เปรมวดีนั่งมองจนพี่สาวเดินหายลับออกไปจากห้อง ใบหน้าที่เคยระบายไปด้วยรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นเย็นชา
“ช่วงที่ฉันไม่อยู่ มีใครมาวุ่นวายกับคุณเปรมบ้าง”
“ม่ะ...ไม่มีค่ะคุณปริม”
มะลิตอบเสียงสั่นเล็กน้อยด้วยความกลัว ถึงคุณเปรมจะทำหน้าตาเย็นชาอยู่เป็นนิจ แต่น้ำเสียงและคำพูดกลับดูอบอุ่นกว่าคุณปริมเป็นไหนๆ เจ้านายสาวทั้งสองของเธอนิสัยต่างกันสุดขั้ว
คุณเปรมหน้าตาและแววตาดูเย็นชาอยู่เป็นนิจและกลับดูอบอุ่นทุกครั้งยามที่ได้พูดคุยกัน แต่คุณปริมไม่เป็นอย่างนั้นเลย ถึงใบหน้าจะระบายไปด้วยรอยยิ้มและแววตากลับน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่ต้องกลัวฉันถึงขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่กัดเธอหรอก”
“ค่ะคุณปริม” มะลิพยักหน้าตอบ
“คุณก็อย่าไปขู่สาวใช้สิปริม”
แดเนียลเอ่ยออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของภรรยากับสาวใช้ เขาอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้ ดูเหมือนนิสัยดีๆ ของเปรมมิกาและเปรมวดีจะไปรวมอยู่ที่ปรัชญา น้องชายต่างมารดาของพวกเธอ เขาอยากรู้เหล
