“นังนี่สักล้านแล้วกัน พวกกูหลายคน สวย ๆ แบบนี้หายากว่ะ มึงมีไหมวะ ถ้ามึงไม่มีกูก็ไม่ให้ แต่กูจะส่งมึงไปลงนรกแทน” พวกมันเล็งปืนไปหาเจตน์ พลางเอ่ยถามเสียงเข้ม
“ได้ ส่งผู้หญิงมา เดี๋ยวกูจัดการเงินให้พวกมึง”
“โอนเงินสด ยื่นหมูยื่นแมว”
“ได้ กูโอนให้ มึงส่งผู้หญิงมา”
“มึงโอนก่อน เดี๋ยวมึงโกง”
“เดี๋ยวกูจัดการให้” เจตน์สบถยาวเหยียด ปืนเล็งอยู่หลายกระบอก ขืนเขาตุกติกนอกจากจะไปพบยมบาลแล้ว พลอยไพลินอาจจะไม่รอดด้วย เขาเป็นห่วงเธอสุดหัวใจ
“พี่เจตน์” พลอยไพลินเรียกเจตน์อย่างหวาดกลัว ถนนก็เปลี่ยวไร้เงาผู้คน เธอกับเจตน์เหมือนยืนอยู่บนปากเหว เธอกลัวว่าถ้าเจตน์ให้เงินพวกมันไป ก็อาจจะไม่รอด
ถ้าเจตน์จะสู้เขาก็คงชนะพวกมันได้เพราะเขาเก่ง แต่พวกมันมีหลายคน เจตน์อาจจะสู้ไม่ได้เพราะหมาหมู่นี่แหละ
“ห้านาทีนี้กูต้องได้เงิน ไม่งั้นมึงตาย ส่วนอีนี่พวกกูจะพาไปสนุกต่อ”
พลอยไพลินหวาดกลัวสุดขั้วหัวใจ เธอร้องไห้
