ลวงรัก - 4
648 Words
Talk ดาบี
หลังเลิกเรียนฉันก็มาทำงานที่ร้านคอฟฟี่เช่นเคย รู้สึกแปลกใจที่ฉลามไม่ทักมากวน เพราะช่วงเวลานี้เขาชอบบอกให้ฉันคอยซื้อนู้นนี่ไปให้อยู่เรื่อย แต่วันนี้ให้ซื้อไปแค่ตอนเช้าแล้วก็เงียบไปเลย
ซึ่งมันก็ดีแต่สำหรับฉันค่อนข้างรู้สึกแปลกไม่น้อย
“ดาบีเอาน้ำไปเสริฟโต๊ะนั้นหน่อย”
“ค่า”
ฉันหยิบเอาน้ำปั่นที่หน้าเคาท์เตอร์ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะที่มีกลุ่มศึกษาชายนั่งอยู่ เมื่อเดินมาถึงที่โต๊ะก็ถูกนักศึกษาชายกลุ่มนั้นหันมาจ้องเป็นตาเดียว ทำให้รู้สึกอายจนทำตัวไม่ถูก
“นะ น้ำได้แล้วนะคะ”
“พี่คนสวยคนนั้นนี่” ผู้ชายหน้าตาดีหันไปพูดกับเพื่อนก่อนจะหันกลับมามองหน้าฉัน
“ใช่คนที่เอาข้าวมาให้เราตอนนั้นไหมวะ”
“เออใช่กูจำได้ สวยสะกดสายตาแบบนี้ใช่เลย”
“……” ฉันกำลังสับสนว่าที่เขาคุยกันมันเกี่ยวกับตัวฉันรู้เปล่า แล้วตอนนี้พวกเขาก็ไม่ยอมรับน้ำไปจากถาดสักทีเอาแต่มองจนทำตัวไม่ถูกแล้ว
“ชื่ออะไรหรอครับ แล้วมีแฟนหรือยัง”
“ถะ ถามพี่หรอ” ฉันขมวดคิ้วถามกลับ
“ใช่ครับพี่คนสวย”
“เอ่อ…คือ” ขณะที่กำลังจะตอบคำถาม จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มที่คุ้นหูเอ่ยแทรกขึ้น “หาตั้งนาน”
เมื่อหันมองเจ้าของเสียงก็ต้องตกใจที่เห็นว่าเป็นฉลาม เขารู้ได้ยังไงว่าฉันทำงานที่นี่
“…ฉลาม”
“พาไปเจอเจ้าของร้านหน่อย”
“นาย ยะ อยากเจอเจ้าของร้านทำไม”
“แค่พาไป”
พูดจบฉลามก็ทำตาดุใส่ทำให้ฉันต้องยอมพาเขามาเจอกับพี่ฝ้ายอย่างเลี่ยงไม่ได้
พอเจอพี่ฝ้ายคำแรกที่ถามคือถ้าจะซื้อเวลาทำงานของฉันต้องจ่ายเท่าไร ทำให้อึ้งพูดอะไรไม่ออกทั้งฉันและพี่ฝ้ายต่างมองหน้ากันอย่างตกใจ นี่เขาคิดว่าฉันเป็นเด็กร้านเหล้าหรือไงถึงถามอะไรแบบนี้
พี่ฝ้ายมองอย่างสับสนก่อนจะยิ้มซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่ายิ้มทำไม จากนั้นก็ส่ายหน้าแล้วบอกว่าไม่ต้องจ่าย พอได้ยินแบบนั้นฉลามก็ลากแขนฉันออกมาจากร้านท่ามกลางสายตานักศึกษาชายกลุ่มนั้นที่มองราวกับมีคำถาม
“เข้าไปนั่งสิ ยืนมองหน้าฉันเพื่อ?” เบาขมวดคิ้วถามเพราะฉันไม่ยอมเข้าไปนั่งในรถ
“ดะ เดี๋ยวนายจะพาฉันไปไหน” จู่ๆ ก็ลากตัวมาไม่พูดอะไรแบบนี้ใคาจะไม่งงบ้าง
“วันนี้ฉันมีแข่งรถ”
“แข่งรถอย่างนั้นหรอ”
ฉันขมวดคิ้วทวนคำพูดนั้นอย่างแปลกใจ เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาแข่งรถด้วย
แบบพวกแข่งที่สนามแบบนี้น่ะหรอ
“รู้แล้วก็รีบขึ้นรถ ฉันมีเวลาไม่มาก”
“ละ แล้วทำไมต้องให้ฉันไปด้วย”
“ก็….” จู่ๆ เขาก็หยุดพูดแล้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ ทำเอาฉันถึงกับทำตัวไม่ถูก ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ยต่อ “แค่อยากให้ไปช่วยเชียร์”
ตึกตัก!! ตึกตัก!! อะไรกัน….ทำไมคำพูดแค่นั้นถึงได้ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเต้นแรงมากขนาดนี้ ที่ผ่านมสเขามักจะใช้ให้ฉันซื้อของ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่จุดประสงค์นั่นก็เลยทำให้รู้สึกแปลกอย่างบอกไม่ถูก
“จะขึ้นดีๆ หรืออยากให้อุ้ม?”
“…….”
ทำไมความรู้สึกของฉันถึงรู้สึกว่าคำพูดและการกระทำของคนตรงหน้ามันแตกต่างจากผู้ชายชื่อฉลามที่ฉันเคยรู้จักมาก่อนหน้า ทั้งที่ตอนเช้าเขาก็ยังปกติอยู่เลยแท้ๆ
- Writer
