มุมหนึ่งของลานดนตรีสด...
“ไอ้โอม! มึงจะบอกชื่อกูทำไมวะ” สมชายสบถด่าเพื่อนรักที่ทะลึ่งไปขอเพลงแกล้งผู้เป็นนาย แถมยังใส่ชื่อของตนลงไปอีก
“เอาน่าคุณจอมไม่รู้หรอกว่าเป็นมึง” โอมหัวเราะอย่างขำๆ หลังจากที่เห็นรถสปอร์ตหรูของเพื่อนรักเจ้านาย ขับผ่านเข้าไปจอดยังที่จอดรถสำหรับลูกค้าโซนวีไอพีเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ตนก็รีบเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วสอบถามกับสมชาย จึงได้รู้ว่า อีกฝ่ายพาสาวมาดินเนอร์ เลยอดแกล้งหยอกไม่ได้
“กูว่าเราย้ายไปดื่มต่อที่ร้านประจำเถอะ กูไม่อยากมีปัญหากับนาย” สมชายรีบบอกอย่างใจคอไม่ดี กลัวว่าหากผู้เป็นนายรู้ว่าตนอยู่ที่นี่ และเป็นคนขอเพลงเมื่อครู่ อาจจะมีงานเข้าเอาได้
“เออๆ น้องเช็กบิลครับ” โอมเห็นเพื่อนรักหน้าซีดเผือด จึงรีบหันไปยกมือเรียกพนักงานเสิร์ฟ
“ได้ค่ะ” พนักงานสาวขานรับ ก่อนจะเดินไปสะกิดบอกเพื่อนที่ดูแลโต๊ะของสองหนุ่มให้ไปรวมบิลที่เคาน์เตอร์
หน้าเคาน์เตอร์บาร์...
