เพื่อนกันจริงรึเปล่าเนี้ย”
“ก็เวลาแกเมา แกชอบลวนลามฉัน ถ้าเกิดผีผลักได้เสียกันขึ้นมาจะทำยังไง” ใบหน้าสะอิดสะเอียนเมื่อคิดภาพตามที่ตัวเองพูดแทบจะอ้วกออกมา
“ไม่ดีรึไง!!ฉันไม่ติดนะ”
“ตะวัน!!อี๋”
“มามะ? สามีมาให้กอดเสียดี ๆ” เสียงเฮฮาของทั้งโต๊ะเริ่มขึ้น เมื่อแอลกอฮอล์เข้าปาก ทุกคนพูดคุยกันสนุกปากแถมยังมีผู้ชายแวะเวียนมาชนแก้วกับตะวันไม่ขาด
วันนี้ร้านเหล้าครึกครื้นเป็นพิเศษเนื่องจากวันสอบเสร็จของเด็กมหาลัย พวกเขามาผ่อนคลายความเครียดหลังจากอ่านหนังสือสอบเกือบสัปดาห์
“เฮียกวิน สวัสดีครับ”
“อ้าวไอ้ภัทรมาคนเดียวเหรอวะ?”
“ไอ้เรียวไม่ว่าง ส่วนไอ้พายุเดี๋ยวไอ้พายุเดี๋ยวมันก็มา นั้นไงพี่ พูดถึงก็มาเลย”
“ตายยากฉิบหาย” ภัทรชี้ไปทางเพื่อนรักที่กำลังเดินเข้ามาด้านหลังร้าน เดินขึ้นมาชั้นสองของร้านที่เป็นระเบียงรายล้อมไปด้วยกระจกใสที่สามารถมองเห็นบรรยากาศรอบ ๆ ร้านได้
“ไงพายุ ไม่ค่อยได้เจอเลยนะ”
“ไม่ว่าง”
“เฉยชาเหมือนเดิมสินะ”
“คนอย่างไอ้พายุมันต้องมีความรักก่อน เราถึงจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของมันพี่” ภัทรเอ่ยแซวเพื่อนรักโดยมีพี่กวินสมทบด้วยกัน
“ไร้สาระ”
“ผมอยากเห็นมันมีความรักจริง ๆ นะพี่”
“เข้ามหาลัย สาวเพียบ” บุคคลที่อยู่ในบทสนทนานั่งกระดกเหล้าเข้าปากเงียบ ๆ สายตากวาดมองรอบร้านของรุ่นพี่ที่เนืองแน่นไปด้วยเหล่านักศึกษา
ตาคมสะดุดเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนรอยยิ้มที่สดใสกับท่าทางน่ารักของเธอดึงดูดสายตาของพายุจนแทบไม่อยากละสายตา
“มองอะไรวะ?” ภัทรยื่นหน้าไปมองด้านล่างของร้าน เมื่อเห็นว่าพายุนั่งมองอะไรบางอย่างอยู่สักพักแล้ว
“เปล่า”
“สวยวะ? พี่กวินรู้จักปะ” ภัทรหันไปถามกวินที่นั่งกระดกเหล้าอยู่ข้าง ๆ เขาชี้ไปยังกลุ่มเป้าหมายให้กับรุ่นพี่ดู
“คนไหนวะ?”
“สายเดี่ยวสีดำไง”
“อ๋อ คนนั้นชื่อตะวัน คณะนิเทศ ปีสาม”
“อย่าบอกนะว่าเป็นสาวสอง”
“ไม่ ๆ ตะวันเป็นผู้หญิง ฮอตด้วย หนุ่ม ๆ ตามจีบกันตรึม” กวินรุ่นพี่ของทั้งสองบอกภัทร สายตาเจ้าชู้ของภัทรฉายแววขึ้นมาทันที
“กูว่าคนนี้มึงอย่าเลยวะไอ้ภัทร”
“ทำไมวะพี่? หรือเขามีผัวแล้ว”
“เปล่า แต่ดูเหมือนว่าคนแถวนี้จะสนใจเป็นพิเศษ” กวินเหล่ตามองไปยังพายุที่หันหน้ากลับมานั่งกินเหล้าเงียบ ๆ ตามแบบฉบับของเขา
“อย่าบอกนะว่า?”
“กูว่าไอ้พายุสนใจคนนี้”
“พี่รู้ได้ไง ไอ้พายุมันไม่ได้สนใจผู้หญิง”
“แต่มันก็ผู้ชายทั้งแท่งรึเปล่าวะ? กูไม่เคยเห็นมันมองผู้หญิงคนไหนนานเท่านี้มาก่อน” เพราะความสนิททำให้พวกเขารับรู้ถึงนิสัยของกันและกันได้เป็นอย่างดี กวินที่มีประสบการณ์ความรักมากกว่าและรู้จักกับพายุเป็นอย่างดี
“เมื่อกี้มึงมองผู้หญิงที่ชื่อตะวันเหรอวะ” ความคับข้องใจ ทำให้ภัทรหันมาถามเพื่อนรักเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
เนื่องจากกลุ่มของพวกเขาเคยสัญญากันเอาไว้ว่าจะไม่ชอบผู้หญิงคนเดียวกันและแน่นอนถ้าเกิดว่าพายุจะชอบตะวันเขาก็จะหลบทางให้
“เปล่า”
“จริงรึเปล่า? แต่เพื่อความชัวร์กูผ่านคนนี้เพื่อมึงก็ได้” พายุยังคงนั่งนิ่งไม่ตอบอะไรกับภัทรและข้อนี้ทำให้เขารู้ว่าพายุอาจจะสนใจผู้หญิงคนนี้
“.......”
“ชอบเขาก็รีบจีบนะ ใช่ไหมพี่กวิน”
“อืม ตะวันถือเป็นสาวฮอตที่ตอนนี้โสดอยู่”
“โสดจริงดิ”
“อืม กูเห็นหนุ่มวิศวะตามจีบกันเป็นพรวน” บทสนาของทั้งคู่ก็ยังไม่สามารถทำให้พายุแสดงกิริยาอาการอะไรออกมาแม้แต่น้อย แต่ดูจากแววตาที่ไม่ได้รำคาญเขาสองคนเวลาพูดถึงผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด
“แล้วทำไมพี่ไม่จีบ”
“กูไม่เคยเห็นใครจีบติดสักคน” กวินยกยิ้มมุมปาก ตะวันสวยก็จริงแต่เขารู้สึกว่าเธอไม่ใช่สเปคของเขาก็เท่านั้นเอง
“เป็นอะไรยะ ท่าเต้นใหม่เหรอ” ตะวันหันซ้ายแลขวาเหมือนมองหาอะไรสักอย่าง จนเพื่อนร่วมโต๊ะถึงกับเอ่ยถาม
“เออใช่!!จะบ้าเหรอ”
“แล้วแกเป็นอะไร เหล้าเข้าปากไม่พอรึไง”
“ฉันรู้สึกเหมือนมีคนมองตลอด” ใบหน้าตื่นตระหนกของตะวันเมื่อเห็นแววตาของมดยักษ์เมื่อเธอเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง
“หรือว่า”
“แกก็ไปหลอกมัน ดูหน้ามันสิ จะร้องไห้อยู่แล้ว”
“ฉันหลอนหน้ายัยมดยักษ์นี่แหละ”
“ไอ้ตะวันเดี๋ยวเถอะ ฉันออกจะสวย”
“สวยกว่าลิงนิดหนึ่ง”
“ว๊าย!!นางชะนี แกนี่ปากเสียอะไรแบบนี้ ห๊ะ!!” ตะวันหัวเราะเสียงใส เมื่อเห็นเพื่อนตัวเองตีโพยตีพายดีดดิ้นเหมือนปลาขาดน้ำ
“ดูเพื่อนแกสิไวน์ จัดการมันให้ฉันเลยนะ”
“ตะวันมันก็พูดถูกของมันนะ” ไวน์ที่กลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ตั้งนานระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เพราะความหมั่นไส้ มดยักษ์เทเหล้าเพรียวใส่แก้วของตะวันครึ่งแก้วให้ดื่ม
เหล้าเพรียวสีเข้มปะทะกับเสียงในร้านทำให้ตะวันไม่ทันสังเกต เธอยกแก้วกระดกเข้าปากรวดเดียวเหล้าเพรียวไหลลงคอ ใบหน้าสวยเหยเกเต็มไปด้วยความแรงของแอลกอฮอล์
“เอาแอลกอฮอล์ล้างคอบ้างจะได้สะอาด”
“ไวน์แกดูนางมดยักษ์แกล้งฉันสิ จับมันเดี๋ยวนี้เลยนะ” เมื่อตะวันออกคำสั่งไวน์ทำตามอย่างรวดเร็ว เข้าไปล็อกตัวของมดยักษ์เอาไว้ ก่อนที่เธอจะยกขวดเหล้าเทเข้าปากของมดยักษ์
“อ๊า!!ไม่เมาวันนี้ฉันจะไปเมาวันไหน”
“มานี่เลยตะวัน วันนี้ไม่เมาไม่กลับ”
“จัดไป” ยิ่งดึกยิ่งเมา ตะวันนั่งกอดขวดเหล้าเอาไว้กับตัว ส่วนมดยักษ์กอดถังน้ำแข็งเอาไว้แน่น สภาพของทั้งสองแทบไม่มีสติทุกอย่างดูเลอะเทอะไปหมด
เพราะแอลกอฮอล์ที่กินเข้าไป จนลำบากไวน์และกอบัวต้องห่ามตะวันกลับแต่ความเมาทำให้ตะวันเกิดแผลงฤทธิ์ออกมา
“เฮ้ย!!นาย นายน้องนักเลงคนนั้นหนิ”
- Writer
