My Daughter is an Agent

Diane’s POV “Good morning, Ma! Wow, ang sarap naman 'yan, patikim nga ako.” “Good morning, anak. Gising ka na pala. Halika rito para makapag-almusal ka.” “Wow! Ang sarap naman nito! Ang galing talaga ng Mama kong magluto!” bulalas ko at agad na sinunggaban ang pagkain sa hapag. “Ma, kailangan ko maaga pumasok ngayon,” untag ko. “Anak, mag-iingat ka. Bakit kasi 'yan ang kinuha mong trabaho, marami pa naman iba, ayaw ko matulad ka sa iyong ama, hindi ko kaya pati ikaw mawawala pa sa akin,” may pag-aalalang untag naman ni Mama sa akin. “Ma, kaya ko po ang sarili ko. ‘Huwag po kayong mag-alala, hahanapin ko ang taong pumatay kay Papa. Hindi ako papayag na hindi siya magbabayad sa kasalanan niya sa pamilya natin.” “Oh siya, kumain ka na at baka ma-late ka pa! Tandaan mo ang bilin ko, anak. ‘Huwag padalos-dalos. Alam mo na kasunod sa ‘yo ang mga masasamang loob.” “Opo, Ma. Sige na po, kain na tayo!” nasabi ko na lang para kumalma si Mama. “Ma, ‘wag po kayo lalabas ng bahay. Hangga't hindi pa ako maka-uwi, ha? At i-lock n’yo ang pinto. Huwag ho kayo magpapasok kung hindi n’yo kilala. Tawagan mo agad ako akpag may problema, ha” mahigpit na paalala ko kay Mama dahil nag-aalala rin ako sa kanya. “Oo na, daig ka pa ng Tatay mo kung pagsabihan ako, kaya bilisan mo d'yan, anong oras na, oh.” “Ma, naman alam mo naman may mga taong gustong wasakin ang pamilya natin, kaya kailangan nating mag-ingat sa mga taong nasa paligid natin.” Kailangan kong protektahan ang aking ina mula sa kalaban ko dahil hindi sila titigil hangga't hindi nila makuha ang aking ina, “Ma, alis na po ako, mag-ingat ka po rito tawagan mo ako kung may nag-aaligid sa bahay natin!. “Oo na, anak, mag-ingat ka sa pagmamaneho mo.” “Opo, Ma!” Humalik muna ako bago ako lumabas ng bahay nagtungo ako sa garahe ng sasakyan ko. Regalo ito ni Papa noong birthday ko. *** “Good morning, Ma'am!” saad ng guard sa akin. Isang tango lang ang ibinigay ko rito agad naman nitong binuksan ang gate kaya agad kong pinaharurot ang sasakyan ko. Kailangan maaga ako dahil maraming nakatambak na trabaho ko sa opisina ko. Habang nasa daan ako napansin ko na may nakasunod na sasakyan sa likod ko, isang kulay itim na sasakyan. Patuloy lang ako sa pagmamaneho kailangan ko silang iligaw sa daan para hindi nila ako ma sundan kung saan ako papunta. Hindi nila talaga ako tantanan ng mga hinayupak na ito. Binilisan ko ang takbo ng akin, sasakyan. Lumiko ako sa bandang kanan. Success, wala na ang sasakyan sa likod ko. Magaling ako pagdating sa ganitong bagay natutunan ko ito kay Papa. Siya ang nagturo sa akin ng lahat ng maaari kong matutunan para maprotektahan ko ang sarili ko, maging si Mama. Kung akala nila ay maiisahan nila ako, puwes nagkakamali sila. Nakarating ako sa headquarters kung nasaan ako nagtatrabaho. Agad ako bumaba ng sasakyan at pumasok sa loob ng opisina. “Good morning, Ma’am!” bati sa akin ng mga isang subordinate ko sabay saludo sa akin. “Good morning! Ano’ng balita sa ipinapagawa ko sa ‘yo?” “Ma'am, nakatakas po sila pagdating namin sa location wala ng tao sa lugar!. “Paano nila nalaman, Jex?” “Hindi ko rin po alam, Ma’am” “Sige na, bumalik ka na sa trabaho mo. Isang tapat na tauhan ko si Jex Lopez, kasama ko rin ito tuwing may mission ako. Pumasok ako sa loob ng opisina ko at umupo sa mesa ko. Agad kong binuksan ang laptop ko. Kailangan kong mag-imbestiga kung sino ang nagsabi sa mga kalaban ko ang plano namin. Nasa gano’n akong pag-iisip nang bigla tumunog ang cellphone ko mula sa bulsa ng uniform ko. Napakunot noo ako dahil hindi naka-register ang numero sa cellphone ko. Himala. Sino ito? Naligaw na nilalang at sa akin pa ito tumawag. “Hello?” Pero walang sumagot sa kabilang linya mukhang pinaglalaruan ako ng taong ito!. “Hi, Diane!” boses ng isang lalaki sa kabilang linya. Nagtaka ako kung bakit niya ako kilala. “Sino, ka?” “Ako, ito secret lover mo?” aniya. Mas lalo nagsalubong ang dalawang kong kilay sa sinabi nito. “Sira ulo ka pala eh! Paano naging secret lover kita, ni anino mo hindi ko nakita, bakit hindi ka magpakilala? Siguro ang pangit mo, ano?” Tumawa lang ito sa sinabi ko, para itong baliw kung tutuusin. “Soon, magkikita rin tayo!” saad nito sa akin na ikinairita ko. Agad nito pinatay ang tawag, ngayon lang ito may tumawag sa akin. Walang mangahas na tumawag sa akin, kung hindi lang ito importante. Agad ako lumabas ng opisina ko. Nagtungo ako kay Jex. Kailangan kong malaman kung sino ang tumawag sa akin. Ito lang may kakayahan malaman kung sino ang walang hiyang tumawag sa akin. “Ma'am, hindi ko ma tukoy kung sino ang tumawag sa ‘yo dahil naka -private ang numero na ginamit nito para tawagan ka.” F*ck! Makikilala rin kita. Kung sino ka man, magtago ka na ngayon. Oras na malaman ko kung sino ka magtatago ka na sa lungga mo. Wala pang nangahas na manligaw sa akin. Wala rin ako oras sa ganoong bagay dahil wala akong tiwala sa mga lalaki. Kapag nakuha lang nila ang gusto nila syo, iwan at saktan ka nila. Iniwan ko si Jex, at pumasok ulit sa opisina ko. Dahil sa pag-iisip ko hindi ko namalayan ang oras, tanghali na pala. Agad ko kinuha ang susi sa ibabaw ng mesa ko nagtungo ako sa restaurant, malapit sa opisina ko. Pumasok ako sa loob at umupo ako malapit sa pinto. Agad akong nag-order ng pagkain ko. Habang naghihintay ako sa order ko ay may tatlong lalaki nagwawala sa loob ng restaurant. Nakatingin lang ako sa kanila at pinagmasdan ang tatlong lalaking nagwawala. Palagi akong kumakain rito kaya kilala na ako ng staff at may-ari ng restaurant na ito. Napatingin sa akin ang babae siguro ay nagpapahiwatig na tulungan ko ito. Hanggang sa hindi ko natiis at nagtungo ako kung saan ang tatlo ba pingtutulungan ang babae. Lumapit ako sa tatlong nagwawala lalaki. “Ano’ng problema rito?” Nagpanggap ako na ako ang may-ari ng restaurant na ito. “Sino ka? Ang kailangan namin ang may-ari ng restaurant na ito,” ani ng isa. “Ako ang may-ari nito, ano’ng problema n’yo?” “Bakit may buhok ang pagkain n’yo rito?” Tumingin ako sa lalaking may bigote at pinag-aralan ko ang nasa isip nito. “Sigurado ka na may buhok ang pagkain n’yo?” “Hindi mo ba nakikita na may buhok ang in-order namin pagkain?” maangas na sabi ng isa. “Iyon lang ba ang problema n’yo?” saad ko rito, seryoso ang mukha kong tumingin sa tatlo habang ang staff nasa likod, ko. “Kung totoo ang sinabi n’yo, may CCTV kami rito.” Biglang nag-iba ang mukha ng tatlo, nagkatingin pa ito sabay lunok ng laway. “Mukhang bago lang kayo dito, ngayon ko lang kayo nakita rito.” Kabisado ko ang ganitong mukha alam ko nagsisinungaling ang sila para manloko ng inosenteng tao. Agad akong sinungod ng isang lalaki para sampalin pero nasalo ko ang kamay nito. “Hindi n’yo ako maloloko. Kabisado ko na ang ganyang ugali n’yo kaya habang nakakapagtimpi pa ako ay umalis na kayo,” mahinahon na boses ko dahil ayaw kong makakuha ng atensyon ng ibang customer dito sa loob ng restaurant. “Magbibilang ako ng tatlo, kailangan ninyong lisanin ang restaurant na ito. Kung hindi tatawag ako ng pulis!” Mabilis pa sa orasan ang tatlo na agad nila nilisan ang restaurant. Napailing na lamang ako. Mga duwag din pala. “Salamat, Ma’am! Kung hindi dahil sa'yo, baka ano na ginawa nila sa akin!” sabi ng staff na hanggang ngayon ay takot pa rin. “Sa susunod ‘wag kayong magpaloko sa gano’n klaseng tao,” mahinahong sabi ko naman. “O—Opo, Ma’am.” Bumalik ako kung saan ako naka upo dumating narin ang order ko. “Ma'am, free na lang po ang pagkain n’yo,” saad ng babae sa akin. Tumango lang ako dito at nag-umpisa ako kumain para makabalik agad ako sa opisina ko. Chapter 1 Diane’s POV “Good morning, Ma! Wow, ang sarap naman 'yan, patikim nga ako.” “Good morning, anak. Gising ka na pala. Halika rito para makapag-almusal ka.” “Wow! Ang sarap naman nito! Ang galing talaga ng Mama kong magluto!” bulalas ko at agad na sinunggaban ang pagkain sa hapag. “Ma, kailangan ko maaga pumasok ngayon,” untag ko. “Anak, mag-iingat ka. Bakit kasi 'yan ang kinuha mong trabaho, marami pa naman iba, ayaw ko matulad ka sa iyong ama, hindi ko kaya pati ikaw mawawala pa sa akin,” may pag-aalalang untag naman ni Mama sa akin. “Ma, kaya ko po ang sarili ko. ‘Huwag po kayong mag-alala, hahanapin ko ang taong pumatay kay Papa. Hindi ako papayag na hindi siya magbabayad sa kasalanan niya sa pamilya natin.” “Oh siya, kumain ka na at baka ma-late ka pa! Tandaan mo ang bilin ko, anak. ‘Huwag padalos-dalos. Alam mo na kasunod sa ‘yo ang mga masasamang loob.” “Opo, Ma. Sige na po, kain na tayo!” nasabi ko na lang para kumalma si Mama. “Ma, ‘wag po kayo lalabas ng bahay. Hangga't hindi pa ako maka-uwi, ha? At i-lock n’yo ang pinto. Huwag ho kayo magpapasok kung hindi n’yo kilala. Tawagan mo agad ako akpag may problema, ha” mahigpit na paalala ko kay Mama dahil nag-aalala rin ako sa kanya. “Oo na, daig ka pa ng Tatay mo kung pagsabihan ako, kaya bilisan mo d'yan, anong oras na, oh.” “Ma, naman alam mo naman may mga taong gustong wasakin ang pamilya natin, kaya kailangan nating mag-ingat sa mga taong nasa paligid natin.” Kailangan kong protektahan ang aking ina mula sa kalaban ko dahil hindi sila titigil hangga't hindi nila makuha ang aking ina, “Ma, alis na po ako, mag-ingat ka po rito tawagan mo ako kung may nag-aaligid sa bahay natin!. “Oo na, anak, mag-ingat ka sa pagmamaneho mo.” “Opo, Ma!” Humalik muna ako bago ako lumabas ng bahay nagtungo ako sa garahe ng sasakyan ko. Regalo ito ni Papa noong birthday ko. *** “Good morning, Ma'am!” saad ng guard sa akin. Isang tango lang ang ibinigay ko rito agad naman nitong binuksan ang gate kaya agad kong pinaharurot ang sasakyan ko. Kailangan maaga ako dahil maraming nakatambak na trabaho ko sa opisina ko. Habang nasa daan ako napansin ko na may nakasunod na sasakyan sa likod ko, isang kulay itim na sasakyan. Patuloy lang ako sa pagmamaneho kailangan ko silang iligaw sa daan para hindi nila ako ma sundan kung saan ako papunta. Hindi nila talaga ako tantanan ng mga hinayupak na ito. Binilisan ko ang takbo ng akin, sasakyan. Lumiko ako sa bandang kanan. Success, wala na ang sasakyan sa likod ko. Magaling ako pagdating sa ganitong bagay natutunan ko ito kay Papa. Siya ang nagturo sa akin ng lahat ng maaari kong matutunan para maprotektahan ko ang sarili ko, maging si Mama. Kung akala nila ay maiisahan nila ako, puwes nagkakamali sila. Nakarating ako sa headquarters kung nasaan ako nagtatrabaho. Agad ako bumaba ng sasakyan at pumasok sa loob ng opisina. “Good morning, Ma’am!” bati sa akin ng mga isang subordinate ko sabay saludo sa akin. “Good morning! Ano’ng balita sa ipinapagawa ko sa ‘yo?” “Ma'am, nakatakas po sila pagdating namin sa location wala ng tao sa lugar!. “Paano nila nalaman, Jex?” “Hindi ko rin po alam, Ma’am” “Sige na, bumalik ka na sa trabaho mo. Isang tapat na tauhan ko si Jex Lopez, kasama ko rin ito tuwing may mission ako. Pumasok ako sa loob ng opisina ko at umupo sa mesa ko. Agad kong binuksan ang laptop ko. Kailangan kong mag-imbestiga kung sino ang nagsabi sa mga kalaban ko ang plano namin. Nasa gano’n akong pag-iisip nang bigla tumunog ang cellphone ko mula sa bulsa ng uniform ko. Napakunot noo ako dahil hindi naka-register ang numero sa cellphone ko. Himala. Sino ito? Naligaw na nilalang at sa akin pa ito tumawag. “Hello?” Pero walang sumagot sa kabilang linya mukhang pinaglalaruan ako ng taong ito!. “Hi, Diane!” boses ng isang lalaki sa kabilang linya. Nagtaka ako kung bakit niya ako kilala. “Sino, ka?” “Ako, ito secret lover mo?” aniya. Mas lalo nagsalubong ang dalawang kong kilay sa sinabi nito. “Sira ulo ka pala eh! Paano naging secret lover kita, ni anino mo hindi ko nakita, bakit hindi ka magpakilala? Siguro ang pangit mo, ano?” Tumawa lang ito sa sinabi ko, para itong baliw kung tutuusin. “Soon, magkikita rin tayo!” saad nito sa akin na ikinairita ko. Agad nito pinatay ang tawag, ngayon lang ito may tumawag sa akin. Walang mangahas na tumawag sa akin, kung hindi lang ito importante. Agad ako lumabas ng opisina ko. Nagtungo ako kay Jex. Kailangan kong malaman kung sino ang tumawag sa akin. Ito lang may kakayahan malaman kung sino ang walang hiyang tumawag sa akin. “Ma'am, hindi ko ma tukoy kung sino ang tumawag sa ‘yo dahil naka -private ang numero na ginamit nito para tawagan ka.” F*ck! Makikilala rin kita. Kung sino ka man, magtago ka na ngayon. Oras na malaman ko kung sino ka magtatago ka na sa lungga mo. Wala pang nangahas na manligaw sa akin. Wala rin ako oras sa ganoong bagay dahil wala akong tiwala sa mga lalaki. Kapag nakuha lang nila ang gusto nila syo, iwan at saktan ka nila. Iniwan ko si Jex, at pumasok ulit sa opisina ko. Dahil sa pag-iisip ko hindi ko namalayan ang oras, tanghali na pala. Agad ko kinuha ang susi sa ibabaw ng mesa ko nagtungo ako sa restaurant, malapit sa opisina ko. Pumasok ako sa loob at umupo ako malapit sa pinto. Agad akong nag-order ng pagkain ko. Habang naghihintay ako sa order ko ay may tatlong lalaki nagwawala sa loob ng restaurant. Nakatingin lang ako sa kanila at pinagmasdan ang tatlong lalaking nagwawala. Palagi akong kumakain rito kaya kilala na ako ng staff at may-ari ng restaurant na ito. Napatingin sa akin ang babae siguro ay nagpapahiwatig na tulungan ko ito. Hanggang sa hindi ko natiis at nagtungo ako kung saan ang tatlo ba pingtutulungan ang babae. Lumapit ako sa tatlong nagwawala lalaki. “Ano’ng problema rito?” Nagpanggap ako na ako ang may-ari ng restaurant na ito. “Sino ka? Ang kailangan namin ang may-ari ng restaurant na ito,” ani ng isa. “Ako ang may-ari nito, ano’ng problema n’yo?” “Bakit may buhok ang pagkain n’yo rito?” Tumingin ako sa lalaking may bigote at pinag-aralan ko ang nasa isip nito. “Sigurado ka na may buhok ang pagkain n’yo?” “Hindi mo ba nakikita na may buhok ang in-order namin pagkain?” maangas na sabi ng isa. “Iyon lang ba ang problema n’yo?” saad ko rito, seryoso ang mukha kong tumingin sa tatlo habang ang staff nasa likod, ko. “Kung totoo ang sinabi n’yo, may CCTV kami rito.” Biglang nag-iba ang mukha ng tatlo, nagkatingin pa ito sabay lunok ng laway. “Mukhang bago lang kayo dito, ngayon ko lang kayo nakita rito.” Kabisado ko ang ganitong mukha alam ko nagsisinungaling ang sila para manloko ng inosenteng tao. Agad akong sinungod ng isang lalaki para sampalin pero nasalo ko ang kamay nito. “Hindi n’yo ako maloloko. Kabisado ko na ang ganyang ugali n’yo kaya habang nakakapagtimpi pa ako ay umalis na kayo,” mahinahon na boses ko dahil ayaw kong makakuha ng atensyon ng ibang customer dito sa loob ng restaurant. “Magbibilang ako ng tatlo, kailangan ninyong lisanin ang restaurant na ito. Kung hindi tatawag ako ng pulis!” Mabilis pa sa orasan ang tatlo na agad nila nilisan ang restaurant. Napailing na lamang ako. Mga duwag din pala. “Salamat, Ma’am! Kung hindi dahil sa'yo, baka ano na ginawa nila sa akin!” sabi ng staff na hanggang ngayon ay takot pa rin. “Sa susunod ‘wag kayong magpaloko sa gano’n klaseng tao,” mahinahong sabi ko naman. “O—Opo, Ma’am.” Bumalik ako kung saan ako naka upo dumating narin ang order ko. “Ma'am, free na lang po ang pagkain n’yo,” saad ng babae sa akin. Tumango lang ako dito at nag-umpisa ako kumain para makabalik agad ako sa opisina ko.