หลังจากเปรมมิกาลุกออกไปจากร้านภานุกรจึงเรียกบริกรสาวมาเก็บเงิน แล้วลุกเดินออกไปจากร้านอีกคน เขาเดินสวนกับชายหนุ่มที่ยืนสนทนากับเปรมมิกา คิ้วก็ขมวดเข้าหากันเมื่อได้เห็นหน้าใกล้
‘ไอ้หมอนี่หน้าคุ้นๆ เคยเห็นที่ไหน? บ้าเอ้ย!...ทำไมถึงนึกไม่ออก’
ภานุกรพยายามทบทวนว่าเขาเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ที่ไหน แต่เขาก็นึกไม่ออก ก่อนตัดใจเดินออกมาจากร้าน เพื่อกลับที่พักของตน
ในขณะที่ธราธรทำหน้ายุ่งเมื่อจู่ๆ เขาก็เจอชายแปลกหน้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า แล้วจ้องหน้ามองเขา จากนั้นก็เดินออกไปจากร้าน
‘มองอะไรของมัน...มองหน้าแล้วก็เงียบ โรคจิตหรือเปล่าวะ’
ชายหนุ่มสบถอยู่ในใจอย่างหัวเสียก่อนเดินไปยังโต๊ะที่มารดาและน้องสาวนั่งรอเขาอยู่ เมื่อเดินไปถึง...เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของผู้หญิงที่เขารักทั้งสองคน
“มีอะไรกันหรือครับคุณแม่ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ”
“สองสนิทกับผู้หญิงท้องแก่ใกล้คลอดนั่นด้วยหรือลูก”
