ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
ชายหนุ่มร่างสูงกำยำเดินออกมาหยุดอยู่หน้าประตูทางเข้าสนามบิน สายตากวาดมองไปรอบๆ บรรยากาศที่ร้อนอบอ้าวของเมืองไทยไม่เคยเปลี่ยนไปจากเมื่อหลายปีก่อนเลย นับวันก็ยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ มันร้อนจนผิวของเขารู้สึกแสบเล็กน้อย
“ทำไมเมืองไทยมันถึงได้ร้อนแบบนี้เนี่ย”
“เลิกบ่นได้แล้วไอ้สอง เมืองไทยก็ร้อนแบบนี้แหละ แล้วนี่แกจะกลับบ้านใหญ่เลยหรือว่าไปที่ไหนก่อนดี”
“ไปบ้านฉันก่อนสิว่ะ แกลืมไปแล้วหรือไง ฉันมีบ้านเป็นของตัวเองนะเว้ย”
“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นเว้ย ที่ฉันพูดก็คือ...แกควรกลับไปกราบพ่อกับแม่ที่บ้านใหญ่ก่อน แล้วค่อยกลับไปบ้านของแก แต่นี่อะไรวะ แกดันอยากกลับบ้านตัวเองก่อนแล้วค่อยกลับไปเจอพ่อแม่”
“แกเลิกบ่นสักทีเถอะไอ้ภัทร ยังไงฉันต้องกลับไปเจอพ่อแม่ฉันอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ฉันมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ”
สอง หรือ ธราธร บุตรชายคนรองของคุณธนบดีและคุณอโนทัย พิทักษ์เทวาเอ่ยขึ้น
