ฉันกลับมาทำงานเหมือนเดิมถึงแม้จะรู้ว่าฉลามไม่พอใจ แต่ตอนนี้ไม่มีสมาธิจะทำงานสักเท่าไรเพราะในหัวมันคิดวนเวียนแต่คำพูดของฉลามซ้ำไปซ้ำมา
‘อย่าทำให้หวงมากนัก….เพราะคืนนี้ฉันอาจเผลอทำให้เธอเจ็บตัว’
มันรู้สึกดีที่ถูกเขาหวง หัวใจพองโตที่รู้แบบนั้นถึงแม้ว่าระหว่างเรามันยังไม่มีคำมากำกับเรื่องสถานะ แต่อีกความรู้สึกมันก็ทำให้ขนลุกซู่คิดไปถึงไหนต่อไหนกับคำพูดสุดท้ายนั้น
“ดาบี!!!”
“หื้อ”
ฉันสะดุ้งตกใจเพราะจู่ๆ มีนก็รีบมาคว้าตัวไปแถมยังทำตาโต
“แกไปทำอะไรมา ใครทำอะไรบอกมาเดี๋ยวนี้นะ!!” จู่ๆ มีนก็เค้นถามทำเอาฉันงุนงง ก่อนจะถามกลับ “เป็นอะไรมีน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“ตัวแกมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ แบบนี้จะไม่ได้ทำอะไรได้ยังไง”
“0_0”
ซวย!!! ลืมไปเลยว่าฉลามทำรอยไว้ เพราะมัวแต่รีบกลับมาทำงานก็เลยไม่ได้สำรวจตัวเองให้ดีก่อน อยากเอาหัวโคกผนังแรงๆ สักที
“ที่คอก็มีด้วย” หน้าตามีนคือตื่นตระหนกมาก ดูออก
