พิชิตดวงใจนายคาวี

สินค้า 2

"ลองดื่มกันหน่อยไหมขวัญ น่าจะอร่อย"

มาริษาพาพลอยขวัญเดินเข้ามายังด้านในสุดของผับ แล้วพากันนั่งลงตรงที่โต๊ะหนึ่งที่ยังไม่มีใครเข้ามาจับจองนั่ง พร้อมสายตากวาดมองไปรอบๆจนเจอหญิงสาวโต๊ะหนึ่งสั่งเครื่องดื่มสีสันสวยงามมาดื่ม ด้วยความอยากลองมาริษารีบชวนพลอยขวัญที่กำลังมองตามเธอไปที่น้ำสีสวยเหล่านั้นทันที

"ลองสิ แต่ฉันสั่งไม่เป็นนะ"

พลอยขวัญยังคงหันมองไปรอบๆอย่างอยากรู้อยากเห็น แสงสีของที่นี่ชวนตื่นตาตื่นใจไปหมด แต่เสียอยู่อย่างกลิ่นบุหรี่รุนแรงไปนิด

"ฉันสั่งเอง"

มาริษารีบยกมือเรียกพนักงานเสิร์ฟที่เป็นชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งมาหาเธอทันที แล้วชี้นิ้วของเธอไปที่น้ำสีสวยของโต๊ะฝั่งตรงข้าม

"อร่อยจัง"

ไม่นานน้ำสีสวยที่สองสาวอยากลองก็มาเสิร์ฟถึงโต๊ะ พลอยขวัญรีบชิมมันทันทีและด้วยความหวานอร่อยเธอเลยเผลอชิมจนหมดแก้ว

"แต่เหล้าแรงน่าดูเลย ลองแค่แก้วเดียวก็พอนะ"

มาริษาเองก็รีบชิมเหมือนกันด้วยความอยากลองแต่ไม่หมดแก้ว เพราะเธอเคยลิ้มรสของเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ผสมมาแล้ว เธอรู้เป็นอย่างดีว่าในแก้วนี้มีแอลกอฮอล์รุนแรงแค่ไหน

"เหรอ"

ร่างบางของพลอยขวัญค่อยๆเอนตัวไปกับเก้าอี้ตัวยาวจนแทบจะลงนอน เธอกำลังเมาเพราะตั้งแต่เกิดมานี่เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แก้วแรกในชีวิตของเธอ

"ขวัญ"

มาริษารีบเข้าไปจับพลอยขวัญให้ลุกขึ้นนั่งตัวตรงๆก่อนที่เธอจะนั่งลงข้างๆ ให้พลอยขวัญเอนตัวมาพิงเธอจะได้ไม่ลงไปนอนกับเก้าอี้อีก แล้วก็พากันหัวเราะชอบใจในอาการเมานั้นอย่างสนุกสนาน

"ฉันอยากออกไปเต้น"

พลอยขวัญหันไปเห็นผู้คนมากมายกำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน เธอก็เลยนึกสนุกด้วยอยากออกไปเต้นบ้าง

"รีบไปกันเลย"

มาริษากระดกน้ำสีสวยในส่วนที่ยังเหลือเข้าปาก รวบรวมความกล้าแล้วพาพลอยขวัญออกไปเต้นร่วมกับคนอื่นๆทันที

สองสาวที่เริ่มเมาออกลีลากันสุดฤทธิ์ ราวกับกำลังปลดปล่อยความเครียดที่เกิดจากการเรียนอย่างหนัก ที่เธอทั้งสองคนต่างทุ่มเทสุดตัวเพื่อคว้าเกียรตินิยมมาไว้ครอบครอง

"ขวัญจะไปไหน"

มาริษาถูกคนหลายคนเข้ามาแทรกแยกเธอให้ออกห่างจากพลอยขวัญ แต่ก็ไม่แปลกอะไรเพราะทุกคนกำลังสนุก แต่ที่ทำเอาเธอตะโกนเรียกเพื่อนเสียงดังขึ้นมาก็เพราะพลอยขวัญเดินออกจากฟลอร์เต้น

"เดี๋ยวฉันมา"

พลอยขวัญหันหลังกลับตะโกนฝ่าความดังของเสียงเพลงไปหามาริษา ก่อนจะออกเดินต่อเพื่อตามผู้ชายคนหนึ่งที่ใจของเธอสั่งให้เดินตามเขาไป

ผู้ชายคนนั้นที่มีใบหน้าหล่อเหล่าราวเทพบุตร เขามีรูปร่างสูงใหญ่สง่างาม ผิวของเขาสีเกือบแทน เขาใส่กางเกงยีส์สีเข้มรับกับเสื้อยืดสีดำแล้วสวมทับด้วยเสื้อแจ็คแก็ตสีดำอีกตัว

เขาดูดีเป็นที่สุดจนสะกดให้เธอที่เริ่มเมาจนสติไม่ค่อยอยู่กับตัวเดินตามเขาได้

"ขึ้นไปไม่ได้ครับ"

อีกนิดเดียวพลอยขวัญก็จะตามเขาคนนั้นทันแล้ว แต่เธอก็ถูกคนเฝ้าบันไดทางขึ้นที่เขาคนนั้นเดินขึ้นไปกันออกไม่ให้ขึ้นไปบนนั้น

"ขวัญเธอตามใครมา"

มาริษารีบวิ่งตามมาพาพลอยขวัญออกห่างจากคนเฝ้าบันไดร่างใหญ่พวกนั้น ก่อนจะถามเอาความจริงกับพลอยขวัญเพราะเธอยังไม่เห็นว่าในนี้มีใครที่พลอยขวัญรู้จักถึงขั้นต้องเดินตามมาเลยสักคน

"ผู้ชายในฝัน"

ภาพใบหน้าของเขาที่พลอยขวัญหันไปเห็นเพียงเสี้ยวนาทียังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของเธอ รอยยิ้มที่มุมปากของเขาทำเอาหัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรงและยังไม่หยุดเลยทั้งที่เวลาผ่านเลยมาแล้ว

"เธอเมามากแล้ว เรากลับกันเถอะ"

มาริษาอดขำเพื่อนสาวของเธอไม่ได้ เพราะปกติพลอยขวัญไม่เคยชายตามองหนุ่มคนไหนเลย แต่พอเมาเข้าหน่อยถึงกับเจอหนุ่มในฝันขึ้นมาเลย

"มายด์เรารอให้เขาลงมาไม่ได้เหรอ"

พลอยขวัญยังคงอยากที่จะเจอเขาอีกสักครั้ง เธอถึงกับมองหาที่นั่งใกล้ๆกับบันไดทางขึ้นที่ต้องมีบัตรวีไอพีเท่านั้นถึงจะได้ขึ้นไป

"ผู้ชายในนี้ไม่น่าทำความรู้จักหรอก ถึงเขาจะหล่อแต่นิสัยคงไม่ดี เรากลับกันเถอะ"

มาริษาพาพลอยขวัญเดินออกมาจากตรงหน้าบันไดทางขึ้นนั้น พร้อมกับอธิบายให้เพื่อนเข้าใจถึงผู้ชายที่เพื่อนได้เห็นเมื่อตะกี้ไปด้วย

"กลับก็กลับ"

พลอยขวัญที่รู้ตัวดีว่าบางเรื่องเธอก็อ่อนต่อโลกมากเข้าใจในสิ่งที่มาริษาพูด เธอก็เลยเก็บแค่ความประทับใจที่มีต่อผู้ชายคนนั้นเอาไว้ในหัวใจ แต่คงไม่ไปเจอกับเขาอีกตามที่เพื่อนของเธอแนะนำ

"อื้อ อ่อย"

ร่างบอบบางของมาริษาที่เดินมาเคืองข้างกับพลอยขวัญถูกชายร่างใหญ่เข้ามาจับ มือหนาเทอะทะปิดปากบางไม่ให้ร้อง แล้วลากเธอหายเข้าไปในความมืด

"มายด์ อื้อ"

พลอยขวัญตกใจสุดขีดตะโกนเรียกเพื่อนเสียงดังพร้อมกับออกวิ่งตาม แต่เธอก็วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกใครก็ไม่รู้ถึงสองคนเข้ามาจับตัว และพาเดินขึ้นไปยังชั้นบนของผับคนละทางกับที่มาริษาถูกจับตัวไป

"เข้าไป"

ชายร่างใหญ่ทั้งสองคนพาร่างบางสินค้าที่พวกเขาเลือกแล้วเข้ามาภายในห้องสำหรับส่งสินค้า

"กรี๊ด"

พลอยขวัญพอถูกปล่อยตัวก็รีบวิ่งไปที่ประตูห้อง แต่เธอก็ถูกผู้ชายทั้งสองคนจับกลับมาอีก แล้วถูกจับกดให้นอนลงกับเตียงนอนขนาดใหญ่

"ปล่อยนะ ปล่อย กรี๊ด"

ร่างบางกรีดร้องใส่คนทั้งสองให้ปล่อยตัวเธอด้วยใจที่กำลังกลัว เธอไปทำอะไรผิดทำไมคนทั้งสองต้องจับตัวเธอมาด้วย

"ให้มันอ้าปาก"

ผู้ชายคนหนึ่งจับมือบางของหญิงสาวใส่กุญแจมือแล้วล็อกติดเอาไว้ที่หัวเตียง ก่อนจะหยิบยาเม็ดเล็กๆออกมาจากในกระเป๋าเสื้อ

"อื้อๆๆๆ"

ปากบางของพลอยขวัญถูกบีบจนต้องเผยอออกด้วยเจ็บ ก่อนยาเม็ดนั้นจะถูกจับยัดเข้าไปในปากของเธอ

หญิงสาวถูกปิดปากกับจมูกจนสนิทด้วยมือใหญ่จนเธอต้องกลืนยาเม็ดนั้นลงคออย่างไม่มีทางเลือกอื่น

"ทำตัวดีๆ พรุ่งนี้เช้าก็ได้กลับบ้านแล้ว"

ชายร่างใหญ่ทั้งสองคนปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระทันทีเมื่อเธอกลืนยาเม็ดเล็กลงคอ ก่อนจะมองเรือนร่างสวยงามของเธอที่อยู่ภายใต้ชุดสวยอย่างเสียดาย เธอคนนี้สวยที่สุดในค่ำคืนนี้ทำให้เขาสองคนอยากจัดการเธอเสียเอง

"มายด์ช่วยฉันด้วย"

พลอยขวัญขยับตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความอยากลำบากเพราะมือของเธอถูกใส่กุญแจมือเอาไว้ข้างหนึ่ง เธอรีบกอดตัวเองเพื่อหลบหนีสายตาน่ากลัวของคนพวกนั้น

"เพื่อนของเธอคงหลับสบายไปแล้ว ไม่ต้องไปเรียกหาให้เหนื่อยหรอก"

ผู้ชายคนหนึ่งที่ดูท่าทางจะอดใจไม่ไหวนั่งลงข้างร่างบางที่เนื้อตัวหอมฟุ้งน่ากิน มือหนาเทอะทะลูบไปตามเส้นผมยาวสลวยของหญิงสาว

"เห้ย ไปได้แล้ว"

แต่ผู้ชายอีกคนกลับไม่ชอบใจ เขารีบลากเพื่อนร่วมงานออกไปทันทีเพื่อออกจากห้องนี้ แต่ก่อนจะไปเขาวางกุญแจที่มีไว้สำหรับไขกุญแจมือลงที่โต๊ะไม้เล็กๆที่ตั้งอยู่ตรงปลายเตียงข้างๆกับอุปกรณ์เสพยาแบบครบชุด

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย"

ทันทีที่ผู้ชายร่างใหญ่ทั้งสองคนออกจากห้องไปแล้ว พลอยขวัญตะโกนออกมาสุดเสียงเพื่อหวังให้ใครเข้ามาช่วยเธอที่ในห้องนี้ที แต่เหมือนจะไม่มีใครได้ยินเพราะมีแต่ความเงียบตอบกลับเธอมา